Sinds jaar en dag viste stripbeursorganisator Nijdrop steeds langs het net om superartiest Hermann op hun jaarlijks festijn te verwelkomen. Voor 2011 hapte hij eindelijk toe en rees de vraag of diens immense ego wel paste in het kleine kader van grootstad Opwijk? Hermann wordt in de wandelgangen immers geklasseerd als zijnde niet al te aimabel met een weerbarstig karakter, afhankelijk van met welke voet hij die morgen uit bed opstond. Een vooroordeel dat de artiest trouwens gretig in stand houdt tijdens diens publieke optredens. Beschouw het als een veiligheidscorridor om te vermijden dat iedereen die zijn pad kruist zich meteen opwerpt als potentiële facebookvriend.Door de praktische plichtplegingen van het opruimen kon de organisatie zelf niet mee op restaurant om Hermann te belonen voor zijn charmante en professionele aanwezigheid (1). Ondergetekende werd hiermee dan ook 'opgezadeld'. Er zijn minder aangename manieren om je zondagavond af te sluiten, al kende ik deze pappenheimer.
Is de ruwe bolster een zachtgekookt ei geworden? Had hij die morgen toch de juiste vloerbeweging uitgevoerd? Of heeft de grumpy old man (ondertussen 72 jaar) zijn Walter Matthau-identiteit afgeworpen en vereenzelvigt hij zich nu meer met Jack Lemmon? Als een doorwinterde poolvaarder doorbrak hij constant het ijs en vertelde heel openhartig niet enkel over zijn métier, ook het persoonlijke aspect kwam uitgebreid aan bod.
Voor publicatie vatbaar is het wie-heeft-je-zoal-in-de-zak-gezet-onderwerp. Naast op de Franse markt opererende initiatiefnemers was het vooral het hilarische dichtbij-huis-verhaal rond een Kortrijkse uitgever die ooit inventief voorkaftprentjes van luxes recycleerde (vooral Schemerwoude-afbeeldingen) als ex-librissen ondertekend met 'authentieke' valse Hermanns. Heb je d'r daarvan thuisliggen, je bent gewaarschuwd. Bovendien had de goede man dé deal van de eeuw: een luxe-editie op formaat van de originele tekeningen in beperkte oplage (zoveel als er pagina's zijn) met telkens zo'n uniek origineel bij. Kan best interessant zijn als de uitgever tenminste niet 50% van de verkoop opeist van het origineel. Plastisch beschreef Hermann waar deze initiatiefnemer zijn idee mocht stoppen.
Steeds met humor en vaak raak gaf hij zijn visie op de stripmarkt: het circus Angoulême waar prijzen uitgedeeld worden op basis van de ons-kent-ons-mentaliteit; de ernst waarmee jonge artiesten zich toch o z'au sérieux nemen, in plaats van hun werk vakkundig te benaderen, zo kenmerkend alsof de voor Hermann onbekende naam Brecht Evens zwevend in de lucht hing; het artistieke genie Giraud en diens bloedzuigende echtgenote. Of haalde hij anekdotes boven over zijn buitenverblijf in het zuiden van Frankrijk. Wat dacht je van de onverzekerde, loslopende koe die tijdens Hermanns afwezigheid in diens zwembad terechtkwam en daardoor het gesofisticeerde afdekkingssysteem naar de knoppen hielp (2)?
Als een echte entertainer trok hij het laken naar zich toe, ofwel zijn gal spuwend, ofwel gezapig mededelend. Verrast was je dan ook wanneer hij zo'n intieme tip van de sluier oplichtte, heel openhartig sprekend over liefde en dood. Wie weet gaan we ooit nog een zogezegde 'grafische roman' van hem mogen lezen.
Dan ken ik er toch al enkele details uit!
(1) Hermann had opgelegd dat er veertig tickets uitgedeeld mochten worden die hij in twee uur zou afwerken, iets wat hij met volle overgave deed. Zelfs met een extra marge van 5% op het einde was dat zeer professioneel en zonder capsones uitgevoerd, zonder machinaal over te komen.
(2) De koe overleefde, edoch heeft nooit de aangerichte schade vergoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten