De ideale humorscenarist weet wanneer zijn gag te eindigen. Neem nu Vrolijke nacht! op pagina's 38 en 39. Hilarisch om het onwetende verpleegstertje aan haar bureau te zien zitten naar muziek te luisteren terwijl haar patiënt in een wel erg penibele (hopeloze) situatie terechtkomt. Da's drama en humor in één slotscène. Neen. Cauvin vindt het nodig om er een waardiger einde aan te breien met twee extra bladzijden, met als het kan een omgekeerd rollenspel als resultaat. Leuk, edoch niet zo krachtig als met het eventuele open einde. Kort maakt meestal krachtiger. Idem voor de openingsgag. Je weet hoe je ondertussen verpleegsters voor je kan winnen zodat je tijdens de opname beter in de watten wordt gelegd. Repetitieviteit heeft resultaat wanneer efficiënt toegepast. Echter wanneer het aanvoelt als gemakzuchtige bladvulling- of verlengingstechniek, voel je je bekocht. Gelukkig valt dat in deze De witte raven mee. Bevat immers hele grappige passages.
- Suske en Wiske 185 ***
- Suske en Wiske 187 **½
- Vrouwen in 't wit 13 ***½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten