zondag 31 maart 2013

ZombieKiller

Scenarist Peru heeft zijn leergeld betaald in de eerste twee delen van de reeks. Met deze nageboorte, een prequel van de beste soort, toont hij ondertussen de kneepjes van het vak beter onder de knie te hebben. Alles loopt gesmeerd, de machine is geolied, de dialogen scherp én de situatie zelfs aannemelijk realistisch. Het moet net horroracteur Lapointe overkomen om in een levensechte B-film te moeten figureren. En wat staat er op het spel? De overleving. Waar gehakt wordt vallen spaanders, in Dood en verderf zaait de pandemonie met succes dood en verderf. Peru laat weinig heel van de opgevoerde protagonisten. Leoni zorgt voor een extra vlezig karakter. Groezelig en scherp. Wedijveren met Walking Dead lijkt onmogelijk, hiermee zijn ze op goede weg.
- Conquistador 2 ***
- Eeuw der schimmen, De 2 ***½
- Killer, de 11 ***½
- Onthoofde Arenden, De 15 **
- Zombies 0 ***½

zaterdag 30 maart 2013

Betoveringen

Een Klaagzang revisited? Het lijkt er inhoudelijk nogal op. Wereldlijke macht, zwarte krachten, een fantasy-decor. Dufaux' invulling is dit keer totaal anders. Dichter bij de betoverende sprookjeswereld. Sneeuwwitje en Assepoester zijn niet veraf. Prachtig zijn Munuera's tekeningen. Al moet gezegd dat de inkleuring van Sedyas je helemaal in de juiste sfeer brengt. Vooral sommige passages stralen verleidelijke magie uit, met gloed de matheid van het papier doorstaand. De voorkaft nodigt terecht uit, terwijl de plot je nieuwsgierigheid prikkelt. Wedden dat je dit met plezier terug vastneemt eens het tweede deel verschijnt?
- Betoveringen 1 ***½
- Tom & Jerry 1 ***
- Tom & Jerry 2
- Tom & Jerry 3 **
- Tom & Jerry 4 *

vrijdag 29 maart 2013

Alleen is maar single

Dus ook Kolk en de Wit zijn gezwicht voor een populariteitspoll. Niet met de bedoeling één van de hoofdfiguren te vervangen, wel om de vaste geliefde van Fatima te bepalen. De jongedame had immers met beiden een relatie en wist niet wie kiezen. Daarom maar het volk via sociale media inschakelen om uitsluitsel te geven. De auteurs weten hoe de uitslag naar hun hand te zetten. Single Love, misschien niet meer zo grappig als in de beginfase. Nu eerder een reflectie omtrent relaties (toch zeker in het jachtseizoen), het samenleven, de een- en gemeenzaamheid in een bijzonder esthetisch jasje. Mooie lijnen van Kolk en prachtige kleuren van Leenders.
- agent Nikx, Een avontuur van 1 **
- agent Nikx, Een avontuur van 2
- Marec 10 Cirque sans soleil **½
- Morgen weer een dag *
- Single 12 ***½

donderdag 28 maart 2013

Bordeaux

Stijlkundig leunt Juul met zijn Bor d'O helemaal aan bij het nihilisme van Jonas Geirnaerts Kabouter Wesley. Onkunde als uithangbord. We kunnen niet beter, dus kribbel je er maar op los. Het is immers de grap die telt. Heel jammer, want inhoudelijk is Juul bij wijlen Belgisch geniaal. Surreëel speelt hij met de omstandigheden en buit de auteur de beperkingen van het medium (of net de rijkdom) compleet uit. Een zoo-bezoek met het aanschouwen van een kameleon heeft zijn impact op Bor d'O. Bor d'O's neus die uiterst geschikt is als glas. Het stripkadertje gebruiken als wasdraad. Een zelfmoordenaar moet het leven van de positieve kant zien, dus springt hij eerder op een zonnige dag van een flatgebouw! De absurde ideeën tonen dat Juul heel wat in zijn mars heeft. Met een uitstekend tekenaar aan zijn zij zou dat een ongeëvenaard team kunnen opleveren.
- F.C. de Kampioenen 75 **
- Hasta la Victoria 3 SC
- Juul 1 De vrolijke avonturen van boer Gonje **
- Juul 2 Chaos **
- Juul 3 Bor d'O ***

woensdag 27 maart 2013

The Zumbies

Wow. Een zwarte kaft met daarop een haast fluo prijkende Z. Is het einde van het alfabet reeds in zicht? Casterman waagt het om in hun gerestyled Glad IJs-fonds (dit keer in slappe kaft aan een lagere prijs) de passant uit te dagen om deze Zorro-achtige cover toch ter hand te nemen. Wie niet schrikt van een trashy zombiepastiche in een graphittistijl, krijgt waar voor zijn geld. "Sinds die twee Zingende Zagen het mooie weer maken, is d'ambiance niet meer TOP." Twee langbaardige Hillebillies bevestigen de verzwaarde letters in de tekst. ZZ Top is zo één van de vele pop-rockgroepen die met beleefde spot onderuit worden gehaald. Vermakelijk met de nodige overdrijving is deze amusante, muzikale kronkel van Julien CDM en Lindingre. Geen heilige huisjes blijven gespaard, noch andere statussymbolen. Punk kan dus duidelijk ook in stripvorm. The Zumbies is gecontroleerde anarchie.
- Champions 22 ***
- Peer Stoet HC ***
- Peer Stoet SC ***
- Steve 4 Entr'acte ***
- Zumbies, The 1 ***

dinsdag 26 maart 2013

De terugkeer van de Donkere Ridder

En zoals hij reeds in de vorige aflevering in een flits het verhaal binnensloop, komt Hij (je zou hem immers als een Goddelijk wezen kunnen bestempelen) nu echt Batman op de vingers tikken. Voor een sociologische vooruitstrevende studie die 25 jaar later nog steeds actueel is, moet je bij Dark Knight Returns zijn. Miller schrijft een magnum opus waarmee de auteur bewijst dat strips (en superheldenstrips in het bijzonder) meer zijn dan doodgewone amusementsboekjes. Nochtans blijft dat het belangrijkste draagvlak: entertainment.
- Batman - De terugkeer van de Dark Knight 3 ****½
- Batman - De terugkeer van de Dark Knight 4 ****½
- Batman - De terugkeer van de Dark Knight Bundel ****½
- Batman - Fortunate Son **½
- Jean-Michel, De avonturen van 1 *

maandag 25 maart 2013

Suskewiets Zwarte Madam

Met pro's en contra's voor het wederoptreden van deze 'held'. "Een genadeloze vigilante die knaagt aan de wortels van onze democratie. Die zich moedwillig verzet tegen de principes die ons de meest nobele natie op deze planeet maken." Commissaris Gordon denkt als een onbeschreven blad: wit, onschuldig. Batmans gedachten leven in een grijze schemerzone terwijl de nieuwe Robin het licht laat schijnen met een gele ondertoon. Miller heeft het keurig en mooi uitgedokterd. De confrontaties worden robuuster en grotesker, de overlevingskansen daarentegen kleiner met het brute geweld dat gepleegd wordt. En dan komt de kentering, wanneer de Mutanten plaats moeten ruimen voor de Zonen van Batman. Subliem is de dialoog in het Witte Huis halfweg dit deel. De Amerikaanse vlag gaat over in een ander iconisch symbool en geeft aan dat er iets op til is. Subtiel.
- Batman - De terugkeer van de Dark Knight 2 ****½
- Suske en Wiske 6 ***½
- Suske en Wiske 140 ***½
- Suske en Wiske 174 ***
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 6 ***½

zondag 24 maart 2013

Suskewiets Spokenjagers

Wat maakt de ene Sus & Wis beter dan de andere? Een goed verhaal is meteen de basis. Komen de figuren optimaal tot hun recht. Zijn de mogelijke opponenten strijdvaardig. Is het mysterie geloofwaardig. Bovendien moeten naast de stevige plot ook de tekeningen voldoen aan zekere kwaliteitseisen. Hier in De spokenjagers is dat voor beiden het geval. Zo'n verhaal met een moraal -"Waar vergiffenis geschonken wordt, wijkt het kwaad"- zonder dat het er vingerdik opligt, het was Vandersteens keurmerk. Je bent al halfweg vooraleer de spoken op de planken verschijnen, de boel wordt op stelten gezet. En dan die tekeningen: elegant, met proportionele correctheid en vooral perspectieven die zorgen voor ruimtelijke variaties. Pagina 8, de kaders 10 en 11: de wagen van ver, gevolgd door een beeld vanuit het voorste gedeelte van de wagen. Beweeglijkheid troef (pagina 43, kaders 9, 10 en 11), hoe de camera zwenkt en het er zo accuraat uitziet. Klasse.
- Suske en Wiske 28 ****½
- Suske en Wiske 52 ****½
- Suske en Wiske 70 ****½
- Suske en Wiske 70bis ****
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 28 ****½

zaterdag 23 maart 2013

Suskewiets Spaanse Spook

Het boek waarin je Willy Vandersteen regelmatig kan betrappen op plagiaat: ensceneringen en composities die zo geplukt werden uit Harold Fosters Prins Valiant. De inspiratie sloop iets te natuurgetrouw in Vandersteens werk waardoor je niet meer kan spreken over 'slechts lichtelijk beïnvloed.' Gelukkig dat Foster het Brussels Stadhuis niet neerpende of ook dat kon Vandersteen klakkeloos kopiëren. Maar dat zorgt nu net voor het verschil. Vandersteen zet Fosters realisme immers naar zijn komische hand vol Breugheliaanse invloeden. En het werkt. Want de zo elegante Sus & Wis figureren als redders in nood. Dat terwijl klungelaar Lambik heldhaftig de kastanjes uit het vuur haalt. Hierdoor zorgen de hoofdrolspelers voor de definitieve rust van het Spaanse Spook. Amen. Het Spaanse Spook, een stijlvolle Vlaamse strip in een burgerlijk kleedje.
- Suske en Wiske 143 **½
- Suske en Wiske 150 ****
- Suske en Wiske 172 ***
- Suske en Wiske Klassiek - Blauwe Reeks 1 ****
- Suske en Wiske Klassiek - Blauwe Reeks LN 1 ****

vrijdag 22 maart 2013

Revolutionair

Revolutionaire stripkunst. De vernieuwing die Frank Miller mid jaren tachtig doorvoert is zelden geëvenaard en zorgt voor een kentering. De gepensioneerde Batman als uitgangspunt, teruggetrokken omdat de maatschappij zelf haar problemen moet oplossen. Met zijn criminele tegenpolen die enkel kunnen bestaan door of dankzij hem! En toch blijven andere misdadigers de stad onveilig maken. Tussenkomen of niet? Miller vertelt veel en incorporeert het op zo'n vloeiende wijze dat het amper het lezen stokt. Alles vloeit naadloos in elkaar over, tekst in beeld met dialogen en denkpistes. Met het doorgronden van de psyche om de medemens beter te kunnen begrijpen. Bovendien werkt Miller met dat handige snufje van de media dienend om ideeën te kanaliseren. Het is een forum dat menig manipulator ombuigt om bepaalde personen en situaties in een verkeerd daglicht te plaatsen, Batman in het vizier voorop. Ondanks de overgang van hittegolf naar wervelende storm, broeit er iets in de stad. Een kentering is op handen en Batman verschijnt terug ten tonele. Voor de ene hoera (Gordon). Voor de ander een domper op de libertijnse vreugde. Is de fascist weer alomtegenwoordig? Wat een opener!
- Ballonvaarder, De 4 **
- Ballonvaarder, De 5 **
- Ballonvaarder, De 6 **
- Ballonvaarder, De pakket 1-6 **
- Batman - De terugkeer van de Dark Knight 1 *****

donderdag 21 maart 2013

De automatismen van E Vermeulen

Ever Meulen wordt al te vaak in het hoekje van de stripauteurs geplaatst hoewel dit volledig onterecht is. Hij mag dan wel als kind en jongeling de ambitie hebben gehad om strips te maken (wat hij ook met enige klasse als debutant realiseerde), uiteindelijkkiest hij voor een economisch lucratievere niche, die van de grafiek en kunstesthetiek. Als illustrator hoeft hij minder intensief een jaar lang aan één opdracht te werken (ten opzichte van één stripverhaal van 46 pagina's) en kan hij verschillende stijlen hanteren. Komt het door de schoolse dril die hem verplichtte om zijn autopassie aan de kant te schuiven, of bleek het voor Eddy onmogelijk om zich enkel op een stripverhaal te focussen, feit is dat de artiest -eens gerold in het milieu- eieren voor zijn geld kiest. Ondertussen weet je welke artistieke hoogte Ever Meulen bereikt heeft en prijs je hem voor de diversiteit en prachtige aanschouwelijkheid, al lijkt dat de laatste jaren vaak om nog het onderste uit de commerciële kan te puren. Oog en Blik leest Vermeulens bloem in een schitterende uitgave, grafisch tot in de puntjes verzorgt en met collega-commentaren die fijntjes ingekapseld zijn. Ever Meulen is een groots graficus en dat uit zich al met deze zeer mooie retrospectieve.
- Ballonvaarder, De 1 **
- Ballonvaarder, De 2 **
- Ballonvaarder, De 3 **
- Ever Meulen 3 Automotiv ****½
- Suske en Wiske 97 ***

woensdag 20 maart 2013

Schieten met scherp

Deze eerste bundel geeft je voorlopig niet de grootse kick waarmee de reeks zo bejubeld wordt. De opzet is intrigerend, de uitwerking allesbehalve traditioneel. Dat komt deels door Azzarello's ongebruikelijke schrijfstijl. Niet rechttoe rechtaan de pap in de mond lepelend, met veel bochtenwerk en zijsprongetjes je afleidend van de basismaterie. Je wordt niet meegezogen in de leefwereld. Komt dat door de harde misdadigersmentaliteit? Dizzy balanceert zo op de lijn tussen goed en kwaad. Ze heeft (in de bak) gezeten, toch sympathiseer je voor haar. Welk is het haar aangedane onrecht? Het begin van de tweede verhaallijn is in dat opzicht intrigerender. Ook Eduardo Risso is allesbehalve traditioneel. Hij sleurt over de pagina waarbij je niet altijd voor de juiste leesrichting kiest. Ondanks de sublieme composities ben je geregeld de draad kwijt. Benieuwd of we alsnog de juiste aanknopingspunten vinden.
- 100 bullets 1 ***½
- Suske en Wiske 48 ***
- Suske en Wiske 96 ***
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 50 ***
- Victor Sackville 14 ***

dinsdag 19 maart 2013

Andere killers

Naar aanleiding van de film dus heruitgebracht door Casterman als één geheel en waardoor deze 'graphic novel' het best tot zijn recht komt. Zo leer je de de kleine en grote vissen (of garnalen) in één ruk kennen en kan je makkelijker de plotwendingen volgen die Matz inlast. Zo uit Pulp Fiction weggelopen, twee huurmoordenaars die in deze context niet zeuren over de Europese frieten met mayonaise, maar wel flink tekeer gaan over hun klederdracht en het daarbijhorende schoeisel. Ze zijn slechts twee van de hoofdrolspelers, want daarnaast introduceert Matz ook de smerissen (al dan niet corrupt) en de doordravende journalisten die deze moordzaak willen uitvlooien. Interessant, maar minder aangrijpend dan Matz' psycho-thriller De Killer. Om een flauwe woordspeling te gebruiken: je bent deels geMatzt. Colin Wilson tekent in vergelijking met vroeger werk nogal vlotjes. Iets te vlot zelfs. Voor de bespreking van delen twee en drie, klik door via Grote vissen en Onrust in het aquarium. Een onderhoudende thriller.
- Bullet to the head Integraal ***
- Suske en Wiske 14 ***½
- Suske en Wiske 133 ***½
- Suske en Wiske 173 **½
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 14 ***½
Twintig Rode Ridders die reeds besproken werden in hun gekleurde vorm, nu in het B-systeem ook bijgevoegd als zwartwitversie.
- Rode Ridder, De - Zwartwit 9 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 11 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 12 **
- Rode Ridder, De - Zwartwit 13 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 14 **
- Rode Ridder, De - Zwartwit 15 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 16 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 17 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 18 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 19 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 20 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 21 ***½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 22 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 23 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 24 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 43 ***
- Rode Ridder, De - Zwartwit 45 **
- Rode Ridder, De - Zwartwit 46 **
- Rode Ridder, De - Zwartwit 47 **½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 48 **

maandag 18 maart 2013

Het ijzeren duel

Luc Morjaeu en Peter van Gucht zijn op ramkoers richting hogere regionen en leveren onderweg verrassende en goede Suske en Wiskes af. Met ook deze Het ijzeren duel als aangename aanvulling. Schermen, het verleden, je denkt al vlug aan De dolle Musketiers. De invulling is anders met de magische degen. Het pad om het kostbare kleinood terug te vinden is bezaaid met heel wat hindernissen én een lastige concurrent. Typisch het spel met de gemaskerde waarbij je pas helemaal op het einde te weten komt welke snoodaard het is. De pagina's zijn weliswaar druk, overvol getekend, alsof er geen plek is voor rustmomenten. De flair van de opvullingen maken veel goed. Expressieve gezichten (Lambiks trotse pose, strook 5) en mooie, egale inkleuringen (strook 6, het sierlijke witterandkrulletje boven het drankje), een gewaagde schaduw (strook 19, 3de kader), een ingenieus tijdsfragment (strook 28, de koets op de landkaart). Knap.
- Rode Ridder, De - Zwartwit 38 **½
- Suske en Wiske 54 **½
- Suske en Wiske 74 **½
- Suske en Wiske 321 ***½
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 55 **½

zondag 17 maart 2013

Wist u dat er een tovenaar is in Rommelgem?

Een verhaal van drie keer niks. Robbe en Kwabbernoot gaan kamperen in Rommelgem waar allerlei onnatuurlijke verschijnselen zich voordoen. Een schuldige wordt vlug gevonden, maar is hij daadwerkelijk de dader? Eens ontmaskerd volgt er nog een aanhangsel waarin de oorzaak extra 'rampen' (of deugden) doet veroorzaken. Alles is zo simplistisch en heeft weinig inhoud. De vanzelfsprekendheid moet je voor waar aannemen, de mislukkingen evenzeer. Of de professor nu een wondermiddel ontdekt, hij zou op zijn minst eerst de gevolgen van de experimenten mogen teniet doen. Het meest te hekelen valt de weerslag op de prestaties. Uiteindelijk mag je duidelijk spreken over verboden prestatieverbeterende middelen. In de huidige sport, dewelke ook, loopt de Graaf vrij snel tegen de lamp. Hoe ontgoochelend de inhoudelijke leegte ook, grafisch heeft Franquin enorm veel te bieden. Ondanks die strakke vertelling in de mooi gekalibreerde kaders zet hij een beweeglijke dynamiek op papier. Deze is weliswaar even simplistisch als het verhaal, de kraakheldere lijn laat de flexibele figuurtjes dansen op het papier. Alsof je de Keystone Cops in pure slapstick door de boef ziet afgeranseld worden. Alsof de Comedy Capers hun weg naar de strip hebben gevonden. Kan je bovendien een iets oudere druk van de strip op de kop tikken, laat hem niet liggen. Het iet of wat glanzende (en licht vergeelde) papier bezorgt de strip een glashelderheid, iets dat met het matte papier in de latere herdrukken niet voorkomt. Er is een tovenaar in Rommelgem had Franquin gerust in 30 pagina's kunnen vertellen. De verlending wordt goedgemaakt door het plastische papier. Mooi.
- Robbedoes en Kwabbernoot 2 ***½
- Rode Ridder, De - Zwartwit 37 **½
- Suske en Wiske 36 ***½
- Suske en Wiske 124 ***½
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 39 ***½

zaterdag 16 maart 2013

Suskewiets Knokkersburcht

Ingekleurde herdrukken, tot daar aan toe. Je hoeft je dan enkel te ergeren aan het gekladder van zo'n amateur doe-het-zelver. Hertekende herdrukken daarentegen, da's andere koek. Je moet al van goeden huize zijn, wil je het origineel benaderen. Vandersteen liet het de Studio doen met De Knokkersburcht. Het resultaat: een pijnlijke mix van vernieuwd oud zonder enige verbetering of waardevolle toevoeging. Jammer, want De Knokkersburcht is zo'n knettergek verhaal dat nog steeds krachtig uit de hoek komt. De verrassende uitvinding van professor Barabas, het schitterende idee van de spiegel met daarin je zelfbeeld, de twee Jerommekes waarvan één wil trouwen, de moraal van het verhaal met de steeds kibbelende Schotse clans. Lord Notsomad wijst iedereen terecht en maakt duidelijk dat het gedaan moet zijn met dat gekissebis. Lambik is als vanouds de pseudoheldhaftige held (grappig hoe Lambik reageert wanneer hij na een reis op het Britse eiland terug op het vaste continent aanmeert). Sidonia blijft op de achtergrond, hoewel zij het is die uiteindelijk iedereen weer op het juiste pad zet.
- Suske en Wiske 20 ****
- Suske en Wiske 127 ***½
- Suske en Wiske 128 **
- Suske en Wiske 151 **½
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 25 ****

vrijdag 15 maart 2013

De beul van Portland

Je kent het wel uit filmthrillers en TV-series, de gek die doordacht moordt voor zijn plezier en die de lijken verminkt naar hartelust. Zijn opponent is een politieinspecteur die zich vastbijt in de waanzin. Met een race tegen de klok probeert hij een nieuw slachtoffer te vermijden. Manhunter om zo maar een klassieker te noemen. Hetzelfde niveau behaalt De beul van Portland niet, daarvoor ontbreekt het stilisme waarmee Michael Mann uitpakte, maar het begin van deze kwaadwillige trilogie zuigt je toch lekker mee in de materie. Waarom de wreedheden zo expliciet getoond moeten worden, onze sensatiehonger wordt gestild. Een beetje op z'n Amerikaans getekend met een grillig lijnrealisme, gekapseld in een Europees formaat. Grillig, griezelig en goed. De wereld van de psychopaten: it's a mad, mad world.
- Bowen 1 HC *
- Bowen 1 SC *
- Suske en Wiske 79 ***
- Trilogie van het kwaad 1 ***½
- Wolkenvolk Collector's Pack 1 ***

donderdag 14 maart 2013

Elsje zit er Oenk op

Een lieve voorbode van wat Valkema later zou creëren met Kik: een uitstekende kinderstrip voor de kleintjes. Je hoeft zelfs niet te weten wie die Elsje is. Enkel en alleen dat het 'onverantwoordelijke' meisje een koppige dierenliefhebber kan zijn. O, wat schattig, een zeehondje. Maar wanneer die jou overal volgt, kan dat beststorend worden. Schattig en lief ruimen plaats voor vervelend en hatelijk. Behalve wanneer grote-mensen er zich tegen kanten. Dan word je ineens de echte medestander! Of je nu wel of niet houdt van zeehondjes., Elsje Oenk! is een aan te raden kinderstrip voor iedereen.
- Bollie & Billie 31 ***
- Elsje Oenk! ***½
- Marsu Kids 2 ***
- Nero 32 **½
- Wolkenvolk 2 **½

woensdag 13 maart 2013

Het liefje uit het bos

Een volledige wereldoorlog in een notendop. De ontberingen die de dorpelingen moeten ondergaan, met als centrale hoofdpersoon Violette. Gelukkig is ze van geen kleintje vervaard en weet deze vrijgevochten dame haar mannetje te staan tussen al die stoere kerels. Ze beseft dat er water bij de wijn moet gedaan worden, haar overlevingsinstinct loodst haar doorheen de donkerste periodes. En toch kan ze niet voorzien en niet verhelpen dat ook zij gestraft wordt vanwege uiterlijke schijn. Zien en gezien worden, Shakespeareaans. Dewamme houdt je in de ban van het dorpse verdriet van België, hoewel het zich territoriaal afspeelt in de grensstreek en je niet precies weet aan welke kant precies. Servais is beter dan ooit en buit de dramatiek met zijn rauw realisme optimaal uit. Sterk.
- Bosliefje 3 ZW SC ****
- Bosliefje 3 KL HC ***
"Wie op 't goud jaagt, zal onder 't goud hij stikken!" De menselijke gulzigheid wordt afgestraft, al komt er magie aan te pas (met de sprekende totem). Lambik getroffen door de goudkoorts, een mens is nooit tevreden met wat hij heeft. Zelfs na het innen van een flinke kermispremie besteedt de held liever het geld aan een mogelijks groter fortuin. Bibbergoud is één en al achtervolging met één gemaskerde figuur die alles in het werk steekt om Lambiks 'missie' te dwarsbomen. En zelfs al weet Lambik halfweg wie zijn verrassende opponent is, hij blijft sportief en verzwijgt (ook voor de lezers, pagina's 34 en 36) het geheim. Veel gevarieerde strapatsen is snelvaart verteld. Primaire en primitieve klasse.
- Suske en Wiske 8 ****
- Suske en Wiske 138 ****
- Suske en Wiske Klassiek - Rode Reeks 12 ****

dinsdag 12 maart 2013

Hermann chef af

Hoewel vaak verguisd, roep je maar al te graag Yves Huppens hulp in om Hermann bij te staan in het schrijven van een nieuw Jeremiah-avontuur. Aan De chef valt immers niks te beleven. De Kasps tegenover de Bents met daar tussenin de machtswellusteling. Een meerwaarde van het pretpark als decor is er niet. En het mistig gehol tussen al het geweld, heeft geen enkele verklaring. Een zwak verhaal.
- Agent 212 28 **½
- Beste vijanden, De 1 ***½
- Jeremiah 32 SC **½
- Jeremiah 32 HC **½
- Wayne Shelton 11 **

maandag 11 maart 2013

Gekroonde held

Van een verrassend geschiedenisboek gesproken. Dit is niet het zoveelste droge feitenverslag waarbij je overspoeld wordt door informatie die je laat wegkwijnen. Wel een intelligente confrontatie tussen twee protagonisten die mekander voortdurend uitdagen om het 'verraad' van de Connetable te kaderen (of te verantwoorden). Het koninklijke steekspel leidt tot vele slachtoffers, alles in het teken van de macht. De raamconstructie is ongewoon en zorgt voor begrijpelijke overgangen. Runberg had dit zelfs gerust mogen uitsmeren over twee albums. Om de psychologie en de frustraties nog beter te tonen. Zelfs al is alles gezegd, meer woorden hadden je dieper kunnen betrekken in die gebroken broederband. Ovana is even functioneel en weet het realisme overtuigend op een cartoony manier over te brengen. De inkleuring maakt het af. Enkel de voorkaft met het kleine hoofd van de ruiter op dat veel te grote lijf en nog groter paard én het afgesneden zwaard rechts is niet meteen het beste uithangbord.
- Blauwbloezen 15 **½
- Lucky Luke 13 ***½
- Lucky Luke 16 ***
- ongekroonde helden van Frankrijk, De 1 ***½
Je hebt van die unieke boeken die ongenaakbaar en ongegeneerd in je vel kruipen omdat er een zekere magie in vervat zit die je niet kan vatten! Net zoals bij films die verwrongen het hogere in zich hebben en de kijker levenloos achterlaten na het uitdelen van een mokerslag. Genre Donnie Darko. Genre Requiem for a dream. Meer nog dan de 'gestoorde' films van David Lynch. De vliegenkoning mag gerust naast die twee voornoemde meesterwerkjes geplaatst worden. Zij het hier zonder klankband (Mad world van Gary Jules annex Tears for Fears) doen Mezzo en Pirus het met 'enkel' woord en beeld. Die twee zijn echter zo rijkgevuld dat je bij elke tekstuele beschrijving moet stilstaan om ten volle te genieten, net als dat je elk beeld bewondert om niets te missen. Terwijl ze vaak vergeleken worden met Charles Burns (Zwart gat), reiken Mezzo en Pirus nog verder. Ze beheersen het delirium tot in het oneindige en representeren het als realistisch aanvaardbaar. Net als Matt Dillons buitenlichamelijke ervaring in Rumble Fish een 'feest' is, zo slik je hier de buitenstaanderscommentaren als zoete koek. Pak De oorsprong van de wereld vast en scheur het blikje open. Sip ervan met mate en blijf genieten. Je drankje mag dan uit zijn, De vliegenkoning kan je blijven ontdoppen en herhaaldelijk herontdekken. Grootse, bezwerende striplectuur.
- Vliegenkoning, De 2 ****½

zondag 10 maart 2013

Wat een nacht in Rome tweeg kan brengen

Had gerust in het kleinere zogezegd graphic novel-formaat uitgegeven mogen worden, hoewel Jims tekeningen hierin op zijn Europees ook makkelijk overeind blijven. Met tussen de één, twee, drie, vijf en maximum negen kaders per pagina, die bovendien ook geregeld zwijgzaam stil zijn, kan je je inbeelden dat alles sfeerbepalend is. Te vergelijken met Matz en Jacamons De Killer. Met dit grote verschil dat de gejaagdheid zit in het web waarin Raphaël zich lijkt te laten vangen. Met een openingsscène die weinig goeds voorspelt en die het drama somber kleurt. Alsof de verliezers reeds gekend zijn. Gek genoeg struikel je daar niet over eens je in Raphaëls wereld gezogen wordt. De voorbereidingen voor diens verjaardag vol goedgevoelmomenten waarbij het vredige leventje perfect en ideaal oogt, nemen alle aandacht in beslag. En dan de kentering, de uiting van een midlifecrisis waarbij verleidingen van buitenaf alle zekerheden in vraag stellen. Geef je toe of berust je in je geluk? Raphaël heeft duidelijk het trauma uit het verleden nog steeds niet verwerkt en geeft toe aan de verlangens. De confrontatie met zijn beste vriend voor zijn radicale vertrek levert extra spanning op. Wordt ook deze conversatie verder vervolgd? Proficiat voor Jim die hoge verwachtingen creëert met dit romantisch uitje. Uiterst efficiënt verteld zonder al te veel woorden, de juiste toonaarden bespelend. Jims kleuren zijn trouwens uitstekend qua sfeerbepalende aanvulling. Het enige dat je hem kan verwijten is dat zijn veertigers er allemaal als dertigers uitzien. Maar echt hinderen, doet het niet. Intrigerend reëel.
- Blauwbloezen 2 ***
- Hel van het Oostfront, De 1 **½
- Nacht in Rome, Een 1 HC ****½
- Sombrero Zwarte Reeks 179: De tuinman ***½
- Sombrero Zwarte Reeks 180: Clio en Analia *

zaterdag 9 maart 2013

Een artistieke Jan Bosschaert

Met een extra kleurenprent en toch weer zo'n schetsboekcahier, wat kunnen die mannen van Arcadia een luxe toch écht luxueus maken zonder je bekocht te doen voelen. Dit verdient een pluim. Wow. Wederom een mooie selectie uit Jan Bosschaerts schetsschuiven waarbij de klemtoon niet ligt op diens schilderijen, wel vol gewriemel van erotiserende vrouwenlijfjes die je voortdurend sexy uitdagend aanstaren. Je kan er duidelijk geen genoeg van krijgen. Even schuift de artiest uit met de grijze aquareltinten, gelukkig slechts tot enkele bladzijden beperkt, deze (s)experimenten hebben minder succes. Maar eens op het vertrouwde pad moedig je uitgever Arcadia aan nog van deze verzamelingen samen te stellen. Zelfs het woordloze gebrek aan enige duiding is niet storend. Je wordt er toch sprakeloos van. Als Bosschaert nu eens de perfecte strip maakte, dan zou hij ook op stripgebied een hoogtepunt bereiken.
- Greyline artistique Dossier Jan Bosschaert ****
- Greyline artistique Dossier Jan Bosschaert Luxe ****
- Laatste Tempelier, De 4 **½
- Lancelot 3 ***
- Michel Vaillant 7 HC ***

vrijdag 8 maart 2013

Lekker wollig, Wollodrin

Een western in een fantasykleed. Onderhoudend hoe Chauvel de tijd en de ruimte gebruiken (toch 56 pagina's) om de twe helden te laten integreren in het geheel. Archeclichés op een hoop gestapeld die door de veranderde verpakking blijven boeien. Met op het einde zelfs zombieachtige wezens die opduiken. Wordt vol verwachting vervolgd.
- helse meute, De 3 HC ***
- helse meute, De 3 SC ***
- Michel Vaillant 9 HC ***
- Michel Vaillant 9 SC ***
- Wollodrïn 3 ***½

donderdag 7 maart 2013

Silas Corey

Fabien Nury, da's de overroepen scenarist van Er was eens en die vaak complexiteit verwart met goed geconstrueerd. Vaak verzuipt hij de gegevens in een overvol feitenbad waardoor je naar het einde toe slechts ja-knikt om de indruk te wekken dat het goed was. Gelukkig gooit hij dat hierin overboord en mag je genieten van een doorzichtiger politiethriller. De figuur Corey is intrigerend. Balancerend tussen goed en kwaad waarbij je geen staat kan maken op diens voorkeur. Zal hij zich uiteindelijk gedragen als een echte held, deze Franse Sherlock Holmes. Alary flirtte al met die dubbelzinnigheid in Sinbad. Door de luchtige stijl van Alary zit er enorm veel vaart en dynamiek in de vertelling. De filmische pagina-indeling vol zwijgende passages verantwoorden de 64 pagina's. Een luxe om je in het gedeeltelijke onderzoek te droppen. Gimmick Nam is niet de Watson van dienst, wel een soort van Cato uit het appartement van inspecteur Clouseau. Een doordacht en sterk hulpje. Het Aquila netwerk nodigt nu al uit tot een herlezing in afwachting van de ontknoping. Alary is slordig en gemakzuchtiger dan in Sinbad. Toch vergeef je het hem vanwege de efficiëntie. Goed.
- Bessy - Adhemar 40
- Pelikaanprotocol 1 **½
- Silas Corey 1 ****
- Ythaq 10 HC ***
- Ythaq 10 SC ***

woensdag 6 maart 2013

Een dorpje in het midden van nergens

Best wel grappig, een Russisch plaatsingskamp dat The Village heet. Net gestoeld op de taal van de aartsvijanden. De Witte Prinses is lekker complotterig met een duistere theorie achter de hand. Rodolphe speelt op veilig en beperkt het dubbelspel. Geen oneindig voor-de-gek-houderij terwijl je dat net verwacht in deze spionagesector. Enkel 'bekentenis' leest immers verdacht. Marchal is niet zo maar een kopie van Leo. Zijn pagina-opbouw en kadrages lezen afwisselender en diens personages hebben dimensioneel volume. Erg geslaagd.
- Bessy - Adhemar 36 *
- Bessy - Adhemar 37
- Bessy - Adhemar 38 **
- Bessy - Adhemar 39
- Village, The 3 ****

dinsdag 5 maart 2013

Whaligoë

Waar is het trema naartoe dat achteraan de plaatsnaam moet zweven (pagina 14, kader 4), Casterman is zuinig met het leesteken. In dit eerste deel introduceert Yann de spelers en creëert de setting voor een verwachtingsvol drama. Er hangt spanning in de lucht, romantische pathos, duidelijk geïnspireerd op de 19de eeuwse gothic-drama-literatuur. Het dorp Whaligoë is duidelijk berucht, want tot haar ondergrondse bewoners behoren Edgar Poe (11-1), Emily en Charlotte Brönte (11-5). Afwachten geblazen hoe Yann de eindjes aan mekaar knoopt, aan de voorgestelde levensdraden (wat is de functie van de openingsscène met Emily en haar doodgraversvriendje of de levend begraven 'slachtoffers'?) heb je voorlopig geen houvast. Winnares is Virginie Augustin die met een Bonin-achtige ininkting (de zwarte vlekkenschaduwen, pagina 35-6) het Victoriaanse Fog benadert. Wat spookt er nog zoal in Whaligoë?
- Sir Arthur Benton 1 HC **½
- Sir Arthur Benton 2 HC **½
- Sir Arthur Benton 3 HC **½
- Sir Arthur Benton Integraal 1 **½
- Whaligoe 1 ***½

maandag 4 maart 2013

Peter Parker?

Het lijkt alsof Cooke (via Starke) zijn grootste troeven al heeft uitgespeeld. De ex-crimineel die terugkeert en zich wreekt op allen die hem erin geluisd hebben (De jager). Of de deelname aan De organisatie als infiltrant. Blijft over een grote slag? Nu wederom lekker geld verdienend door een compleet afgesloten dorp (eerder een fort) te kraken. Een Ocean's eleven waarbij het ware gelaat van de gemaskerden eindelijk wordt getoond. Je voelt de dreiging van dubbele agenda's met daartussenin Parker. Professioneel en entertainend, helaas minder verrassend dan de twee voorgangers. Cooke kent de systematiek en speelt hierin op veilig. Bovendien is de oranje bijtoon minder krachtdadig. De grote slag is goed, maar ondertussen ben je beter gewend.
- Erfenis van de duivel, De 2 SC ***
- Magus 3 HC ***½
- Okiya SC ****
- Parker 3 ***½
- Pokereiland 1 HC **½

zondag 3 maart 2013

Magister Magus

Proficiat voor Saga om de eerste cyclus in één brok aan te bieden. Het vermijdt dat je je interesse verliest -weliswaar na het intrigerende openingsdeel- en in de juiste sfeer blijft van het opgebouwde. De aanvulling, die met een flashback begint, mag er wezen. Al blijft het roeren in een dikke magussoep waarbij je de kwaliteit en smaak van de ingrediënten (goed of slecht) moeilijk kan bepalen. Veel geheimen blijven immers verborgen. Prachtig is de scène van de verkleinde Stanislas. Annabel heeft geen problemen om hem als minimens voor te stellen terwijl hij door een dunne spleet probeert te glippen. De verrader versterkt de voedingsbodem, welke verrassingen hebben de auteurs nog in petto?
- Magus 1 HC ***
- Magus 2 HC ***½
- Rode Ridder, De 237
- Rode Ridder, De Luxe 237
- Walking Dead 15 ***½

zaterdag 2 maart 2013

Texas Kid

Een prachtig stripboekengeschenk dat hettalent van Igor Kordey optimaal illustreert. Het is een fascinerende kroniek die de achtergrond verhaalt van Texas Kids creator. Je vraagt je zelfs af in hoeverre dit autobiografisch is en het de schaduw reflecteert waarin de verteller (Darko Macan of Kordey zelf) zich bevindt als zijnde de zoon van Tomislav Brandt. Hoewel je een worsteling verwacht en de generatieconfrontatie in dit familiedrama, concentreert schrijver Macan zich op vader Brandts voorgeschiedenis. Een historie die dient om op het eind geloofwaardig de realiteit aan de fictie te koppelen. Vluchtte Brandt van het verleden via zijn tekeningen? Waarom die kille afstandelijkheid ten opzichte van zijn zoon als hij zelf lang geleden gebroken werd. Sterk, de zwartwittekeningen van Kordey. Met af en toe de fotointegraties als voorbeeld van simplifiëring, en zo ontdek je hoe Kordey tewerkgaat. Frustrerend is alvast de vaststelling "Einde van hoofdstuk I." Hoe gaat de uitgever dit probleem oplossen? Door later alsnog het vervolg te bundelen of blijf je voor altijd in het ongewisse. Een vergiftigd geschenk. De introductie geeft een deel van Igor Kordey's verleden prijs. Soms iets te promopratend.
- Kiekeboes, De 135 **½
- Kiekeboes, De Luxe 135 **½
- Lotusbloem 8 HC ***
- Lotusbloem 8 SC ***
- Texas Kid, Mijn Beste SC ***½

vrijdag 1 maart 2013

Legioenkronieken

Wie is die Tirso die meteen de juiste toon zet? Oké, hij heeft dan wel een sfeerbepalende inkleurder (Javier Martin) als ruggesteun. Nury recreëert Dracula zonder er nadrukkelijk mee uit te pakken (toch niet als reeksnaam) en intrigeert met Victor Thorpes narcistisch opportunisme. Mario Alberti neemt de periode van de Conquistadores voor zijn rekening. Heel vluchtig en leeg, maar tenminste met volume. Hier is de inkleuring ontoereikend om het geheel te versterken. Knappe effecten zoals de lichtinval door het bladerdak op pagina 16 (kader 6) worden tenietgedaan door het nihilisme op de rest van de pagina's. Bij Zhang Xiaoyu ben je de leesdraad kwijt, hoe zijn al die verhalen onderling met elkaar gelinkt? Dit nodigt uit en verlangt aar meer. Dracula leeft duidelijk verder!
- Drakenorde 0 SC ***
- Legioen - Kronieken van Legioen 2 ***½
- Roep van de legenden, De 2 **½
- Samoerai 7 ***½
- Verborgen geschiedenis 23 **