vrijdag 24 februari 2017

Veertig stripbesprekingen 2017

De focus moet niet altijd op 2016 liggen, tijd om ook een keertje de nieuwigheden van 2017 aan te kaarten. De eerste veertig besprekingen zijn altijd bespreekbaar:
- 7 wonderen, De 5 HC
- 7 wonderen, De 5 SC
- Ambulance 13 5 SC
- Ambulance 13 6 SC
Wow. Wat die Reno met kleur presteert, indrukwekkend. Bijna te mooi om waar te zijn. De gloed op pagina 46. Het zinkende schip (40). De reuzenschildpadden in de oceaan (41). Levensecht en toch plakt de artiest er geen foto's in. Begrijpelijk dat hij zo lang over een album doet. De actie is zoals het hoort weer even gezwind. Parallellen met Indianen-protesten of Palestijnse aanslagen annex gijzelingen liggen voor de hand. Strijdvaardig komt Hautière (en dus Nao) op voor de rechten van de... Aquabluers. Rechtvaardig en politiek correct. Alleen de vertaling stokt een beetje.
- Aquablue 15 HC
- Aquablue 15 SC
- Bollie & Billie 34
- Captain America 007
- Clifton, De nieuwe avonturen van 1
Na het dipje in het vorige album staat Nob terug scherp. Met vader Dad die centraal staat, op van de stress. Maar goed ook, want daardoor kan jij ontstressen. Geld tekort, exen die opduiken, veeleisende kinderen, geen werk, probeer dan eens rustig te blijven? Dad lukt het alleszins niet, al kan hij het goed verbergen. O ja, en ook vermelden dat het zeemzoet mooi is.
- Dad 3
- Ik Mik 2
- Iron Man 007
- Jommeke 284
Terwijl de tekeningen van Ernst zo steriel en levenloos zijn, slagen de auteurs er toch in om je daar in het diepst van je ziel te raken. Niet zoals velen het proberen met goedkope pathetiek. Wel door innemend en toch sec iets af te handelen alsof het een doodnormaal onderdeel uitmaakt van het leven waar niemand ook maar enige grip op heeft. Heel schrijnend en intiem hoe de laatste pagina's afgerond worden zonder grootse breeduit gesmeerde pathos. Des te rustiger en luchtiger het verhaal voortglijdt over een goed met zeep ingesmeerde stoep, des te harder de confrontatie op het kruispunt met slechts één winnaar. Gek dat Zidrou enkele passages via de voice over communiceert en dat niet constant aanhoudt. Dit had hij consequenter moeten doorzetten. Jammer ook dat Ernst met zijn simplisme dit sterke verhaal niet verder kan optillen. Neemt niet weg dat Mevrouw de dood je met een kaakslag verweesd achterlaat. Nietwaar, René?
- Kale Kop 4
- Kiekeboes, De 148
- Kiekeboes, De 148 Luxe
- Kiekeboes, De 148 Superdeluxe
- Kuifje kleuren-facsimilés 1
- Kuifje (kleur) 1 SC
- Kuifje (kleur) 1 HC
Khoury hoort het misschien niet graag, toch bevindt hij zich in het vaarwater of kielzog van Dan Brown. De grondvesten van de Katholieke Kerk daveren en worden volledig ondermijnd door deze profetische onthullingen. Natuurlijk word je overweldigd door de verklarende monologen of interpretaties, beelden kunnen niet alle info bevatten. En dat allemaal verpakt via twee ondernemende onderzoekers en hun doortastende opponent. Bruno Rocco doet leentjebuur bij François Boucq. Zijn stijl heeft eenzelfde viriliteit, zij het een tikkeltje minder dan de meester. De eenarmige ridder, een goed slot.
- Laatste Tempelier, De 6
- Lucky Luke 4 (new look)
- Lucky Luke 45 (new look)
- Onthoofde Arenden, De 21
De golfer die uitge-put is, het brood dat zich veel te grof gevonden wordt, de giraf die altijd haar nek voor iemand uitsteekt, de alien die te zwaar op de maag ligt, de Venus van Milo die zich on-handig voelt, de gedeprimeerde kerstman die maar één keer per jaar mag komen. Taalvirtuoos Ben Seys benut alle kantjes en kiertjes van de letterkundige kamer om gevat uit de hoek te komen. Dat leraren Nederlands niet staan te springen om dit handboek der dubbelzinnigheden op te dringen en jongeren speels te laten omgaan met de schat van onze woordenschat. En het straffe is dan de omgekeerde wereld die hij presterend presenteert waarin dezelfde situaties anders worden ingevuld. Rudimentair getekend, weinig virtuoos, maar o zo efficiënt ingevuld. Wat zou een combinatie Bédu (De Psy) – Seys pas echt knallen!
- Psy Carl 4
- reis van de Vaders, De - Tweede cyclus 4
- Rode Ridder, De 253
- Rode Ridder, De 253 Luxe
- Rode Ridder, De 253 Superdeluxe
- Sensei 2
- SfinX 3
- Superior Spider-Man, The 007
De atypische verhaalstructuur, Sus, Wis, Lambik, Tante Sidonia en Barabas die zich elk apart in een netelige situatie bevinden. Afwisselend vertelt elk op zijn beurt de belevenissen om tot de samenvallende ontknoping te komen. Fris en origineel. Verwijzingen zijn er naar Pokemon Go en The Matrix (het blauwe of rode pilletje). Bovendien een verhaal met een moraal. De heldenmaker maakt inderdaad helden terwijl We can be heroes van David Bowie weergalmt.
- Suske en Wiske 338
- Suske en Wiske 338 LX (linnen rug)
- Suske en Wiske 338 LX (semileer)
- Suus & Sas 11
- Thor, God of Thunder 007
- Uncanny Avengers 007
- Urbanus 172
Een kruising tussen Labiano (Ster van de Woestijn 3) en Keramidas (Luuna). De grote close-up als voorkafttekening is maar matig uitnodigend. Die eerste pagina's daarentegen met de 'kleurrijke' hertenjacht in het bos, mooi hoe dat allemaal in één Indian Summer-toon gedopt is. De artiest is handvast en blijft trouw tekenen in zijn specifieke ronde en toch semi-hoekige stijl. Origineel op zijn minst. Het verhaal geeft de rivaliteit binnen een stam weer, het belang van geloof en bijgeloof en het gevaar van de oprukkende ziekte die de hele stam wel eens zou kunnen uitroeien. Met één verantwoordelijk man die de queeste onderneemt om het onheil af te wenden. Saga kiest helaas enkel voor de harde kaft, een reguliere editie was voldoende.
- Washiti 1

vrijdag 17 februari 2017

The Final Countdown

Jawel, Het B-Gevaar heeft speciaal voor de gelegenheid al een Europese boyzzz band opgericht om het ultieme lied "It's the final countdown' aan te vangen. Het aftellen is begonnen want op vrijdag 10, zaterdag 11 en zondag 12 maart zijn er de grootse B-open-deur-dagen in "Het B-Gevaar 2.0".

Vijftig stripbesprekingen (21)

Uitgever Sherpa blijft inzetten op de onvergetelijke Edmond Baudoin. Heb jij ondertussen zijn oeuvre nog steeds niet ontdekt, dan zal je door deze pareltjes verbluft worden. Echter om er niet zo maar een integrale van te maken, diepte Sherpa nog een in het Nederlands onuitgegeven verhaal uit het archief. De opener Een robijn op de lippen geeft echter een vertekend beeld. Dit is absoluut niet de grote Baudoin die je uit de andere drie kronieken kent. Met een experimentele stijl je documentaireachtig in het leven van één der spelers introduceren om daarna het psychologische lijnenspel ten volle te ontwikkelen. In de sneeuw komen de inktpatronen tot hun recht. Aangrijpend is de ingrijpende tragedie vol opoffering. En toch ontbreekt er de noodzakelijke voeling. De eerste etappe in Baudoins carrière. En toen? Toen kwam het fantastische De eerste reis: een letterlijk explosief wonder vol verbazingwekkende passages.
Of het nu autobiografisch is (boekhouder Baudoin die al het materiële terzijde schuift en beslist zijn artistieke aard verder te ontplooien) of niet, het creatieve aspect en de openbaring ten aanzien van deze ene drastische beslissing om eens niet volgens het netjes afgebakende traject naar het werk te gaan, maar wel even een omweg te maken met de ogen open, werkt bevrijdend. Onvoorstelbaar wat voor bijzondere dingen je allemaal tegenkomt met deze nieuwe ingesteldheid. Symbolisch weergegeven door het openbarstende brein dat samensmelt met de natuur. Geestesverruimend zonder gebruik te hoeven maken van hallucinogene middelen. Baudoin opent de ogen. Baudoin opent jouw ogen. Met deze eerste kom je niet van een kale reis terug. Met een einde dat een nieuw begin aankondigt. Pure strippoëzie. Over Het portret: een wonderbaarlijke zoektocht van een schilder naar de optimale uitwerking van een portret. Hij heeft alle moeite van de wereld om het meisje zowel visueel als psychisch te vatten. Verwondering alom als je genietend Baudoins poëtische vertelling in je opneemt. Van een uitzonderlijk hoogstaand niveau. Klasse.
En over Opa: Het moet vervelend zijn, hier steeds te lezen 'de prachtige poëtische passages waarmee Baudoin zijn albums vult', maar da's nu eenmaal een gevoel dat hij voortdurend oproept. Enerzijds door de zinderende taal waarmee hij de herinneringen beschrijft. Anderzijds door de lyrische beelden die soms abstract, soms realistisch een wazige of scherpe terugblik bezorgend. De fragmentarische flarden waarmee hij die gedachten aan zijn grootvader oproept zijn niet verheven en tonen een eenvoud die ook de man sierde. Subliem is Baudoin wanneer hij ons op de 23ste plaat confronteert met een nog persoonlijker intermezzo, waarbij de artiest geen vat heeft op de verdere verloop. Zijn vertelling wordt verstoord door een actuele gebeurtenis die onrechtstreeks gelinkt is met het verhaal van zijn opa (oorlog). Trouwens, nog zo'n mooi element is de herkenbaarheid van de omgeving. Des te meer Baudoins je leest, des te meer je driedimensionaal in zijn wereld (het dorp, de fontein) vertoeft. Het is dan ook moeilijk om een boek van Baudoin te beoordelen. Want elk album is een onderdeel van zijn universum.
- Angel Wings 3
- Artemis 1
- Asterix 12 dossiereditie
- Brabant Strip Magazine Vakantiealbum Mijnheer Cotdor
- eerste reis en andere verhalen, De
- eerste reis en andere verhalen, De Luxe
Het herkenbare gezinsleven in beeld gebracht. Of je nu twee dochters hebt, twee zonen, een zoon en een dochter of in welke combinatie ook, de kindermond zorgt steeds voor logische flapuitredeneringen die menig volwassene blijven verbazen. Tof gevonden trouwens van de auteur om voor elk blad een andere kleur te gebruiken, precies zo een specifiek tekenblok om met kleuren te tekenen. Niet alle gags komen er helaas even optimaal op uit. In ieder geval wederom origineel net als de ideeënbijdrages van anderen achterin. Helaas te rudimentair getekend, de leuke gags compenseren.
- Familie De Koninck 2
- Familie De Koninck 3
- Frontlinies 1 HC
- Frontlinies 1 SC
Niet eerlijk dat Trillo voor Het Grote Bedrog de Prijs voor Beste Scenario won op het Internationale Stripfestival van Angoulême. Mandrafina verdiende die erkenning evenzeer. De speelsheid en zwarte humor in het verhaal, de artiest in even frivool, even gitzwart dat beiden mekaar omhoog stuwen. Trillo drukt jem eteen met de neus op de feiten: terwijl de vertelling aanvangt, wordt alles onderbroken door ongeoorloofde interventies. Sprekers nemen het woord, leiden je af van de materie om het verhaal in het verhaal extra te duiden. Het grote bedrog is letterlijk nog maar begonnen. In het ootje word je als lezer echter niet genomen,
wel houdt Trillo je hand vast en begeleidt jou naar alle plekjes om het detectivedrama te versterken. Zoals het een filmnoir met bloedmooie femme fatale betaamt, eindigt de plot fataal. Afhankelijk aan welke zijde je staat. Terwijl Trillo je vermaakt, zinneprikkelt Mandrafina met verleidelijke poses. De maagd is een snoepje waar van af kan blijven. Het dubbele lijnenspel in de inkting geeft een lichte dronken indruk. In zwartwit het meest genietbaar (uitgave 2001), gelukkig blijft Het Grote Bedrog in kleur overeind. Lees je boek, je komt niet bedrogen uit.
- grote bedrog, Het (kleur)
Zwaar onderschatte reeks die ondanks de combinatie van detectivethriller (de opheldering rond de diefstal) met het actie-avontuur tijdens een natuurramp veel meer te bieden heeft. Bovenal is het een verhaal van vriendschap, kameraden die voor elkaar in het vuur springen, hier in extremis vertegenwoordigd door het water. Daarnaast de façade "Niets is wat het lijkt" met de schijnheilige opportunist die als voorbeeld dient voor de graaicultuur. En ten slotte het gevecht van de mens met de natuur. Je aanpassen en vechten om te overleven is de boodschap. Ervaring helpt. Lekker rauw getekend,
atypisch voor de reeksen die toentertijd in Robbedoes verschenen. Intelligent qua pagina-opbouw (vloeiende decoupages) alsof tekenen vanzelfsprekend is. Mooi hoe Barbier op pagina 21 (kaders 7-8-9) onderuit gaat, uitglijdend schuins over de pagina. Gewild deze voor Barbier ongewilde gezwinde beweging. De heruitgave met nieuwe kleuren is nog mooier. Knap gedaan van Gorilla om deze reeks terug op te pikken.
- Grote Rivier, De 2
- Hel van het Oostfront, De 4
- Isabellae 4
- Kiekeboes, De Leer strips tekenen met de Kiekeboes
- Klaagzang van de Verloren Gewesten, De Integraal 2
- Laatste Aanval, De
Respect voor Theo die makkelijk de reeks die hem groot maakte voor het einde vaarwel kon zeggen om meer geld te sprokkelen met De verschrikkelijke Paus en Murena. Neen, plichtsgetrouw (of contractueel) brengt hij wederom een prachtige weergave van een episode uit de Duistere Franse Middeleeuwen. En dat zonder het grafisch af te haspelen. De gratie, de finesses, de toewijding, zo gracieus en plechtstatig, een maagd waardig. Inkleurder Pieri vult perfect aan, een verbroedering die vol sfeer de grandeur bevestigt. En schrijver Richemond mag van geluk spreken over zo'n professioneel op elkaar afgestemd duo te kunnen beschikken. Zijn chronologische reconstructie dwingt evenzeer respect af. Mooi ook hoe de overzichtstekening van de omgeving (een echte aardrijkskundige kaart) de plaats concretiseert. Zo ben je tenminste volledig mee. Het beleg van Orleans, heerlijk voor op je stripboterham.
- Lemen Troon, De 6
- Lone Sloane 1 Luxe
- Miss Deeplane 1
- Mortal Kombat X
- Orakel van de Maan, Het 4
Een zeer mooie herontdekking van het gedichtentalent van Piet Paaltjens, alias François HaverSmidt. Marc Weikamp kiest er inderdaad enkele bijzondere rijmelarijen uit om met de nodige zwarte humor duister in te vullen. Terwijl de woorden zingen, word je overdonderd door een somberheid, een triestige invulling van een macaber romantisch ideaal. Zinnenprikkelend wil je meer van Paaltjes herontdekken. Qua uitvoering en interpretatie zit Weikamp goed, qua grafiek behelpt hij zich met stuntelend anatomisme. Terwijl het kleurgebruik en tekstplaatsing professionaliteit uitstralen (8/10), maken de tekeningen (6/10) het finale plaatje niet waar. Stel je voor, een combinatie van Erik Krieks esthetiek en je hebt een In the pines 2. Heel moedig van Syndikaat (samen met Strip 2000) om dit uit te geven.
- Piet Paaltjens in beeld
- Pinanti United 2
Lupano is duidelijk een buitenbeen in het schrijverslandschap. Sociaal geëngageerd (miserie staat vaak centraal) en zelden met een rooskleurige bril op, de helden in zijn verhalen eindigen niet altijd happy. Ja, Het rechte pad is de voorbode van Krasse Knarren. En toch anders. Het tijdperk, de leeftijd van de protagonisten (jongeren die een toekomst voor zich hebben, een leerproces volgend, tegenover de oudjes met hun vastgeroeste wijsheden). Veel hoofdrolspelers, dus overzichtelijkheid is vereist met al die miniplotjes die uiteindelijk mooi samenkomen. Lupano schrijft het in twee keer 56 pagina's bij elkaar, het hadden er gerust meer mogen zijn om elk personage extra uit te lichten. Toch stoort die 'oppervlakkigheid' niet, je duikt even mee in hun chaotische leven en neemt even snel melancholisch weer afscheid. En net wanneer je hoopt op een betere toekomst voor de jongeren (het afleggen van de eed) wordt zelfs dar geluk onder- en doorbroken, het uit elkaar rijten van een vriendschap na een griezelige nacht waar alleen Marcel de ware toedracht van kent. De agressieve lettering in het Nederlands ontkracht de gezelligheid. Tanco's tekeningen vallen op door variatie. Soms minimalistisch poëtisch (pagina 3, kader 6), dan zwierig viriel à la Augustin (5-4), om soms zeer gedetailleerd lineair lijntjes te trekken (8-1) of in een roes door het decor te vliegen (29-5/6). De kleuren van Lorien maken het af. Het rechte pad, een prachtig tweeluik.
- rechte pad, Het 2 HC
- rechte pad, Het 2 SC
- reis van de Vaders, De - Tweede cyclus 3
De opvolger overstijgt met gemak het origineel. Modern geschreven en toch zo'n klassieke sfeer uitstralen. De suggestiviteit wordt gevoed door beelden, niet door ellenlange beschrijvingen. Het grote verhaal wordt spontaan verteld. Je raast dan ook door de 56 pagina's met weerzinwekkende actie (pagina 46, een misgelopen achtervolging) en doldwaze ensceneringen (de jager wordt zelf wild, 20-21). Deel 1 associeerde je reeds met Jerome K Jerome Bloks, deze opvolger doet niet onder. Spitse dialogen (de eindzin alleen al op het laatste blad), stilzwijgende beelden (pagina 40, kader 9, pure Hitchcock net als de daaropvolgende scène, 41-1), frivoliteiten zoals in 44-2, De manier waarop wij verdachten proberen te ontmaskeren zijn soms bijna onmenselijk,
vervolgd door de 'gruwelijke' ondervraging om Nadines inmenging te temperen. Of wat dacht je van het moment dat Nadine een sigaret in haar hand gestopt krijgt met drastische gevolgen (34-6). Moord in de Jardin du Luxembourg is zo natuurlijk vanzelfsprekend, met Simon van Liemt die Rik en de andere personages meer naar zich toe trekt. De afgeborstelde jongen (12-2) krijgt nog meer karakter (16-5, 16-9). Is dat trouwens de held niet uit Het boek van het lot van Biancarelli op pagina 13, kaders 6 en 7). Zidrou, neem je tijd om nog van die pareltjes te schrijven.
- Rik Ringers, De nieuwe 2
- Rode Baron, De 1 HC
Als dat geen haat-liefde-verhouding oplevert. Je bent immers gefascineerd door die streberige student die over lijken gaat en zich oppermachtig voelt door een zesde zintuig. Is dat het grote geheim van de oppermachtige Rode Baron? Intrigerend. Even fascinerend, de realistische luchtgevechten, levensechte weergaven vol spetterende actie in een dicht-bij-huis-decor. Brugge herken je zo. Maar Carlos Puerta overdrift met het fotorealisme. Soms voelt het meer als een fotoroman aan (de beelden van Berlijn, pagina 11, kader 3) waarop een photoshop-applicatie werd toegepast en het getekende bijna geen rol meer speelt. Alsof Leonardo di Caprio (12-5) of Kenneth Branagh (22-5) herkenbaar door het beeld lopen,
werden zij als referentie gebruikt? Het ziet er te clean uit waardoor het artistieke soms een samenraapsel is van mechanische trucjes. George Pratt gebruikte in Enemy Ace (een verhaal eveneens over de Rode Baron) eenzelfde techniek, met floue, wazige beelden, weliswaar geschilderd! Tussen de kogels door, niet afgeschreven.
- Rode Baron, De 1 SC
- Roodbaard Integraal 8
- Roodbaard Integraal 8 LX
- Smurfen, De Zomerboek 2016 Voetbal
- Smurfen, De Lenteboek 2016 Waar is knutselsmurf?
- Star Wars Filmspecial Episode I beurseditie
- Stieg Larssons Millennium Saga 1
- Suske en Wiske vakantieboek Halloweenspecial 2016
- Tanguy en Laverdure 29 HC
- Tanguy en Laverdure 29 SC
- Thorgal Luxe 35
Ron Schuijt bewijst goed gesleuteld te hebben aan zijn verhaal. Verrassend introduceert hij Lamme Goedzak, opgesloten in een kerker, het teken van verval. De brave man rakelt zijn herinneringen op toen alles nog peis en vree was. Origineel en zelfs spannend, de legendarische held wordt anders ingevuld. Qua tekeningen is Schuijt heel minimalistisch, met één simpele fijne lijn de contouren van personages en decors afbakenend. Dat maakt de platen hol, volumeloos en tweedimensioneel. De strip mist daardoor diepte, evenmin geholpen door de inkleuring die door dit papier erg vaal is. Toch betwist je de kwaliteiten van Schuijt in De twist in het sticht niet.
- Tijl 1
- Tom Poes 2 HC
- Tom Poes 2 SC
- Tom Poes 1 SC
- Tom Poes 1 HC
- Wolven
Vergeet de eerste vier bladzijden en geniet ten volle van deze oorlogsthriller waarbij de context minder belangrijk is. Je weet ondertussen dat je een uchronische geschiedenis leest. Schrijver Blengino is goed op de hoogte van het reilen en zeilen in het militaire apparaat (vooral hoe onderzeeërs belaagd worden) en pent een uitstekende thriller neer: de gedwongen zoektocht naar het verdwenen koffertje in de hoop de vrijheid terug te kunnen verdienen. De odyssee is een huzarenstuk. Del Vecchio tekent met flair en karakter, fijnzinnig efficiënt. En Hubert maakt het met zijn inkleuring esthetisch af. Sterk.
- WW 2.2 5
- zang van de Vampiers, De 16
- Zielenvreter, De 2 SC
- Zielenvreter, De 2 HC

vrijdag 10 februari 2017

Het B-Gevaar gevandaliseerd

Op 13 maart 1993 opende Het B-Gevaar zijn deuren in het gekende adres van de Greepstraat in hartje Brussel. Dat zijn bijna 24 volle jaren zonder noemenswaardige incidenten. Glasbreuk door een zatlap die verkeerd op de deur terecht kwam, wildplassers en wildkotsers die hun innerlijke ziel tegen de gevel blootlegden, een levensbedreigende dief die enkel met psychologische oorlogsvoering je wil wou intimideren, allemaal peulschillen in vergelijking met wat deze onverlaat heeft achtergelaten. Is het symbolisch omdat er zeer binnenkort een nieuw B-tijdperk wordt ingeluid? Of is dit slechts een verwijzing naar de verdwijnende Schaduwgalerij?

Vijftig stripbesprekingen (20)

Nederland heeft maar weinig goeie realistische tekenaars, Peter Nuyten is daar één van. Wat een supertalent die Giraud als studieobject gebruikte en toch tracht met Apache Junction zijn idool te benaderen. Helaas leest Nuyten ter voorbereiding veel te veel historische boeken die hij absoluut in het te krappe albumformaat wil proppen. Met de continue verwijzingen naar en uitleg over de indianengebruiken remt hij het avontuur grandioos af. Waar Giraud in de Mister Blueberry-cyclus er naadloos in slaagde om het grote verhaal met zijsprongen te verrijken, heeft Nuyten alle moeite om je aandecht gefocust te houden. Een overdaad die schaadt. Een redacteur of co-scenarist hadden Schaduwen in de wind moeten vereenvoudigen of gewoon zorgen dat de beelden meer voor zich zouden spreken. Schaduwen in de wind, grafisch sterk, inhoudelijk sputterend.
- Agent 327 The Making Of 04 HC
- Agent 327 The Making Of 04 Luxe
- Alex Senator 5
- Alleen 10
- Apache Junction 2 SC
- Apache Junction 2 HC
- Batman and Robin 3
- Beestjes 7
- Berentand Integraal 1
- Biep en Zwiep 4
- Blake en Mortimer, De Avonturen van 24
- Blake en Mortimer, De Avonturen van 24 LX
- Bouncer integrale
Je ook altijd afgevraagd waarom dit dodelijke Cutting Edge-spel gespeeld moest worden? Want na drie delen bleef je in het ongewisse. Francesco Dimitri spreekt klare taal en geeft duidelijke antwoorden. Het monsterlijke wordt helemaal uitgeklaard en krijgt wel een heel episch karakter, duidelijk niet aan tijd gebonden. Verrassend op zijn minst. Niet zo verrassend is het spectaculaire tekenwerk van Mario Alberti. Hij blijft weergaloze, grandioze paginacomposities fabriceren, inkt viriel elk blanco blad vol (te overvol). Cutting Edge, stripkunst van een hoog niveau.
Cutting Edge 3 HC
- Cutting Edge 4 HC
Cutting Edge 3 SC
- Cutting Edge 4 SC
- Duivel der Zeven Zeeën, De Integraal
- Hauteville House 11
- Flodder 1
Een fatalistische biografie met twee gezichten. In eerste instantie bewandelt Irmina het pad van de hoop. Vol durf trotseert ze als Duitse buitenstaander de Britse maatschappij. Overrompeld door haar ontmoeting met een zwarte docent geraakt ze in vervoering. Volgens de traditie van de gemiste kans worden de ware liefdesemoties nooit getoond. Dus niet enkel Britse gereserveerdheid. Terug in het thuisland keert de situatie helemaal om en wordt Irmina onderdeel van een fascistisch apparaat. Wat dan volgt is de beschrijving van de overleving van een vrouw in een vijandige omgeving, haar lot ondergaand. Zich ongemakkelijk voelend bij de gebeurtenissen (ten opzichte van de Joden), haar vrijgevochten principes volledig de kop in gedrukt door het gewicht van een geïndoctrineerde samenleving. Barbara Yelin blijft oppervlakkig en graaft niet in de ziel van Irmina. Je krijgt immers nooit haar dagboekschrijfsels te zien, al vermoed je heel wat verzuchtingen met de gemiste kansen. Hoe romantisch ook, Irmina blijft Brits afstandelijk, waarbij gevoelens amper worden vrijgegeven. Yelin kiest niet voor een happy end met menselijk geluk, ze ensceneert de repressie van een gehersenspoeld volk. Of dat grootse stripinkt oplevert, neen. Waarschijnlijk omdat Irmina geen helden bevat, geen winnaars. Een verloren leven, dat is wat rest. Gezien de grootte van het project verliest Yelin een deel van haar artistieke interesse. De finesses van in het begin (de elegantie, het mooie profiel met Irmina's gezicht, pagina 17) wordt deels ook door het omslaan van de situatie grauwer en schetsmatiger. Yelin probeert niet om er een kunstwerk van te maken, ze vertelt naar beste kunnen. Je hoort het haar al hardop zeggen in de ooit te verschijnen filmbewerking: "I once had a farm in Africa",het lot van Karen Blixen achterna.
- Irmina
- Keizer die zijn land ontvluchtte, De
- Killer, De Integraal (groot formaat) 1
- Lady Mechanika 1 beurseditie
- Lady Mechanika 2 beurseditie
- Lady Mechanika 3 beurseditie
- Lady S.
- Lady Spitfire 3 HC
- Lady Spitfire 3 SC
Wie is Kristof Berte die zo maar uit het niets zich manifesteert tussen de grote jeugdstripmakers? Qua inventiviteit en uitwerking behaalt de artiest (met de hulp van een co-scenarist) een uiterst hoog niveau. Zelfs al leunt het verhaal dicht aan bij het universum van Monsters en c°, lijken de soldaten op Game Over-blorks, Lise op monstereiland is zo geloofwaardig, creatief en leuk. Alles past perfect met een geknipte balans tussen sérieux en lichtvoetigheid. Misschien is de afhaspeling en afronding op het einde iets te abrupt, het derft de dolle pret niet. Als kind weet je wat te doen na het lezen van Lise op monstereiland: snel wegdromen van nieuwe avonturen.
- Lise op monstereiland 1
- Miauw! 3
- Mikel
- Mooie Momenten Luxe
Een mooie geste van de uitgever om dit album met meer prestige uit te brengen, een hommage aan één van hun pijlers. Terwijl Marc Sleen de eeuwige stripjachtvelden opzoekt, spreken intimi, vrienden, kennissen, bewonderaars hun respect uit voor Sleen. Deze getuigenis is er niet in opgenomen, in extremis: "Peetvader van Het B-Gevaar Marc Sleen is niet meer. Ondanks de 93 lentes was hij toch in de herfst van zijn leven beland en viel maandag het laatste vitale blaadje van de noeste knotwilg. Hij was een graag geziene gast in Het B-Gevaar, kwam soms met trots piepen wanneer hij om de hoek een hapje ging eten en controleerde dan altijd of Nero wel representatief aanwezig was in de winkel die zijn naam droeg. Wat herinner ik me nog goed de manier waarop hij sceptisch en kritisch de ideeën neersabelde waarmee ik Nero telkens in de kijker wilde zetten. Hoe creatief en inventief ook, als er een bevriende collega niet aan een tentoonstelling meewerkte, schoot hij de intentie op voorhand reeds af. Totdat Sleen het resultaat zag en weer glunderde op de zoveelste geslaagde receptie wanneer hij kon doen waar hij het best in was: alle aandacht opeisen. Ja, zijn ego was groot. Maar wat wil je, een man die zo'n verdienstelijk en schitterend oeuvre bijeen getekend heeft en dat dan stilletjes ziet wegkwijnen omdat je uitgever jouw nalatenschap niet naar behoren beheert? Logisch die frustratie. Een frustratie die Het B-Gevaar altijd zal bekampen. Want Het B-Gevaar, de ultieme verjongings- en verouderingsmachine en symbool voor het stripverhaal, zal Nero's naam, Sleens alter ego, blijven promoten. Wij zorgen dat het langer gaat duren en niet zo rap gedaan zal zijn! Desnoods fungeren we als schildknaap voor Ridder Sleen."
- Nero In memoriam-editie Zilveren tranen
- Night of the Living Dead 1 beurseditie
- Night of the Living Dead 2 beurseditie
Onbekend is onbemind. Een boek dat uit het niets opduikt en tussen de massa even snel weer verdween. Dat hier meteen verandering in moge komen. Nimona is één van de fijnste, leukste en meest frisse jeugdstrip voor jong en oud die in 2016 verscheen. Het ontwapenende meisje dat het hart van zowel de 'slechterik' als de lezer inpalmt, Noelle Stevenson speelt het karakter van de zelfstandige meid goed uit. Eerst brutaal ondernemend, risicovol en onstuimig, met Zwarthart die er een hele kluif aan heeft om haar in het gareel te houden. En terwijl je denkt te sympathiseren met de duistere zijde (Nimona heeft toch morbide kantjes), ontwart Stevenson het mysterieuze bolletje achtergrondgeschiedeniswol van alle partijen. Zoals het een modern sprookje betaamt, niets is wat het lijkt. Met een vleug moraal verdient het verhaal de nodige praal. Staat de Jadewortel immers niet symbolisch voor kernenergie? Terwijl wetenschappers er de nodige krachten proberen aan te onttrekken, wordt de bevolking in het ongewisse gelaten over de nadelen ervan. Noelle Stevenson meet zich geen alledaagse stripstijl aan. Geen Jeff – Bone – Smith, geen klare lijn of Amuletten, noch bombastisch gestoeld op de superheldenspierballen. Wel een beetje losjes de Franse school genre Sfar en Trondheim. Met schoonheidsidealen die er geen zijn (Nimona is mollig elegant). Na de luchtigheid uit de beginfase verandert de toon naar grotesk en fantastisch. Met Nimona ontwaakt er bij uitgever Bloombooks een wondermooie bloem.
- Nimona
- Nocturno 2
Over de eerste helft: verschijnt onopvallend, maar verdient al jouw aandacht. Wat hebben de Fransen toch met hun oorlogsverleden? Veel van hun verhalen hebben betrekking op de periode 40-45. Vaak bombastisch, de wereldgeschiedenis kopiërend, soms intimistisch grote verhalen vertellen over kleine mensen. Zoals Dethorey dat deed in het wondermooie De Pechvogel baadt Rode Schoenen in eenzelfde naïeve, onschuldige sfeer. En toeval of niet, Rode Schoenen werd in een gelijkaardige aquareltechniek geschilderd. Bijna te mooi en te lyrisch om dit nakende drama te illustreren. Want in het begin is het allemaal peis en vree, niets kan de poëzie in de natuur bezoedelen. De hoofdpersonen worden daardoor gemoedelijk geïntroduceerd. Tot het kwade ten tonele verschijnt en de hemel met represaillemaatregelen rood kleurt. En zelfs dan is Cousseau genuanceerd, Werner blijft het symbool van de hoop in deze barre, bange tijden. Uitstekend verteld, prachtig getekend (slechts één stoorzender: de gelijkenis tussen Jules en de verzetsjongen), met een spannende climax die je meteen doet verder lezen. Over deel 2 na de pauze: "De wereld zit slecht in elkaar. Het hoofd van een handvol bazen verklaart oorlogen terwijl het hart van de meeste mensen vrede verlangt." Of wat dacht je van: "7 Juli. 12 Uur. Voor de eerste keer werd de stoofpot van het gezin opgewarmd door vlammen die traag likten aan de vuile kleren die gescheurd waren door de rotsen." Twee staaltjes van poëtische literatuur die het boek verheffen. In het tweede deel is Cousseau ruwer, realistischer, met weinig ruimte voor hoop. Het luchtige uit de beginfase heeft reeds ruime tijd plaats gemaakt voor de wrede opwellingen van de übermensch die zich als untermensch gedraagt. Jammer dat Rode Schoenen niet in de Vrije Vlucht-collectie verscheen. Dan zouden Cousseau en Cuvillier meer erkenning genieten. Helaas mist Cousseau zijn grande finale. Niet zozeer de keuze van de fatalistische afloop, wel vooral de vraagtekens omtrent enkele verzetshiaten. Toch doet dit geen afbreuk aan de pracht, want Rode Schoenen is een schitterend tweeluik.
- Rode Schoenen, De 1 SC
- Rode Schoenen, De 2 SC
- Rode Schoenen, De Integraal
- Ssst... ik lees! Daan vangt een vis
Wow, drie klassebakken aan het werk. Archie Goodwin die op basis van de op voorhand vrijgegeven info tracht de film te reduceren nog voor hij er (bewegende) beelden van heeft gezien. Lees zeker het stukje middenin over de totstandkoming van de strip. Goodwin benadert vrij dicht het origineel! En dan is er de tandem Al Williamson en Carlos Garzon, geniet van de twee ongekleurde facsimile-pagina's achterin waar het zwart gebalanceerd afsteekt. Je herleest en bekijkt de beelden als een volwaardig kunststukje, de geladenheid van een iconische film in een notendop van honderd pagina's geschetst. Zelfs zonder moving pictures is er die beklijvende opwinding. De herinkleuring moderniseert de strip en maakt deze Star Wars tijdlozer dan voorheen.
- Star Wars Classic Remastered Episode V
- Star Wars Filmspecial Episode I
- Star Wars Luke Skywalker 5
- Suske en Wiske 164 (Antwerps dialect) LX
- Suske en Wiske 164 (Antwerps dialect) SC
- Trizia 1 beurseditie
Is schrijver Hubert dezelfde man die het voorgaande deel inkleurde? Terwijl Hubert het zo lyrisch vertelt, onderga je met Matthew Hayward de ene na de andere helse scène. Deze liefhebber van schoonheid wordt voortdurend in zijn enthousiasme getemperd. Zeg maar eerder gefnuikt. Pure pijnlijke waanzin, met als klap op de vuurpijl het schijnheilige van heel de opoffering. Dan probeer je je geest zuiver te houden voor het vaderland (rechtvaardigheid), dan probeer je je lichaam zuiver te houden voor je geliefde, het mag niet baten. Want als hond wordt verwacht dat je mooi in je mandje, zonder tegenspraak, gaat zitten. Waanzinnig wreed. Vertellen zonder woorden, over welk een luxe (pagina 26) kan Hubert beschikken. Voor Etienne Le Roux begon te schitteren in 14-18 maakte hij dit pareltje.
- WW 2.2 6
- XIII Mystery verzamelbox 3

maandag 6 februari 2017

Expo Het B-Gevaar (2): De imaginaire invloed van Marc Sleen op... Peter de Wit

Ook Peter de Wit werd ooit bevangen door de Nero-koorts en plande deze titel - De erfenis van Fortuin - in zijn gefortuineerde reeks De Familie Fortuin. Pa Fortuin heeft het duidelijk met de Dikke Koei aan de stok en moet het pleit beslechten in de ring. Als dat hem maar niet zuur opbreekt. Tijdens de tentoonstelling "De imaginaire invloed van Marc Sleen (op andere auteurs)"
kon Het B-Gevaar jou dit prachtige origineel laten bewonderen.

Expo Het B-Gevaar (2): De imaginaire invloed van Marc Sleen op... Dirk Stallaert

Nog voor Dirk Stallaert gekoppeld werd aan Nero toonde hij een zekere voorliefde voor Marc Sleens strips te hebben. Eén van de nieuwe afleveringen van zijn eigen reeks Nino zou "De verdwenen Nino" als titel dragen, met vrij veel verwijzingen naar de klassieker uit de Nero-collectie. Het B-Gevaar kon het origineel ervan tonen op de tentoonstelling "De imaginaire invloed van Marc Sleen (op andere auteurs)",
helaas werd Nino na drie albums niet verder gezet en zou het verhaal nooit gerealiseerd worden. Geniet van de details die Stallaert er in stopte, met verwijzingen naar het origineel (de gorilla links onderaan), Club Brugge, een tricolore-vis, Nero en de grapjes tussendoor (verboden te vissen, de goudvis in zijn kom, eentje aan het fietsen).

zondag 5 februari 2017

Expo Het B-Gevaar (2): De imaginaire invloed van Marc Sleen (op andere auteurs)

Ook voor de expo "De imaginaire invloed van Marc Sleen (op andere auteurs)" werd een bescheiden catalogus samengesteld. Met helaas slechts enkele reproducties in opgenomen. Op de cover de verstrengeling van Nero met Cowboy Henk door Herr Seele.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (3)

De uitnodiging recto verso voor de vernissage van de tentoonstelling "De imaginaire invloed van Marc Sleen (op andere auteurs)". Het kon niet anders dan dat Marc Sleen -nog meer dan via een naamsvermelding- geëerd werd in Het B-Gevaar. De tentoonstelling liep van 1 tot en met 31 mei 1993. De vernissage vond plaats op 30 april in aanwezigheid van Marc Sleen.

Het B-Gevaar uitgePERSt (2): Het Nieuwsblad - 28-04-1993

Uit Het Nieuwsblad van 28 april 1993, wie schrijft, die blijft: "Nero stript in hartje Brussel." En al hield Nero zijn kleren aan, toch gaf hij zich in Het B-Gevaar aardig bloot.

Het B-Gevaar uitgePERSt (1): De Morgen - 28-04-1993

Uit De Morgen van 28 april 1993, het nieuws was dan toch uitgelekt: "Voor een verjongingskuur: op naar Het B-Gevaar." En al zijn we ondertussen een jaartje ouder, die strips houden je eeuwig jong!

Expo Het B-Gevaar (1): L for Lloyd

Voor de "V for Vendetta"-tentoonstelling die liep van 12 maart tot 25 april 1993 in de galerij op de eerste verdieping van Het B-Gevaar schreef Wim - formerly known as Sparehed, now The Ephemerist - Lockefeer een dossier bijeen én vertaalde hij hiervoor ook twee V-kortverhalen. Kosten werden misschien gespaard, maar moeite niet om het Nederlandstalige publiek kennis te laten maken met deze stripmastodont.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (2)

Variant op de vorige uitnodiging, de aankondiging van het eerste open-deur-weekend van 18 tot en met 21 maart 1993. Toen nog uitpakkend met "Nederlandstalige strips, comics, gespecialiseerde Franstalige strips, gadgets, tentoonstellingen en signeerakties". Vanzelfsprekend eveneens met "V for Vendetta" als uithangbord. Voor een professioneel plannetje moest je je plan trekken.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (1)

Op donderdag 11 maart 1993 opent de enige Nederlandstalige stripwinkel Het B-Gevaar in hartje Brussel zijn deuren. Eerste gast: David Lloyd, met meteen een tentoonstelling gewijd aan het iconische album V for Vendetta. Als je ergens mee begint, kan je maar best groots openen, niet? Voor herhaling vatbaar!
De uitnodiging recto verso.

donderdag 2 februari 2017

Vijftig stripbesprekingen (19)

Leo en mysterieuze aanzetten, zelfs al komt het verhaal niet op zijn pootjes terecht na de afronding van een cyclus, de premisse is vaak uitermate geslaagd. En bij deze Amazonia is het niet anders. De setting klopt, de sfeer klopt, de karakters kloppen. Spannend geschreven met een dagdagelijkse invalshoek (de klagende vader, de koppelende moeder) en realistisch uitgetekend door Marchal.
- Amazonia 1
- Ambulance 13 Integraal 3
- Arcadia Archief Luxe 37
Een pre-Abeltje van Renaud Dillies (oorspronkelijk uit 2003) waarbij pagina 65 (kader 6) zelfs reeds een voorbode bevat. Tja, soms ligt het geluk voor het rapen en laat je het toch door de vingers glippen (pagina 30). Rice is het rijstkorreltje dat onder een oceaan van verdriet verzwolgen wordt (78). Geen weg wetend met zijn liefde voor de femme fatale, verliest hij Betty, de blues breekt zijn jazz-hart. Melancholisch gaat hij weg, op weg, liefst zo ver mogelijk van de muziek, van de herinnering, van Betty. Anekdotisch verspringt Dillies van personage naar personage. Met centraal Betty en Rice die zich geleidelijk aan terugvinden. Verwacht geen happy end, want ondanks de jazz-anarchie overheerst de fatalistische blues. Kiest Dillies daarom bewust voor harde lijnen in plaats van het veel levendiger potlood? De schets van de covertekening (pagina 80) verstart in inkt. Waarom deze keuze? Betty Blues, mistroostig mooi.
- Betty Blues
- Bob Morane, De nieuwe avonturen van 2
- Boy
- Blueberry Integraal 2
- Blueberry Integraal 3
Lemaire geeft de spionnen een gezicht. Door hun gedragingen wordt een stuk van hun persoonlijkheid gekarakteriseerd (bijvoorbeeld dandy Kim Philby). Bovendien met heel veel ruimte om hun ideologie te verdedigen. Als in een J'accuse worden de spelers ondervraagd over hun motieven, in de hoop een betere wereld te kunnen creëren. Het bewijs werd immers geleverd: ook die Westerlingen offerden heel wat mensen op. Elke revolutie eist haar slachtoffers omdat ze, ondanks alles, de wereld wil veranderen en daarom alle verzet met bloed in de kiem moet smoren. Anthony Burgess vervolledigt: De revolutie is de oplossing niet. En ja, we hadden ongelijk. Even straf, de symbiose van het drama met de geschiedenis. Nogal overweldigend, al die informatie, maar wel bepalend voor de koers die de protagonisten varen. Olivier Neuray is de omzetter van dienst. Hij maakt er geen saaie opsomming van, kadreert goed en componeert evenwichtige pagina's, heeft oog voor detail in de decors en tekent de figuren geloofwaardig. 54 Broadway, in het genre zeer goed.
- Cambridge Five 2
Wat een luxe voor Trondheim en Sfar om te plukken uit de Franse tekentalenten. Yoann mag in zijn eigen kleurrijke stijl de knotsgekke Donjon-wereld bevolken. Eindelijk nog eens een topboek in de reeks die de opwinding van weleer uit de beginfase, toen Herbert van Kwansuis en Marvin je met hun capriolen wisten te vermaken. En al is Grogro's avontuur weer het summum van non-verhalende absurditeiten, de onnozele sloeber komt uiteindelijk toch goed op zijn pootjes terecht. De even komieke nevenfiguren, de geschifte situaties waarin ze belanden en de tegenstanders die ze moeten trotseren, het is lachen geblazen. Dat in combinatie met de even fantasierijke schilderijtjes van Yoann en je hebt een kinderlijk kunstwerkje. Herrie bij de brouwers, monsterlijk goed.
- Donjon Monsters 6
Je hebt het hoofdverhaal waarbij Bill Willingham op verschillende fronten de tweestrijd spannend opvoert (hoe de aanval zou moeten gebeuren, wat de reactie van de fables in de mundanenwereld kan zijn), soms geeft hij de lezer en zichzelf wat rust door zijsprongen te maken via een ontroerend kerstvertelling, een ontluisterende vader-zoon-episode (nochtans een onderdeel van de continuïteit), het magische verhaal rond Het verjaardagsgeheim en het sublieme Brandende vragen. In dit laatste geeft Willingham uitstekend in verhaalvorm antwoord op hekele kwesties die een enkele lezer bezig hield. Genre: Hoe word je opgeleid tot lid van de Muizenpolitie of Wat breit Frau Totenkinder toch? Heerlijk hoe de auteur geen enkele verwachting inlost, maar eigengereid je met een kwinkslag verrast.
- Fables 7
De consumptiemaatschappij uitgehold. Leemans hekelt onze koopdrang en het daardoor onbewust ondermijnen van de kleinhandel door massaal over te schakelen naar internetaankopen. De anagrammen van Boldotcom en Zalando zetten de schuldigen op het voorplan, al blijft ieder natuurlijk verantwoordelijk voor de eigen daden! Zelfs het café van Pascale moet het ontgelden. Laat dus De pakjesoorlog niet aan huis leveren, maar ga deze gewoon in je gespecialiseerde zaak kopen voor ook die met sluiting bedreigd wordt. Dank voor de steun, Hec!
- F.C. de Kampioenen 92
- Fenix Collectie 111 Kari Lente
- Fenix Collectie 112 Kari Lente
- Fenix Collectie 113 Nonkel Zigomar, Snoe en Snolleke
- Fenix Collectie 116 Rob Roy
- Fenix Collectie 117 De nieuwe fratsen van Tijl en de Lamme
- Fenix Collectie 118 Dees Dubbel
- Fenix Collectie 119 Pluk
Als je de 'boekskes' van Charel Cambré volgt zijn Koning Filip en zijn gemalin Mathilde minder wereldvreemd dan je zou vermoeden. Met enige affiniteit volgen ze de hedendaagse politiek, zijn begaan met het lijden van de bevolking of trachten een internationaal probleem pragmatisch te bekijken (oplossen is andere koek). De auteur schuwt de actualiteit niet en zalft toch een beetje de wonden (pagina 36, de aanslagen in Parijs, Trump in Brussel). Daar waar de bundeling van Story-gags wel eens te lijden had aan de wisselvallige inkting en pagina-opbouw, is deze nieuweling uniformer. Alles leest cleaner en dat komt het geheel ten goede. Met gastrollen van Trump, Peter Goossens, premier Michel, Jambon, De Block, de Crem, (onrechtstreeks) Arne Quinze, Maxima en Willem-Alexander, Demis Roussos, Poetin en Clark Kent. Filip & Mathilde, de verzuchtingen van het volk in een notendop.
- Filip en Mathilde
- Druuna Integraal 2
- Druuna Integraal 3
- Jommekescollectie, De 1
- Jommekescollectie, De 2
- Legendariërs, De 6
Leo voor een keer niet in de ruimte, maar met beide voeten op de aardse grond. De situatie is niet zoals ze nu is, enkele machtsverschuivingen hebben plaatsgevonden waardoor andere gezagsdragers nu de plak zwaaien in Frankrijk. Pas na 18 pagina's krijg je via een omweg een correcte omkadering van de veranderde wereldorde. Als er één overeenkomst is met Leo's andere scenario's, de jeugdige naïviteit van de hoofdpersoon. Romane ondergaat bovenal deze queeste en zorgt dat de lezer even verwonderd mee op onderzoek trekt. Dat Fred Simons tekenstijl afwijkt van Leo's gebruikelijke partners is een pluspunt. De overtuiging is er en die prikkelt je nieuwsgierigheid.
- Mermaid Project 1
- Mermaid Project 2
- Meta-Baron 2
- Meta-Baron Integraal 1
- Minimensjes, De Integraal 1
- Musketiers, De 3 (Arcadia)
Hoe. Had Nicolas Barral zich niet gestort op Nestor Burma? Ineens komt Moynot weer opduiken! En Moynot is alvast in topvorm. Het scenario is top, de tekeningen zijn top en de inkleuring is helemaal top. De grijszwarte bril die Tardi opzette, ongetwijfeld het toonbeeld van de groezelige filmnoir, Chantal Quillec overbluft het zelfs niet met technicolour, ze doet het origineel volledig vergeten. In gedempte kleuren met hier en daar heerlijke accenten: de rosse dame, een gele affiche, een rode sjaal of een prachtig retroblauw voor de flashback. Het zaakje tussen Moynot en Quillec loopt gesmeerd. Moynot durft Burma meer volume te geven (pagina 27, kader 5), de tweedimensionale held krijgt een ruimtelijk gezicht. Je ondergaat weliswaar de Vertigo Hitchcock-thriller, Moynot zuigt je via Malet volledig in de kluchtige misdaadplt. Straf.
- Nestor Burma 11
- oog van de Dobermanns, Het 3 HC
- oog van de Dobermanns, Het 3 SC
Over Outcast 3: gestaag brengt Kirkman extra 'leven' in de brouwerij. Hoewel, in deze context mag je eerder spreken over 'extra dood in de brouwerij'. Nu je weet dat het over exorcisme gaat, kan je je afvragen wie nu nog allemaal bezeten is. De zoektocht begint en brengt je bij enkele ogenschijnlijk vreedzame figuren. Elk van de eenzaten is ze wel een buitenstaander. Hoe verder het verhaal evolueert, hoe meer je er van overtuigd bent dat eerder Kyle de buitenstaander, de Outcast is. Hoe intrigerend de vertelling ook, het zijn bovenal de tekeningen van Azaceta én de inkleuring van Breitweiser die Outcast volledig op de kaart zetten en je zintuigen prikkelen. Wat een esthetisch genot. Niet fascinerend mooi. Wel fascinerend én mooi. Over Outcast 4: een retorische vraag, hoe lang kan Robert Kirkman hiermee doorgaan? Afgaande op de oneindigheid van Walking Dead: oneindig. De scenarist geeft weliswaar geleidelijk aan antwoorden op vragen, ondertussen reikt hij wel nieuwe problemen aan waarbij het speelveld alsmaar groter wordt. De sterkte van de reeks is de ruimte die genomen wordt voor stilzwijgende momenten. In zichzelf gekeerde mijmeringen vol twijfels, het (on)geloof van een esoterische realiteit. Of de woordloze interacties die door het inzoomen op bepaalde elementen meer zegt dan duizend woorden (de scène waar Kyle in de derde episode gewaar wordt dat er een dreiging schuilt bij alle omstaanders rondom hem). Outcast, een esthetisch genot via een beklemmende thriller. Een papieren feuilleton.
- Outcast 3
- Outcast 4
- Outcast bundel 2
- Parijs zien... 2
- Rode Ridder, De 252
- Rode Ridder, De LX (linnen rug) 252
- Rode Ridder, De LX (semileer) 252
- Skylanders - Terugkeer van de drakenkoning 2
- Star Wars Darth Vader 4
- Star Wars Darth Vader 5
- Veerman, De
- Veerman, De LX
- Wolvin 6 SC
- Wolvin 6 HC
Oké, dit is nog niet de ultieme Frederik Peeters die je wil leren kennen, maar Zandkasteel benadert toch de perfectie. Aan goede storytelling geen gebrek. Het in beeld brengen van de verouderingsprocessen is zo akelig geslaagd dat je met elke omslaande bladzijde mee vergrijst en je hart van pure pijn verschrompelt. Terwijl je bij Peeters' andere boeken smacht naar verklaringen voor de absurde en surreële componenten, aanvaard je hierin genre The X-Files, Fringe of welke bovennatuurlijke Lost-aflevering ook de doos van Faraday waaruit niemand kan ontkomen. Eerst verwacht je een traditionele detectivethriller met het net ontdekte lijk. Niet doorhebbend dat de pionnen die van het schaakbord verdwijnen natuurlijk afvallen. Totdat een mogelijke verklaring valt en het aan de overlevenden is om dit al dan niet gracieus in te vullen. Berustend. Bang. Bedroefd. Het gebouwde zandkasteel spoelt door het getijde van de tijd weg. Wondermooi, die tragische melancholie.
- Zandkasteel
- Zandkasteel luxe