Scenarist Yann heeft zich goed ingegraven in de materie. Enerzijds rond het aspect manga waarmee hij toch getuigt voldoende kennis te hebben vergaard omtrent deze stripvorm (shojo versus shonen, pagina 16), met als belangrijkste aanknopingspunt de vergelijking met Death Note natuurlijk (17-7). De tactiek om te openen met de mangastrip in de strip verwacht je niet meteen. Anderzijds is er het gegeven van de seriemoordenaar. De knipoogjes naar CSI en Dexter zweven in het rond, de wetenschappelijke uitleg (26) netjes onderzocht. Bovendien pakt hij uit met levendige dialogen waarbij de protagonisten dynamisch elkaar in de haren vliegen. Als extraatje situeert hij de setting in het Brusselse, dé plek waar enkele jaren geleden zelf een lijk werd gevonden in het Vorstse Dudenpark gekenmerkt door een briefje dat verwees naar voornoemde Death Note. Yann recycleert de realiteit op zijn manier. Of hierin ook de daders worden ontmaskerd kom je pas in het afsluitende tweede deel te weten. Al hoop je dat het stripteam kiest om verder te gaan met deze amateurs van de Brussels Ritual Detectives. Dé grote troef die Yann heeft, is zijn grafische kompaan Chris Lamquet. Die amuseerde zich duidelijk door het straatbeeld van Brussel te incorporeren. Met zeer herkenbare plekjes doorkruis je de hoofdstad (Museum van NatuurWetenschappen, Egmont- en Zavel-park, Ambiorix-plein) met kenmerkende stopllaatsen als de Mort Subite, het Stripmuseum in de Zandstraat en de Bogaardenstraat waar je de twee stripmuren kruist van Meneer Johan en Yves Chaland. Knap trouwens hoe hij met zwatwit en grijs manga in het verhaal verwerkt. Die pagina's mochten gerust langer duren.
- Mangakiller 1 ***½
- Onthoofde Arenden Bundeling 8 **
- Onthoofde Arenden 16 **
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten