Milan Hulsings Stad van klei afkraken omdat het een gedeeltelijke kopie is van een ander werk, zou oneerbiedig zijn. Wat Hulsing presteert op een bescheiden Nederlandstalige markt is gewaagd en toont een zeker internationaal potentieel. Dat de strip verschijnt in een tijd dat Egypte een revolutionaire brandhaard is geworden met heel wat aanklachten tegen de op post zijnde regering en de daarbij gepaard gaande corruptie, is commercieel mooi meegenomen. Nochtans zou de strip eender waar kunnen afspelen in de wereld, op plekken waar het egoïsme en de hebzucht van de mens -dat inherent aanwezig is- de kop opsteekt. In Rusland bijvoorbeeld! Waarom daar? Het lijkt onwaarschijnlijk dat Hulsing niet onder de indruk is van Rabaté's Ibicus. Stilistisch leunt Hulsing zeer dicht aan bij de grafiek van voornoemde artiest en gek genoeg dobbert het verhaal ook inhoudelijk in eenzelfde poel des verderfs. De op- en ondergang van een opportunist, een grabbelaar, die zich verrijkt op de rug van anderen. Voor een leek is Stad van klei begrijpelijk een openbaring, met Hulsings vormelijke invulling als knap waagstuk. Leg je het echter naast dat grote meesterwerk van Rabaté, dan merk je het verschil. De waanzin die niet volledig tot uiting komt (al weet hij dat goed te scheiden via twee kleurpaletten), het soms haastig inconsequent anatomische dat in de klei blijft kleven. Desalniettemin zeker het lezen waard!- Detective Conan 12
- Drain 1
- Drain 2
- F.C. de Kampioenen 66
- Namibia 2
- Rode Ridder 18 Herdruk: de Witte Tempel
- Stad van klei
Geen opmerkingen:
Een reactie posten