vrijdag 22 januari 2016

Paul Geerts: Suske en Wiske

Het allerlaatste Suske en Wiske-verhaal waaraan Paul Geerts deelnam. En het was nog eens een goeie!
Een kwaliteitsvol getekend verhaal met mooie passages in het Nieuwpoortse en Oostendse verleden. Zelfs al zit er een kleine discrepantie tussen de realistische decors en de typische Vandersteen-figuren (hoewel, de nevenpersonages hebben karakterkoppen), d'r heerst een natuurlijke eenheid. De dubbele strook 181-182 is de kers op de taart. Een Nachtwacht waardig. Inhoudelijk veel gespook en hekserij, eigen aan het middeleeuwse bijgeloof. Met de tussenkomst van een duivels figuur is dat niet helemaal onlogisch. Je zou vermoeden dat het verhaal draait rond de onschuld en redding van Jeanne Panne, een 'dame' die beschikt over bijzondere talenten (als vrouw van zien we de bakker zelf nooit). Helemaal niet.
Haar bedoelingen zijn minder vredelievend dan je denkt. Sidonia heeft nog nooit op (en niet voor) hetere vuren gestaan. Marc Verhaegen kan het niet laten: "Tja, 1600, de Spaanse overheersing, onderdrukte volkeren. Het was een wrede tijd, hè! In onze tijd zou dat niet waar zijn. Laat maar, ik weet al wat je gaat zeggen." Een deprimerende gedachte als kritiek op de blijvende oorlogsdrift van de mens.
L 32 x H 42. ZW. Inkt.

donderdag 21 januari 2016

Sleen: Nero (2)

Hoe vaak kom je ze tegen: een getekend boek van Marc Sleen.
In de 23 jaar Het B-Gevaar heb ik Sleen zelf nooit een tekeningetje zien maken, de weinige gelukkigen mogen hem dankbaar zijn. Nochtans beweert Sleen duizenden albums gesigneerd te hebben. Hoe komt het dan dat je een album met een Sleen dédicace zo weinig tegenkomt? Behoorlijk uniek dus.
L 22 x H 30 (in album). Blauw. Met Bic.

Sleen: Nero (1)

Tekening die Marc Sleen in 1992 maakte op A3-formaat, een 'eenvoudig' hoofdje van Nero, die dienst zal doen als uithangbord.
Het bewijs is meteen geleverd. De trouwste fan van Nero is niemand minder dan Marc Sleen zelf. Telkens Hij een bezoekje brengt aan Het B-Gevaar neemt Hij een Nero-strip ter hand en overschouwt of alles goed is. Als Oppermeester keurt Hij het uiteindelijke resultaat van maanden zwoegen. En Hij zag dat het goed was. Zijn vreugde kan niet op, totdat gepeild wordt naar onze dagelijkse leesinteresse voor de krantenverschijning. Maar het ontbreken hiervan in onze collectie stemt hem droevig.
Toch heeft dit Nero-bastion in hartje Brussel diens voorliefde voor de dikneus met twee haarsprieten duidelijk geuit via talrijke ex-librissen, luxe-uitgaves, zeefdrukken en portfolio’s. Tot Sleens grote tevredenheid. Ook die dag kwam Hij en zag dat alles goed was. Hij keert tevreden terug.
L 30 x H 41. ZW.

Sleen: Artistiek werk

In 1999 organiseerde Het B-Gevaar de tentoonstelling Sleen contra Neels, een expo gericht om de kunstenaarskant van deze stripauteur aan het grote publiek kenbaar te maken. Via een twintigtal werken openbaarde zich Sleens ontzettende verbeeldingskracht die volledig losstond van al het stripwerk waarmee hij furore maakte.
Tot mid jaren zestig was hij nog creatiever actief, eens echter het contract met Standaard Uitgeverij getekend, besloot hij zich enkel nog te focussen op zijn geesteskind Nero. Eén van de tentoongestelde werken was deze Masereel-achtige zwartwittekening uit mid jaren veertig, gesigneerd Marc.
L 15 x H 20. ZW. Ingekaderd: L 20 x H 30.

woensdag 20 januari 2016

Ikke: Biebel

Originele strook van de Biebel Stroken, Marc -Ikke- Legendre op zijn best.
De oblong annex vierkante boekjes van Standaard Uitgeverij uit een ver verleden krijgen een facelift. Nu op traditioneel albumformaat én ingekleurd. Zo lijkt het of je zelfs fris en nieuw materiaal in handen hebt. Een terechte heruitgave, want zo merk je dat Ikke in deze compacte vorm met korte gagstrookjes heel wat gevarieerds in zijn mars heeft. Absurde humor, surreële humor, letterlijke humor. Taalspelletjes zijn hem niet vreemd met de vele woordspelingen, de domheid van Reggie uitbuitend.
Biebel heeft een ontzettend grote mond, letterlijk en figuurlijk. Zijn mondigheid hoop je nooit bij kinderen in je buurt terug te vinden. Anders sta jij zo waar met de mond vol tanden.
L 38 x H 14,5. ZW. Inkt. In een enveloppe met certificaat erbij.

Funcken: Rembrandts Nachtwacht

In één van de chromoboeken waaraan Liliane en Fred Funcken aan meewerkten stond hun versie van Rembrandts Nachtwacht. Hoeveel geduld en expertise heb je nodig om zoiets te realiseren? Voor hen blijkbaar a piece of a cake.
L 18 x H 12. ZW. Inkt.

Briel: Professor Palmboom

Nederland heeft een gezonde traditie met de klare lijn: Joost Swarte, Henk Kuijpers, Theo van den Boogaard, Eric Heuvel, ze baden allemaal in de poel waarin Hergé vaak vertoefde. Nog zo'n noorderbuur die zich uitleeft met 'la ligne claire' is Dick Briel. Deze scène lijkt dan ook voorbestemd om in een Tim und Struppi te belanden. Of is het toch gewoon een professor Palmboom?
L 32 x H 25. Kleur. Potlood.

Rossi: Jim Cutlass

Uitzonderlijk tekenaar die lange tijd in de schaduw werkte van Jean Giraud, nu eindelijk op volle snelheid richting publieke erkenning. Christian Rossi, wat een krak, ex-libris-tekening gemaakt voor Jim Cutlass.
De finesses zitten 'm in de details. De manier waarop Jim Cutlass boos op tafel slaat waardoor zijn vork een kippenbout de lucht doet in katapulteert. Hilarisch. Jim Cutlass mag dan een gewoon actie-avontuur zijn,
beide auteurs vermaken de lezer op hoogstaande wijze. Giraud met een weldoordacht, interessant en spannend scenario af te leveren. Rossi door zijn geweldige tekeningen die als een ware penkunstenaar geen enkele uitdaging schuwt. Klasse. Op dit lichtglanzende papier komt de inkleuring veel beter tot zijn recht.
L 18 x H 32. Kleur. Inkt + ecoline.

Mezzomo: Luka

Originele tekening die Gilles Mezzomo maakte voor een ex-libris van zijn succesreeks Luka voor Het B-Gevaar.
Wanneer zal deze reeks de erkenning krijgen die ze verdient? Vooral als je ze naast het populairdere De derde stroming legt en vergelijkt met albums van Niklos Koda en Vlad dan vallen het dynamisme en onderbouw van zowel scenario als tekeningen op. Ook nu stuwt Lapière zijn verhaal krachtdadig vooruit,
afgewisseld met tussenpozen die de nodige uitleg verschaffen voor de mysterieuze gebeurtenissen. En Mezzomo slaagt erin om met fijne lijntjes de actie en spanning weer te geven. Wanneer je hem illegalen ziet weergeven, denk je aan Hugo Pratt. Knap staaltje actie-detective mét emotie geschreven.
L 21 x H 29,50. ZW.

Bruyninx - Max

Enorm getalenteerd edoch helaas om economische redenen gestopt met strips tekenen: Marc Bruyninx. Hij maakte voor Het B-Gevaar deze ex-libris voor zijn fantastische coming of age-reeks Max.
Wat is er van Max geworden, zovele jaren na datum? Waneer je de evolutie erbij neemt die hij onderging gedurende die drie kort op elkaar volgende albums, ben je toch geïnteresseerd naar zijn verdere levensloop. De jongen die steeds meer zijn onschuld verliest, wordt hierin geconfronteerd met de liefde. Een liefde die niet eindigt in rozengeur en maneschijn. Aan de zijde van een nu letterlijk mythische figuur (Pan) moet Max vaststellen dat je in het leven niet altijd krijgt wat je wil.
Toch zeker niet wanneer de liefde eraan te pas komt. Terwijl veelal de voorbijganger, noem hem toerist, zich meestal opdringt en identiteitsgebonden zichzelf blijft, assimileert Max en wordt daardoor geleidelijkaan één van hen. Het verrijkt de persoon en hij verijkt ermee de lezer. Magisch-realisme in een verhaal dat levensecht overkomt. Zo mooi weergegeven.
L 12,50 x H 23. ZW. Inkt.

Francq: Largo Winch (2)

Originele voorbereidende schets voor een scène van wat één der meest commercieel iconische strips van de laatste vijfentwintig jaar zou worden. Uit Largo Winch 1: De erfgenaam. Uiteindelijk negeerde Philippe Francq de opmaak en herbegon de enscenering om de actie er realistischer te doen uitzien. In deze eerste versie lijken de 'zwaantjes' op hun motor eerder weggeplukt uit een dolle achtervolgingsscène van Kuifje met een obligate onomatopee genre Paw Paw.
"Op z’n zesentwintigste erft Largo Winch een financieel conglomeraat dat tien miljard dollar waard is. Largo Winch is een tegendraadse jongeman, een rokkenjager, een vechtersbaas en een nonconformist. Daarom wordt hij ook wel de ‘miljardair in jeans’ genoemd. Kan hij zijn handen schoon houden als hoofd van zo’n imperium? Temidden van verleidelijke vrouwen en bedenkelijke bankiers, tussen financiële manipulaties en twijfelachtige zaken weet Largo Winch zich steeds staande te houden. Al balanceert hij soms op het randje van de wet."
Pats. Boem. Bang.
Wat een knaller van een opener. Eerst de hele historie rond de befaamde Nerio Winch (wiens portret aardig op dat van Jean van Hamme lijkt) en daarna de ontdekkingstocht naar de jonge snaak die een heel imperium erft. Turkije, gevangenis, mishandeling. Midnight Express is niet ver. Veel valt er niet op aan te merken.
De erfgenaam: een beklijvende thriller, vlot geschreven en ontzettend sterk en professioneel in beeld gebracht. Philippe Francq speelt met de ogen van de lezer en leidt ze vloeiend naar elke tekstballon. Tevens ook de uitgekiende inkleuring accentueren. Vergelijk de tekening op het titelblad met diens afgewerkte resultaat op pagina 34.
L 38 x H 16. Potlood.

Francq: Largo Winch (1)

Originele logo-ontwerpen van wat één der meest commercieel iconische strips van de laatste vijfentwintig jaar zou worden.
"Op z’n zesentwintigste erft Largo Winch een financieel conglomeraat dat tien miljard dollar waard is. Largo Winch is een tegendraadse jongeman, een rokkenjager, een vechtersbaas en een nonconformist.
Daarom wordt hij ook wel de ‘miljardair in jeans’ genoemd. Kan hij zijn handen schoon houden als hoofd van zo’n imperium? Temidden van verleidelijke vrouwen en bedenkelijke bankiers, tussen financiële manipulaties en twijfelachtige zaken weet Largo Winch zich steeds staande te houden. Al balanceert hij soms op het randje van de wet."
Pats. Boem. Bang. Wat een knaller van een opener. Eerst de hele historie rond de befaamde Nerio Winch (wiens portret aardig op dat van Jean van Hamme lijkt) en daarna de ontdekkingstocht naar de jonge snaak die een heel imperium erft. Turkije, gevangenis, mishandeling. Midnight Express is niet ver. Veel valt er niet op aan te merken.
De erfgenaam: een beklijvende thriller, vlot geschreven en ontzettend sterk en professioneel in beeld gebracht. Philippe Francq speelt met de ogen van de lezer en leidt ze vloeiend naar elke tekstballon. Tevens ook de uitgekiende inkleuring accentueren. Vergelijk de tekening op het titelblad met diens afgewerkte resultaat op pagina 34.
Twee keer L 29 x H 17 en één keer de helft. Potlood, marker, inkt.

dinsdag 19 januari 2016

Marvano: Dallas Barr

Originele tekening van Marvano die zou dienen als vier ex-librissen voor de stripreeks Dallas Barr.
Even wat informatieve uitleg. De Sarabande is een dans in driekwartsmaat. Onder sarabande,
die uit Spanje of uit Mexico afkomstig is, verstond men in de zestiende en de zeventiende eeuw een zeer uitgelaten, erotische paardans, die begeleid werd door het ritme van castagnetten en soms ook een tamboerijn (Bron: www.muziekbus.nl). Dat Sarabande een erotisch spel speelt met Stileman is overduidelijk. Dat ze hem op een verleidelijke manier om de vinger draait, blijkt uit de wijze waarop diens hart wegsmelt
in haar aanwezigheid. Een bewust gekozen titel met een dieperliggende achtergrond. Net zoals de rest van het verhaal geen overbodige scènes bevat. Je krijgt feiten op je afgevuurd die enorm veel aandacht opeisen, toch blijft het boeien. Dallas Barr 6 laat je achter met een wrang gevoel. Het is een strip die je na één keer lezen onmogelijk kan vatten. Een strip die inspanningen vergt. Die weet hoe je naast een fascinerend avontuur, je -mits enige openheid- ook tracht bewust te maken over de positie van de mens in de wereld. In het heelal. Zonder moraliserend te zijn. Het etablissement van Dallas Barr zou ik graag een keer bezoeken. Een nachtje doorzakken en filosoferen. In het grote niets.
L 52 x H 23. ZW. Inkt-markers.

Herr Seele: Cowboy Henk & Nero

Originele dédicace die Herr Seele maakte van Cowboy Henk en Nero.
L 24 x H 31. ZW. Inkt.

Van Dongen: Rampokan

Originele tekening van Peter van Dongen die diende als ex-libris voor Rampokan.
Een beetje Oliver Stones Platoon onder de strip. Peter Van Dongen evoceert een stukje Nederlands oorlogsverleden richting Djakarta/Java. Met een inheemse mythe als basis voor de intelligente uitdieping. De introductie van de hoofdrolspelers (hoe ze gekooid/gekist losgelaten worden), de ingesloten tijger die de mensenmuur wil doorbreken, de wroeging over gedane zaken die geen keer nemen, de gespeelde vuile spelletjes. Tegelijk thriller, tegelijk drama,
Van Dongen toont een zekere rijpheid te bezitten. Estheet Van Dongen accentueert de onzuiverheid van de personages met een contrasterende klare lijn. Met een simpele steunkleur ondersteunt hij tweedimensionele. Gelukkig met diepgang.
L 21 x H 25. ZW. Inkt.

Goffaux: Max Faccioni Detective (1)

Originele tekening voor een zeefdruk rond het personage Max Faccioni van Gerard Goffaux. In de greep van het vuur kenmerkt zich als een mengelmoes van invloeden uit de filmnoir met zijn hardboiled detectives. Zo'n hardgekookt ei is Max echter niet gezien de vele situaties waarbij hij zich in de luren laat leggen door vriend en vijand. Een vleug Robert Mitchum, een snuif Humphrey Bogart,
John Huston zou het subtieler ingeblikt hebben. Secuurder veilen om de ruwe plekjes egaler te krijgen. Vormelijk zondigt Goffaux aan buurtjesteel bij Alex Toth, Bernet en tal van andere klassiekers. Op punt staat zijn stijl nog niet, daarvoor is hij te onevenwichtig. En de inkleuring verblindt en ontziet de lezers van enig genot. Een leerschool.
L 24 x H 30. ZW. Inkt.

Marchand: Little Nemo

Originele tekening (met kleuraanduiding) van Bruno Marchand die diende als ex-libris voor Little Nemo.
Het onheil dat opdook in de laatste scènes van het eerste deel, krijgt vastere vorm. Met sombere, donkere tinten wordt de wereld van de Slechte Koning gekenmerkt. Maar deze koning is normaal zo slecht niet?
Wat is er dan precies aan de hand? Hoe verder ze het rijk van de Slechte Koning betreden, hoe zwarter de omgeving wordt. En dat omdat één man/monster het in zijn hoofd haalt om via een omweg de échte wereld van Nemo te gaan veroveren. Dit tweede deel is mooi contrasterend met af en toe duidelijke verwijzingen naar de Amerikaanse striptekenaar en illustrator Mike Hellboy Mignola.
L 18 x H 24. ZW. Inkt. Apart de kleurindicatie voor de zeefdruk.

Franz

Nog voor Franz doorbrak met reeksen als Lester Cockney en Lotusbloem leverde hij creatief bandwerk voor een krantenstrip. Dit is er een strook van.
L 36 x H 15. Inkt.

Séverin: Au but les filles

Originele zwartwit tekening getiteld Au but les filles, meisjes ten aanval! Bijgevoegd de inkleuring. Door Alec Severin, dé stripmeester bekend van oa Harry's Magazine. Probeer je eigen bespreking van de voorgaande delen maar te overtreffen! Ondenkbaar. De kleine uitgave vergt een zekere concentratie. Maar leg voldoende goodwill aan de dag, dan kan je zonder problemen het geraffineerde werk van Séverin bewonderen. In mooi zwartwit stuwt hij het avonturenverhaal van Harry Brown vooruit en voert ons mee in de realistische Wellsiaanse wereld waar eerlijkheid en romantiek door de held bewaarheid worden. Speels voegt Séverin er extra tekeningen aan toe die het geheel nog mooier doen ogen. Echt leesplezier. Afsluiter van de eerste cyclus.
2 keer L 30 x H 20. Inkt + ecoline.

Séverin: Harry's Magazine

Originele cover voor het vierde deeltje van Harry's Magazine uitgegeven door Enigma.
Wow. Wederom een puike, tot in de details verzorgde uitgave met één man die de show steelt: auteur Séverin. Het plezier, de virtuositeit, de eenvoud en het karakter waarmee hij deze eenvoudige strip maakt, levert een meer dan genietbare actiestrip op. Zijn zwartwit-gebruik
(even technisch, met een indrukwekkend scraperboard, pag 15), tot in de kleinste details wordt zijn kunnen weerspiegeld. De dolle motorrit gevolgd door gewaagde paardensprongen, kijk en blijf kijken naar diens uitzonderlijk talent. Dit lees je daarom best niet op 10 minuten uit.
L 42 x H 29. Kleur. Inkt, potlood en ecoline.

Roels: Oknam

Origineel voor één van de ex-librissen van Oknam door Benoît Roels.
Benoît Roels heeft na de Dorpsverhalen een eigen stijl gevonden, weg van Hermann waarmee hij vrij snel geassocieerd werd. Persoonlijkheid alom, alleen eentje die minder stand houdt. Het personage Oknam heeft een uitgespoken, esthetisch gezicht. Wanneer hij haar portretteert is hij niet even handvastig. Bovendien gebruikt hij weinig zwart om de achtergronden te 'verstevigen', waardoor alles 'kaal' lijkt.
De grote, open, weidse ruimte zit daar natuurlijk voor iets tussen, het verandert niets aan de kaalheid. Roels' scenario wil psychologisch doorgronden, zelden ben je echt begaan met het lief en leed van de hoofdrolspelers. De thriller bevat een hoog onwaarschijnlijkheidsgehalte. Enkel het einde kan verrassen.
L 20 x H 28. ZW. Inkt.

Schréder: Wolven - Loups (4)

Eén van de vier originele tekeningen (met kleuraanduiding) die Etienne Schréder maakte voor het raamverhaal Wolven.
"De hele avond halen de gasten verhalen van vroeger op. Zo vertelt een industriemagnaat hoe zeer hij kinderen haat,
bekent Alice van Balayrac wat zij te maken heeft gehad met het faillissement van een rijke verzamelaar en biecht Madeleine, die vroeger verpleegster geweest is, op wat er ooit een keer in het ziekenhuis gebeurde. Ondertussen is de mislukte notaris Dominique Maxou bezig zich flink te bezatten. Om het huis zwerven inmiddels de wolven, ze wachten hun beurt af. Maar zullen ze wreder zijn dan de mensen in het huis?"
L 18,50 x H 25. ZW. Inkt + apart de kleuraanduiding voor de zeefdruk.

Schréder: Wolven - Loups (3)

Eén van de vier originele tekeningen (met kleuraanduiding) die Etienne Schréder maakte voor het raamverhaal Wolven.
"De hele avond halen de gasten verhalen van vroeger op. Zo vertelt een industriemagnaat hoe zeer hij kinderen haat,
bekent Alice van Balayrac wat zij te maken heeft gehad met het faillissement van een rijke verzamelaar en biecht Madeleine, die vroeger verpleegster geweest is, op wat er ooit een keer in het ziekenhuis gebeurde. Ondertussen is de mislukte notaris Dominique Maxou bezig zich flink te bezatten. Om het huis zwerven inmiddels de wolven, ze wachten hun beurt af. Maar zullen ze wreder zijn dan de mensen in het huis?"
L 18,50 x H 25. ZW. Inkt + apart de kleuraanduiding voor de zeefdruk.

Schréder: Wolven - Loups (2)

Eén van de vier originele tekeningen (met kleuraanduiding) die Etienne Schréder maakte voor het raamverhaal Wolven.
"De hele avond halen de gasten verhalen van vroeger op. Zo vertelt een industriemagnaat hoe zeer hij kinderen haat,
bekent Alice van Balayrac wat zij te maken heeft gehad met het faillissement van een rijke verzamelaar en biecht Madeleine, die vroeger verpleegster geweest is, op wat er ooit een keer in het ziekenhuis gebeurde. Ondertussen is de mislukte notaris Dominique Maxou bezig zich flink te bezatten. Om het huis zwerven inmiddels de wolven, ze wachten hun beurt af. Maar zullen ze wreder zijn dan de mensen in het huis?"
L 18,50 x H 25. ZW. Inkt + apart de kleuraanduiding voor de zeefdruk.

Schréder: Wolven - Loups (1)

Eén van de vier originele tekeningen (met kleuraanduiding) die Etienne Schréder maakte voor het raamverhaal Wolven.
"De hele avond halen de gasten verhalen van vroeger op. Zo vertelt een industriemagnaat hoe zeer hij kinderen haat,
bekent Alice van Balayrac wat zij te maken heeft gehad met het faillissement van een rijke verzamelaar en biecht Madeleine, die vroeger verpleegster geweest is, op wat er ooit een keer in het ziekenhuis gebeurde. Ondertussen is de mislukte notaris Dominique Maxou bezig zich flink te bezatten. Om het huis zwerven inmiddels de wolven, ze wachten hun beurt af. Maar zullen ze wreder zijn dan de mensen in het huis?"
L 18,50 x H 25. ZW. Inkt + apart de kleuraanduiding voor de zeefdruk.

Stallaert: Nero

Originele tekening van Dirk Stallaert die diende als ex-libris voor het 129ste Nero-album De hond van Pavlov.
Memorabel album omdat een tip van Nero's jeugd ontsluierd wordt met een verhelderende flashback. Charles-Louis Pavlov verschijnt op de proppen om zijn jeugdtrauma te verwerken, het best op te lossen door de definitieve uitschakeling van Nero. Alleen al voor de twee retro-pagina's moet je het boek lezen/bekijken: Nero met een welige haarbos, romantisch uit de hoek komend,
niet gespeend van een bierbuik. Daarnaast talloze verwijzingen naar Hoeilaart (de Druivenfeesten) en het pittoreske Zoniënwoud, de groene long van Brussel. Leuke ideeën die Sleen door aaneenschakeling aan kracht doet verliezen. Niet getreurd, het blijft amusant.
L 18 x H 24. ZW. Inkt.

Verron: Govert Suurbier - Odilon Verjus

Origineel voor de ex-libris van Govert Suurbier door Laurent Verron.
Jammer, jammer, jammer. Een hedendaagse Asterix maken, artistiek had het gekund met die schitterende tekenstijl van Verron. Yann vindt het echter nodig om zich enkel te focussen op inheemse spielereien zonder een gedegen verhaal te vertellen. Het verblijf bij de Papoea's leidt voor Reinier nergens toe,
als gewetensbezwaarde zoekt hij een nieuw onderkomen, een nieuwe thuis. Verron weet wat tekenen is en inkleuren evenzeer. De pagina's stralen zo'n geslaagde junglesfeer uit met sterke beelden. Alleen al die twee openingspagina's zijn om van te snoepen. De extra halve ster speld je dan ook op de tekenaar.
L 18,50 x H 25,50. ZW + grijs.