Stripkrant

Ik weet niet meer waar precies, maar op een of ander Nederlands festival werd me vorig jaar een stripblad in handen gestopt, een gratis krant die van de pers rolde in een oplage van tienduizend stuks. Initiatiefnemer Alex van Koten, BNS-lid (*), wou hiermee een breed publiek laten kennismaken met Nederlands striptalent. Onbekende en gevestigde namen vulden elkaar aan in de veertig pagina's dikke uitgave.
Op zich is het bijzonder makkelijk om kritiek te geven op de soms amateuristische bijdrages van minder bekende goden. Edoch wordt dat ruimschoots gecompenseerd door de aangevulde kwaliteit. De gratis Stripkrant biedt immers een brede waaier aan talenten, voornamelijk gespecialiseerd in de gagstrip, kort en komisch om je dag even te verblijden. En al is de balans tussen bekend en minder- of zelfs onbekend onevenwichtig (waar zitten Kolk, van den Boogaard, Kuijpers, Oosterveer, de Heij en andere coryfeeën), spreekwoordelijk krijg je waar voor je geld. Iets kosten deed het immers niet.
Evenzeer kan je je beklagen over de bescheiden druk, 'slechts' tienduizend exemplaren op een potentiële markt van om en bij de 16 miljoen inwoners (Vlamingen niet inbegrepen). Een druppel op een hete plaat, toch zeker wanneer je deze uitstrooit via stripmanifestaties, dat zijn specifieke trekpleisters waar sowieso liefhebbers en kenners rondhangen.
Of wat dacht je van het formaat? Niet het tabloid waar de gevestigde uitgeverijen nu naar grijpen om papier te besparen en klantvriendelijker in de hand te liggen. Met echt 'gazette'-papier dat afgeeft op de vingers.
Allemaal belachelijke redenen om een uitstekende promotiecampagne ongeoorloofd te kelderen. Het siert de BNS-vereniging immers dat ze de draagkracht van diens leden uitstraalt met een instrument waarin de ledende artiesten het best tot hun recht komen: via een magazine, in dit geval een krant. Zonder al te veel poeha en persoonsverheerlijking (enkel links naar de websites van de gepubliceerde auteurs en een begeleidende intro), zonder godenverering en zonder klassenonderscheid. De afwezigen hebben duidelijk ongelijk.
Vlaanderen heeft ook dringend nood aan zo'n bewonderenswaardig initiatief. Terwijl de overheid geld wegsmijt via het Vlaams Fonds der Letteren en artiesten ondersteunt met gezelschapsbeurzen, zich door uitgevers laat uitmelken als marktcorrigerende koe of op internationale festivals artificieel in stand wil houden dat 'wij' toch zo'n hoogstaande stripcultuur hebben, zou er beter werk gemaakt worden van een magazine dat gratis verspreid wordt via de geschreven perskanalen (De Standaard, De Morgen als de 'intellectuele' pijlers; Het Laatste Nieuws en Het Nieuwsblad voor de populistische inslag) waarbij het VFL hiermee een breed publiek wil laten kennismaken met Vlaams striptalent. Leer mensen strips lezen in plaats van elitair te wezen. Misschien geraken we dan ooit van het Vlaamse verkleuteringsstigma af!

(*) BNS = Beroepsvereniging van Nederlandse Stripmakers