Tekenaars zijn over het algemeen ijdele mensen die in bescheiden vorm toch graag pochen met hetgeen ze in hun vrije of door de overheid gesponsorde tijd presteren. Via een schetsbundeltje, een mini-portfolio of een artbook, al dan niet zelf in elkaar gestoken, laten ze een tijdsgebonden spoor achter van hun bestaan. Ofwel verkopen ze dit dan ter plekke of delen het met trots uit om hun kunsten te etaleren bij de collega's en het toegestroomde publiek, natuurlijk in de hoop op erkenning en bewondering voor hun virtuositeit.Het was me echter nog nooit voorgevallen dat een tekenaar moedwillig ondergetekende ontweek en me dus geen deelgenoot wou maken van diens nieuwste tierlantijnkunstjes en dat terwijl hij het eindresultaat gewillig rondstrooide met de ontwijkende woorden "want hij vindt dat toch weer niks." Deze confrontatie werd daardoor meteen geklasseerd als een nodeloos te vermijden parel voor dit zwijn. Een makkelijke manier om jezelf in te dekken tegen mogelijke kritiek, niet?
Hoe het ook zij, ondertussen is het toch door mijn handen gepasseerd en heb ik het alsnog door de besprekingsmolen gehaald. Jij wil nu natuurlijk weten dewelke het was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten