Stripbeurs Nijdrop 2011

In lang vervlogen tijden was Nijdrop het historisch epicentrum qua stripgebeuren in Vlaanderen. Toen de dieren nog spraken en er in het kleinste boerengat nog geen parochiezaal gevuld werd met standjes allerhande om de aanwezigheid van overal weerkerende auteurs te maskeren. Toen draaide het jeugdhuis nog op volle toeren en werden heel wat artistieke corryfeeën verwelkomd op die jaarlijkse beurs voor verzamelaars. De concurrentie verscheen echter, het publiek veranderde, de beurs verloor heel wat van diens grandeur.
Nu het Jeugdhuis eindelijk een nieuwe vaste stek heeft (Kloosterstraat 9), wordt de draad terug iets bescheidener opgepikt en spitst de organisatie zich toe op het gewone publiek uit de omgeving. Niets hoogdravends, niet meer langs de schoenen lopend, gewoon een jaarlijkse uitwisseling van liefhebbers jong en oud met even jong en oude strips.
Het is dan wel wringen en duwen in de kleine volgepropte zaal, het nauwkeurig uitgekiende traject brengt je volgens een labyrintmotief tot de uiteindelijke plek van gebeuren: de signerende auteurs. Qua gezelligheid kan het alvast tellen, alsof je de welriekende dreef passeert.
Leuk is de vaststelling van de piekmomenten. Nog voor de opening heb je de op de loer liggende handelaren die elke bak uitpluizen om potentieel interessante strips op te kopen die ze tien minuten later zelf op hun kraam uitstallen aan het veelvoud van de oorspronkelijke prijs. Als mollen zijn het echte, professionele woekeraars. Heerlijk is het wanneer je hen wegwimpelt met de mededeling dat de beurs pas opengaat om 10 uur, iedereen gelijk voor de wet, het moment dat ze zelf moeten postvatten achter hun stand. Misnoegd vanwege de gederfde omzet druipen ze af.
Dan heb je bij het opengaan van de deuren de fanatieke verzamelaars die doelgericht afstevenen op de auteursstand om vooraan te kunnen postvatten. Met het symbolische kampeergerei eisen ze hun plek op, wachtend op de signerende auteurs die vele uren later binnenvallen.
Tussen twaalf en twee zit iedereen knus thuis aan tafel en heb je zelf ruimte om te eten/lezen/drinken/snuisteren om daarna een tweede lading te verwelkomen die relaxter kan omgaan met de signeerstress.
Het leukst zijn natuurlijk de families met kleintjes die ontdekken dat kindvriendelijke tekenaars voor hen bescheiden krabbels zetten in hun vers verworven boekjes. Dan is het pas echt fijn om op zo'n beurs te zijn.