Als een mooi opeengestapeld kaartspel staat het leven van psychiatrice Margaret Ford gereed om in elkaar te stuiken. Het kraaknette, saaie, overvolle leven mist passie en opwinding tot een gelukkige uitlaapklep haar pad kruist in de vorm van Mike, een conman, eentje die van alle walletjes letterlijk pikt. Margarets kleptomane neigingen komen boven drijven, de dame raakt volledig in de ban van de zwendel. Ze wil er zelfs deel van uitmaken.
Berustende, getemporiseerde films waar een sfeervolle dreiging vanuit gaat zonder het bombastische knal-boem-pats, ze bestaan, voornamelijk in het brein van theatraal verteller David Mamet. Wars van sterke en verrassende plotontwikkelingen met op maat geschreven dialogen voor de androgyne Lindsay Crouse (door diens klederdracht nogal gedateerd) en vooral de ijzersterke, immer stijlvolle Joe Mantegna, krijg je een sterk staaltje psychologisch drama, te vergelijken met Matchstick Men, alleen hierin een fatalere afloop.
Theatraal en beklijvend.
House of Games. David Mamet. 1987. ***½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten