dinsdag 30 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (160-161): Lanfeust Odyssey 10 HC – SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een Grieks mythologisch verhaal omgezet naar het Lanfeust-universum. De wereld wordt bedreigd en Lanfeust moet wel tussenkomen. Want zonder mensen is er geen geloof. En zonder geloof bestaat die Godenwereld niet. Had je een uitzinnig avontuur verwacht? Neen, Arleston kwijt zich net als Arleston te braafjes van zijn taak. Middelmatigheid troef."
09-04-2019

6/10

maandag 29 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (158-159): Tomoë 2 SC – HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Doorsneeweglezer, met Tomoë als bezitster van magische krachten, Manini en Tieko hebben al meteen een deus ex machina bij de hand. Machtshonger is de drijfveer, Tomoë is er de speelbal van. En dat terwijl de overmoedige dame enkel hunkert naar liefde. Erg genietbaar zijn Tieko's tekeningen, karaktervol. Bovendien schuwt hij de massascènes niet. De samoeraistrip brengt geregeld interessante titels voort. De Goddelijke spiegel is er één van."
09-04-2019

7/10

zondag 28 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (156-157): Trollen van Troy 23 HC – SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Indien dit drieëntwintigste deel van de Trollen van Troy eveneens volgepropt zit met woordgrapjes, dan merk je daar niet zo veel van. Je weet nochtans dat Arleston graag speelt met namen, alleen begrijp je niet altijd waar de scenarist hierin geregeld naar verwijst. Het is dus de vertaler die de bal mis slaat. Het uitstekende basisidee om kunst te verwerken in Ruw talent! lijkt een schot in de roos. Eindelijk weer de luchtige, spottende toon van weleer. Edoch te flauw uitgewerkt om boven de middenmoot uit te steken. Zoals gewoonlijk maakt Arleston er zich iets te gemakkelijk vanaf."
09-04-2019

7/10

zaterdag 27 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (154-155): Werelden van Thorgal De jonge jaren 7

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Tja, een leuke aflevering uit een leuk feuilletonnetje. Geen uitsloverij, noch van Yann, noch van Surzhenko. Je consumptiegedrag eist na lezing meteen een vervolg. Je bent jong en je wil wat, dan ga je toch gewoon achter de ontvoerde Aaricia aan!"
09-04-2019

6/10

vrijdag 26 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (153): Kapitein Nemo Integraal

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De conceptuele vormgeving van de cover oogt dan wel mooi, de tekening zelf doet het binnenwerk onrecht aan. Dan wist Terry Dodson je meer te prikkelen op de voorkaft van Dromen. Het duurt een tijdje eer je in het verhaal gezogen wordt, maar eens op gang maak je deel uit van Nemo's entourage. Schrijver Davoz focust zich op Jules Vernes held voordat deze met de Nautilus 20.000 mijlen onder zee zou varen, geeft hem een sterke, maar eveneens romantische persoonlijkheid. Een beetje alsof Kiplings geest uit The man who would be king er in rondwaart, zij het volgens de steampunk Verne-traditie met eveneens een belangrijke (mythologische) progressie die aan de basis ligt van een verrassende ontdekkingstocht. Het levert een gezwind anti-koloniaal avontuur op. Ortiz lijkt een verlengstuk van Rani-tekenaar Vallès te zijn, met dit grote verschil dat hij wél speelt met het stripmedium door de erg dynamische pagina-indeling en de driedimensionele karakterkoppen. Alles heeft volume terwijl de actie prevaleert. Hier mag gerust een vervolg aan gebreid worden."
01-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (152): Solo Fortuna Beschreven routes

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Alvaro Iglesias had zich moeten beperken tot een meer schetsmatige aanpak, getuige de pagina's achterin (73). Die zijn veel levendiger. Oscar Martin benadert het principe van de Mad Max-achtige eenzaat (hoewel hij oorspronkelijk eerder de familiale overlever is) op een frisse manier en laat het zwijgzame een glansrol spelen. Je bewandelt met Fortuna een onfortuinlijke “beschreven route”. Lichtvoetig, maar net door de ontknoping bevredigend goed. Een vlotte weglezer mét inhoud."
26-07-2018

7/10

donderdag 25 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (151): Shayne 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Uitgever Paquet kopieert zichzelf en geeft Desberg en Chaiko vrij spel om Kroniek der Onsterfelijken te imiteren. De kaft van dit eerste deel neigt er enorm naar en ook binnenin heerst een gelijkaardige desolaatheid, de waanzin maakt zich meester van de mens waardoor deze zich nog meer bevestigt in het egoïstische zelfbehoud ten koste van zijn naaste. Desberg kiest Shayne als uithangsbord, nochtans zijn er meerdere protagonisten die verenigd eenzelfde doel nastreven en dus de hoofdrol spelen. Vooralsnog vaag, wel intrigerend genoeg om uit te kijken naar het afsluitende vervolg. Ook de geest van het voortijdig afgebroken H.ELL waart hier in rond. Chaiko tekent met fijne lijnen de contouren, zijn eigen inkleuring vult het sombere decor even minimalistisch op."
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (150): De Buitengewone Reis 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Twee albums tegelijkertijd, als het avontuur je boeit neem je graag terug plaats in deze inventieve rollercoaster. Hoe cliché de wedstrijd ook à la Those magnificent men in their flying machines, je bent begeesterd door de wilskracht van de kinderen. Wonderbaarlijk, gedoseerd met humor. Hoe kunnen Camboni en Filippi dit stevige begin (nochtans, meer dan halfweg) in het derde deel bevredigend afronden?"
01-04-2019

8/10

woensdag 24 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (149): De Buitengewone Reis 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ondertussen leerden we Camboni en Filippi kennen via het wonderbaarlijke De verloren oceaan, hun steampunkinterpretatie van Walt Disney's Mickey Mouse. Echter eerder hadden ze al een gelijkaardige exploratie uitgevoerd op het werk van Jules Verne, één van de peetvaders uit het genre. Dark Dragon Books kiest voor een slappe kaft-uitvoering en dat valt enkel maar aan te moedigen, dat deze reeks de weg tot jongere lezers bereikt. De twee protagonisten zijn immers wetenschapperskinderen die door hun slimmigheden de verloren tijd met hun ouders compenseren. Nu ze echter de kans krijgen om zich te bewijzen en hun verloren gewaande familie terug te vinden, is het avontuurlijke hek van de dam. Stevig opgebouwd en fantasierijk visueel verteld versterkt door zeemzoete kleuren. Hoe gevaarlijk de situaties ook waarin ze belanden, de gewelddadigheid wordt daardoor afgezwakt. Een mooi begin."
01-04-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (148): Star Wars Thrawn Commander Thrawn 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ondanks de goede bedoelingen, veel te zeurderig. Op Housers interpretatie van Thrawns persoonlijke ontwikkeling is de band met de karakters van Star Wars ver zoek, je betrokkenheid des te kleiner. Keurig getekend, dat wel."
01-04-2019

6/10

dinsdag 23 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (147): Het meisje van de wereldexpo Parijs 1855

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Als er iets in het oog springt, zijn het wel de uitzonderlijke pagina-composities, gelukkig beperkt in aantal om er geen storende factor van te maken. Etienne Willem laat zich alvast opmerken door de dynamische indeling en creëert beweging en betrokkenheid (de eerste vijf), de andere pagina's ogen daardoor veel saaier en missen die frivole speelsheid. Manini heeft een manier gevonden om de verschillende wereldexpo's van Parijs te exploiteren, in elk boek reizen we dus door de tijd. Jammer dat Etienne Willem zijn lijn dunnen maakt, dichter aanleunend bij het minimalisme van Fourquemin. Parijs 1855, vermakelijk."
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (146): Star Wars Thrawn Commander Thrawn 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Timothy Zahn schreef geschiedenis door geweldige boeken rond het Star Wars-universum te schrijven. Hij pakte uit met het intrigerende personage van Thrawn. Disney zou Disney niet zijn moesten ze uit het oude archief enkele populaire titels niet oprakelen, alzo is de eveneens ultieme slechterik behorend tot het kamp van de duistere Keizer terug van de partij. Schrijver Jody Houser wil vooral de opgang van hpersonage belichten, hoe hij op die uitermate belangrijke positie belandde. Nodeloos complex en vooral met weinig aanknopingspunten mis je toch de noodzakelijke band met de mythische Sterrenoorlog-figuren. Lezen wordt na verloop van tijd vermoeiend, concentratieverlies dringt zich op. Neen, deze Commandant Thrawn mist de bravoure van het oorspronkelijke drieluik."
01-04-2019

5/10

maandag 22 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (145): Sniper elite SC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Aan Resistance valt moeilijk te weerstaan. De actie is ondanks het gebruikte oorlogsmaterieel ontwapenend en eindigt met een apotheose-knaller. Een man op zelfmoordmissie, kunnen zijn medestanders in het veld, deel uitmakend van het verzet, hem op het juiste spoor brengen. In een wereld vol opoffering is niets wat het lijkt, wees steeds op je hoede, want altijd is er wel iemand die je een dolk in de rug wil steken. Wie kan je nog vertrouwen? Efficiënt verteld, even kordaat in beeld gebracht. Deze Sniper Elite is het voorbeeld dat je van een populair spel wel degelijk een goede strip kan maken. Kaboom!"
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (144): De Aphrodieten 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Emmanuel Murzeau heeft de smaak te maken en drijft de productie op, je merkt het aan de iets lossere, schetsmatigere onaffe tekeningen. Het moet vooruit gaan. Iemand die uitermate geschikt zou zijn geweest om dit nog erotiserender voor te stellen, is niemand minder dan Hislaire. In zijn Samber-stijl had dit een hoogtepunt in de erotische stripliteratuur kunnen worden, een orgasmische ervaring. Nu mist het dat tikkeltje verfijnde esthetiek. Gelukkig blijven de Nerciats volzinnen net als menig goedgeschapen mannelijk lid overeind."
01-04-2019

7/10

zondag 21 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (143): De Aphrodieten 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "En zo maak je dus ook kennis met het betere erotische schrijverswerk. Een pluim voor Murzeau om ons onder te dompelen in de frivole, pikante en begeesterende wereld van de Andréa de Nerciat die minder sadistische trekjes bevat dan het universum van leeftijdsgenoot Markies de Sade. De schutbladen staan als een paal boven water en onthullen meteen de insteek van de regulier penetrerende insteken. Murzeau had gerust nog subtieler mogen zijn, minder expliciet zelfs en veel meer aan de verbeelding moeten overlaten, hoewel tot echte vulgariteiten vervalt dit eerste deel niet. Door de grijstinten worden de kleurrijke seksscènes getemperd, een slim middeltje om minder productietijd te verliezen bij het maken van de strip. Het past alvast bij de vervlogen, losbandige tijdsgeest. Vooral de speelse schrijfstijl van de Nerciat valt in het oog, zelfs in Nederlandse vertaling. Je voelt dat deze man zich net als de bedgenoten uitslooft om geraffineerde prestaties af te leveren. Lekker speels en opwindend, Agathe doet een spagathe."
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (142): Team 10 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Paniek in de stripwereld want met Paniek in Rotterdam wil de nieuwe speler C-edition ook een plek in de reeds overzadigde markt opeisen. Op zich niks mis mee, moesten ze zich nog enigszins met kwalitatieve openers manifesteren. Dit eerste deel van Team10 blinkt uit in amateurisme, qua grafiek Michael Oeming imiterend. Weliswaar met als grote verschil dat de Amerikaan wel weet hoe de actie op een pagina te balanceren. Bovendien mist de inkleuring eenheid en uniformiteit waardoor de fouten in perspectief en anatomie des te meer opvallen. Sinds De Buurtpolitie lijkt het noodzakelijk thrillers dichter bij huis te laten afspelen. Dan mogen onze apenlandjes ondertussen behoorlijk verwilderd zijn, de Amerikaanse actietoestanden lijken des te onwaarschijnlijker. Geef je hen een tweede kans?"
01-04-2019

4/10

zaterdag 20 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (141): Ontboezemingen aan Allah

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een intrigerend portret van een jonge vrouw die haar (verdorven) weg zoekt in een masculiene machowereld, eentje die vrij spel heeft en zich optimaal weet te manifesteren met of zonder de hulp van Allah. Ze ontboezemt zich niet enkel tot de ware God, ook aan menig man geeft ze zich weloverwogen bloot. Ze is een vrouw met een plan die beseft dat als ze iets wil bereiken en het boerengat waar ze vandaan komt wil ontvluchten, ze handig gebruik moet maken niet van haar ontluikende charme, wel optimaal het potentieel van haar ravissante lichaam maximaal moet uitbuiten. Frans-Marokkaans is Saphia Azzeddine, dus deze inkijk vanuit een ander religieus perspectief werkt openbarend. Dit is duidelijk een vrijgevochten dame die toont wie waarover beschikt. Ja, ze presenteert een hoer op een blaadje, maar wel eentje die doelbewust uitpakt met haar wapens en zich zo een weg naar de vrijheid baant. Dat je daarvoor een zware prijs moet betalen, neemt ze er op de koop toe bij, want die prijs levert immers extra cash op. Hoewel de cover doet denken aan de betere artiesten die Zidrou oprakelt voor zijn meer serieuze stripromans, stuikt Marie Avrils grafiek ineen bij het openslaan van het album. Gemaskeerd door een zeemzoete inkleuring stel je vast dat Avril de maturiteit ontbreekt om het indringender weer te geven. Met een gekwalificeerdere artiest(e) had in Ontboezemingen aan Allah meer ingezeten."
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (140): Het beest in de mens

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Afgaande op de inhoud is Het beest in de mens meer dan een straffe roman, de uitdieping van de slechte kant van de menselijke ziel. Emile Zola hoeft niet echt diep te graven om die verwrongen karakters bloot te leggen, het zijn verdorven geesten met elk een eigen egocentrische agenda. Niemand, maar dan ook niemand, is onschuldig. Iedereen heeft wel iets op de kerfstok. Dat maakt deze strip interessant, een aangename kennismaking met een intrigerend boek. Helaas kunnen de twee auteurs het gegeven niet verheffen tot ware stripkunst. Dobbs adaptatie is niet indringend genoeg en Giorgiani weet de vooralsnog bevredigende schetsen (zie achterin) niet naar behoren in te inkten. Het neigt te veel naar amateurisme waardoor Het beest in de mens stokt in het verleden, toen strips niet au sérieux genomen werden. Jammer van deze gemiste kans, Zola's roman verdiende beter."
01-04-2019

5/10

vrijdag 19 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (139): Tex Willer 6 Gerechtigheid in Corpus Christi

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een strip die sfeer uitstraalt dankzij de toegewijde inkleuring van Matteo Vattani. Ondanks de kille emoties van het tuig dat in het rond schiet, krijg je een droge keel van de verzengende woestijnhitte. Alles baadt in een gezonde gloed. Het maskeert alleszins de gebrekkige paardenkunst van artiest Mastantuono, ofwel hebben de vierpoters allen een dik gat, ofwel is dit een ongekend westernras. In het genre is Gerechtigheid in Corpus Christi alweer even genietbaar. Boselli grijpt terug naar de jonge Tex die zijn weg nog moet zoeken omdat hij verdacht wordt een gevaarlijk misdadiger te zijn. Nog voor het Texas Rangers-bestaan."
01-04-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (138): Philimon 16 Die verduivelde schilder

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Het Faust-thema sijpelt ook de verhaallijn van Philemon binnen, al had je die insteek in de beginfase niet verwacht. Je ziel verkopen aan de duivel, voor een keer volg je het standpunt van het helse personage dat onderhandelt over het nieuwe contract maar door een zeker gebrek aan ervaring in de demonische zak wordt gezet. Philemon stond er bij en keek ernaar, zoals het ook vaak voor de lezer geldt. Inventief en surreëel met een diepmenselijke boodschap, bezint eer gij begint. Alleen begeeft Fred zich vaak toch op een hermetisch eiland waar het moeilijk binnendringen is voor de buitenstaander. Geschift."

01-04-2019

6/10

donderdag 18 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (137): Bij de marine 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Gelukkig werd de reeksnaam vertaald of je zou nog denken dat zelfs The Village People ook een eigen stripreeks toebedeeld kreeg met hun In the Navy. De pose van Manon Leclerc is voor een fotografe zelf nogal onnatuurlijk, hoe komt het toch dat Luc Brahy net op dat covervlak altijd tekort schiet? Van een onnatuurlijke pose gesproken. Voor wie houdt van FJ, SIRPA, TIC, PAX, Yellow Charlie, Wizard en andere inside-termen komt in Fort van de zeeën aan zijn trekken. Het militarisme vanuit een interne hoek bekeken, Thierry Lamy tracht er human intrest in te proppen door Manons verleden verder uit te spitten. Fort van de zeeën, technisch en onderhoudend."
31-03-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (136): Night of the Living Deadpool 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Als het kan, doen ze bij Deadpool er graag nog een schepje bovenop. Het mysterie van de sprekende zombies wordt onthuld, Cullen Bunn zorgt voor een even hilarische over the top-ontknoping. Je Walking Dead-honger wordt gestild met een extatische climax. Rust in vrede! Night of the Living Deadpool, amusement in een macabere verpakking."
31-03-2019

7/10

woensdag 17 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (135): Night of the Living Deadpool 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Dark Dragon Books maakt de fout van Standaard Uitgeverij niet met de resem Marvel Comics die ze vertalen: hier tenminste op zichzelf staande verhalen, makkelijker om in te pikken. Cinemafenomeen Deadpool krijgt na zijn commercieel filmsucces ook op papier extra navolging, hoe zou het de cynische antiheld vergaan eens de wereld bevolkt wordt door zombies. Schrijver Cullen Bunn voedt je nieuwsgierigheid en houdt voldoende achter de hand om de ware toedracht door nog niet in het eerste deel alles te onthullen. Vooral het fenomeen van de pratende zombies stuuit op ongeloof. Hoe kan dit? Ramon Rosanas' tekeningen worden vooral versterkt door de sobere inkleuring. De grijstinten overheersen met daar uitspringend het bloedrood van Deadpools kostuum. De mooie cover belooft veel goeds."
31-03-2019

7/10

Gewikt en gewogen 2019 (134): Vertongen & C° 27

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Hé, had Carmen net in FC De Kampioenen 102 via een notariële akte geen villa geërfd? En nu is na Bibi Carmen Markske aan de beurt om grootgrondbezitter te worden in een ander niet-Belgisch oord. Beschouw het als louter toevallig, want erg toevallig is Hec Leemans mede-auteur van beide verhalen. Met dit verschil dat Markske meer geschikt is om zich in het ootje te laten nemen. De familiale cast wordt uitgebreid, verdwenen personages duiken terug op. De dolle fratsen van Markske blijven de leidraad en zorgen meer voor een lach dan een traan. Kapitein Mark, vermakelijk."
31-03-2019

6/10

dinsdag 16 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (133): Suske & Wiske De pronte professor

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Stroken 13 en 14 verraden pas echt wie achter de tekentafel zit: Dirk Stallaert. Die composities, de lopende achtergrondfiguren, Stallaert zorgt voor een meer verfrissende aanpak. Met al even opvallend de verschijning van professor Vanduren en zijn huishoudster. Met een natuurlijke charme passen ze perfect in het plaatje. De pronte professor mag dan lekker bekken, het in onmin geraakte pronte lijkt hier niet op zijn plaats. Toch is alliteratie meer dan een rijmend instrument. Had je de ware betekenis ervan opgezocht, dan wist je meteen dat de ontvoerders op het verkeerde spoor zaten. Kort en krachtig, vol humor. Een leuk boekje."
30-03-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (132): Wolverine Old Man Logan 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De road trip gaat verder doorheen het desolate Amerikaanse landschap met onderweg dodende en dodelijke hindernissen. Van je familie moet je het hebben, getuige Ashley! Net op het moment dat de instorting van Logans wereld uit de doeken wordt gedaan, stopt de tweede episode. Benieuwd wat Mark Millar uit zijn allesvernietigende hoed tovert. Old Man Logan, een actiestrip zonder genade."
31-03-2019

6/10

maandag 15 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (131): Wolverine Old Man Logan 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een grimmige, apocalyptische voorstelling van een sombere toekomst met de oude man Logan die de adamantium klauwen aan de haak heeft gehangen en 'nu' dus kiest voor een regulier gezinsleven terwijl de wereld vierkant draait. En toch noodzaakt de realiteit hem om samen met Hawkeye op pad te gaan en een definitieve opdracht uit te voeren. Mark Millar is de schrijver die houdt van extremen, getuige het bloedige en excessieve geweld dat van de pagina's spat. Uitzonderlijk is de discipline waarmee Logan zelf vanop afstand toekijkt, kan hij het beest in zich beheersen? Steve McNiven illustreert de getekende gezichten van de lijdzame overlevers. Old Man Logan , wreed."
31-03-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (130): Suske en Wiske Krimson Break

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "De titel verraadt al meteen dat de auteur zich inspireerde op het Vandersteen-principe om trendgevoelig in te spelen op zaken die op dat moment goed in de markt liggen (cfr Wattman). Ze vormen een ideale voedingsbodem en fungeren als herkenbare kapstok. Prison Break, je weet meteen waar Krimsons klepel hangt. Wat vooral opvalt in deze compacte vertelling, is de kunst om voortdurend komisch uit de hoek te komen, de scenarist ratelt de ene gag na de andere af, alsof hij hier meer speelvrijheid had. Bovendien bevat Krimson Break het betere Studio Vandersteen-tekenwerk."
30-03-2019

7/10

zondag 14 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (129): Spaghetti Bros 2

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Trillo, klasse. Mandrafina, klasse. Misleidend is de titel, de Spaghetti Broertjes bestaan uit meer dan mannelijke leden. Uiteindelijk gaat het om een allegaartje van verdorven familiezielen, elk met hun verhaal, hun geschiedenis, hun leiden en hun lijden. Die knotsgekke combinatie levert knotsgekke situaties op met soms penibele toestanden, soms vertederende momenten. Het immorele is in deze maffia-kroniek niet ver af, een mens moet alles uit de kast halen om te overleven. Als spiegel van de menselijke ziel netjes verpakt in ogenschijnlijk onschuldige zieltjes, het is maar hoe goed je bent in het ophouden van de façade. Spaghetti Bros, niet te missen."
30-03-2019

8/10

Gewikt en gewogen 2019 (128): Suske en Wiske De venijnige vanger

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Standaard Uitgeverij getroost zich de moeite zelfs niet om deze beperkte collectie Suske en Wiske in het kort ter voorzien van ISBN-nummers. Moeten deze boeken onder een bepaalde radar blijven? Jammer, want net deze kortverhalen zijn voorbeelden van hoe het wel moet. Helaas nogal duur (€ 6,95) voor de schamele 24 pagina's, ruimschoots gecompenseerd door de kwaliteit. Lambik doet wat hij moet doen: hoogdravend de held willen spelen terwijl de lezer betweterig weet dat de knullige losbol er vaak weinig van bakt. De venijnige vanger is alvast een voorbode van een reeks met potentieel. Te ontdekken."
30-03-2019

7/10

zaterdag 13 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (126-127): Dokter Zwitser Arcadia Archief 47 HC - LX

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Marc Wasterlain freewheelt, laat zijn fantasie de vrije loop en ontspoort daardoor volledig. Als eeuwige dromer heeft hij enige realiteitszin verloren en vergeet daardoor essentiële basiselementen in de strip te verwerken. Te beginnen bij het scenario. Het lijkt alsof hij ongecoördineerd van start gaat zonder te weten waar te eindigen, deus ex machina's zullen hem op het vertellende pad wel verder helpen. In een hedendaagse context is dat niet meer haalbaar, tenzij je je volledig kan richten op een onbevangen jeugdig publiek dat daar geen vragen bij stelt. Bovendien is ook zijn kenmerkende poëtische karakter verdwenen, Wasterlains verbeeldingskracht alleen is niet voldoende om een boeiend verhaal af te leveren. In Het koninkrijk der katten is de auteur wederom op den dool en toch, toch sympathiseer je er mee. Het blijft bovenal Dokter Zwitser!"
30-03-2019

6/10

vrijdag 12 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (124-125): Kronieken van de Zwarte Maan Specials 3 Parsifal SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Ooit een hoogtepunt in het fantasygenre, na zovele jaren echter veel van zijn pauwenpluimen verloren. Dat kwam voornamelijk doordat scenarist Froideval totaal ontspoorde en toen Olivier Ledroit het tekenwerk aan anderen overliet, leek ook daar het verval verder ingezet. Froideval rehabiliteerde zich én de reeks via twee opmerkelijke specials, eentje met spitsbroeder Ledroit, de andere met de even getalenteerde Angleraud. Helaas spant Tacito zich helemaal niet in om eenzelfde niveau te behalen, zijn tekenwerk is zo amateuristisch slordig dat het de grandeur van een personage als Parsifal totaal onderuit haalt. Zelfs al recycleert Froideval de vertelsystematiek (de volwassen wordende protagonist), het is de incompetentie van Tacito waar je teleurgesteld van wegloopt. Parsifal, leuk om lezen, penibel om zien."
30-03-2019

6/10

donderdag 11 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (123): Aquaman DC Universum herboren Boek 1 De verdrinking

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Arthur Curry moet wederom een dubbele strijd leveren: enerzijds het eigen onderwatervolk dat zich tegen hem keert, anderzijds de mensheid zelf die hem uitspuwt als marginaal en niet tot hun ras behorend. Het is de reflectie van het anders-zijn, verplicht worden om alles uit de kast te halen om voor iedereen goed te doen, terwijl de verschillende partijen elk hun eigen belangen hebben. Een herboren universum levert niet meteen een herboren strip op, De verdrinking verzuipt immers in het stereotiepe. Je hebt niet het gevoel iets nieuws te lezen. Dertien in een dozijn is hierop van toepassing."
30-03-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (122): Arthus Trivium 4

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Grillig en maniëristisch, het golvende in de inktzwarte tekeningen openbaart de duistere krachten die het mensdom overheersen. De scenarist eist van de lezer om zich steeds weer in dit hermetische Nostradamus-wereldje onder te dompelen, alleen mis je boeiende aanknopingspunten zonder de verplichting om de voorgaande delen te moeten herlezen. Het onzichtbare leger vervaagt meteen na lezing."
30-03-2019

6/10

woensdag 10 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (121): Jodocus de Barbaar 5

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Trondheimachtig fantasy-absurdisme dat de hebzuchtige ziel van de mens blootlegt. Ondanks zijn beschaafde pogingen om deel uit te maken van de groep, is het slechts een dekmantel om het eigen egoïsme voorop te plaatsen. De schat van de wormen rondt een eerste cyclus af, nochtans is het tijd dat van Broekhoven nieuwe oorden gaat opzoeken. Het minimalisme in de grafiek vertaalt zich ook in dit afsluitende verhaal. De auteur lijkt minder geïnspireerd en lijkt zich schoorvoetend te sleuren naar het eindpunt. Een dipje?"
30-03-2019

5/10

Gewikt en gewogen 2019 (120): Ray Penna Mysteries

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Syndikaat is een basiskweekvijver voor nieuwe vooral humoristische reeksen, dus moet je de uitgever extra krediet verlenen? Neen, niet alle keuzes zijn immers even gelukkig. Zo deze Ray Penna Mysteries. Bij het doorbladeren valt de ongezonde balans tussen woord en beeld meteen op, de simplistische tekeningen worden tegengewerkt door overvolle tekstblokken. Tijdens het lezen wordt dat onaangename gevoel alleen maar versterkt. Perren Pengelly is te beschrijvend in het beschrijven van het moordmysterie, eentje dat amateurdetective uit de doeken wil doen terwijl zijn visuele karakter geen enkele speurdersuitstraling heeft. Moord in Jungle Bay vat je niet bij de kraag en bezorgt je een onaangenaam nostalgisch gevoel naar een verleden toen de markt niet zo uitgebreid was en je het moest doen met de (onder)matige dingen die verschenen. Te traag en te onnodig complex, toch zeker voor dit soort tekeningen waar eerder gags in overleven."
30-03-2019

4/10

dinsdag 9 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (118-119): Vluchtelingen 2 SC – HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Hoewel dit geklasseerd kan worden in de categorie 'willen maar niet kunnen' is dit toch het beste van wat Comic Watch uitgeeft. Terrorisme binnen het eigen Westerse land, het is geen exclusief gebeuren meer enkel in het Midden Oosten of de VS. We hebben ondertussen semi aan den lijve ondervonden dat het ook dicht bij huis kan gebeuren. Scenarist Algera blaast de boel volledig op en noteert grootschaliger operaties met de archetypische allochtoon die willens nillens verdacht wordt van banden met maatschappijondermijnende verenigingen. Algera verschuift de Amerikaanse actiefilmactie naar klompengebied Nederland, tekenaar Klosin beperkt zich tot een rauw, elementair realisme. Cell, best oké."
30-03-2019

6/10

maandag 8 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (117): My little pony 3

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Chaos, chaos, chaos, hoe kunnen kinderen zoiets absorberen? Big Mac valt van de regen in de drop en wordt van het kastje naar de muur gestuurd in zijn zoektocht naar spijkers. Op laag water, daar had hij best gezocht. Katie Cooks verhaal springt van de hak op de tak en versterkt daardoor het onaangename gevoel van zonder structuur te werken. Het zijn echter de amateuristische tekeningen die je helemaal doen weglopen, net als de onaangekondigde éénpagina-intermezzo's die niet te onderscheiden zijn van het reguliere verhaal. Kom je in het echt een Little Pony tegen, je steekt hem in brand."
29-03-2019

2/10

Gewikt en gewogen 2019 (116): The Lost Fleet 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Nog een ander pad dat Daedalus bewandelt, naast Bloodborne, een videogameverstripping, nu de mosterd gehaald bij de visuele adaptatie van de 'New York Times best verkopende militaire-science-fiction-auteur Jack Campbell'. Helaas heeft The Lost Fleet een voorgeschiedenis die je droogweg mag absorberen via Campbells voorwoord. Het mag gezegd, qua actie en avontuur kan dit tellen. Je mag mee op ontsnappingstocht gaan, hopen dat de twee rivaliserende bendes elkaar toch willen begrijpen om een gezamenlijke ontsnappingspoging tot een goed einde te brengen. Niet groots, niet memorabel, edoch met voldoende schwung met plezier gelezen te hebben. Lost Fleet is geen verloren strip, toch zeker niet voor die prijs."
28-03-2019

6/10

zondag 7 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (115): Bloodborne 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Waar houdt de gevederde Daedalus zich nu mee bezig? Trachten met videogame-boeken alsnog een groter lezerspubliek te bereiken. In hoeverre kan je de fanatici van Bloodhorne de overstap laten maken naar deze papieren versie? Assassin's Creed lukte het maar matig, met een tijdsgebonden verkoop totdat de hype over was, misschien komt dat vooral omdat geen enkel van die verhalen indringende blijvers zijn en te veel in dezelfde hermetische vijver blijven dobberen. Een buitenstaander heeft er geen boodschap aan omdat je niet meegesleurd wordt in het wel en wee van de avonturier. Bloodborne verrast nog enigszins door de manier van vertellen: elliptisch met een dunne lijn tussen droom en werkelijkheid. Helaas is het schetsmatige tekenwerk niet van een hoogstaande kwaliteit en zoek je tevergeefs naar professionalisme. Misschien dat de Bloodborne-adept daar overheen kijkt en graphics onbelangrijk vindt, dit eerste deel bevestigt het vooroordeel, meer dan inteeltavontuur is De dood van slaap niet."
28-03-2019

4/10

Gewikt en gewogen 2019 (114): Zeep 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Een glamourstrip van Maarten Vande Wiele die de verfijnde, esthetische stijl uit Paris opzij zet om gemakzuchtiger meer en sneller te kunnen produceren. Dat uit zich het meest concreet in de met de losse pols getekende kadertjes. In een 'strak' stramien van om en bij de één tot zes kaders per pagina, kiest de artiest voor een beknopter ritme, Zeep leest als een trein. Niet onbewust springt het rood-roze in het oog en maken de naamkeuzes duidelijk dat je hier naar een Dynasty-achtig feuilleton zit te kijken, Vande Wiele steekt zijn bewondering ervoor niet onder stoelen of banken, je krijgt wat hij wil, Barbie (Barbara) en Ken in levende striplijve. Gezien de dikte van het album en de beperkte cast verwachtte je een afronding van het verhaal, want uiteindelijk blijf je in deze genreoefening na verloop van tijd rondjes draaien, de auteur trakteert je op een vervolg. Pas op voor langdradigheid."
08-02-2019

6/10

zaterdag 6 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (112-113): Moses Rose 3 SC - HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Drie delen, een volledige cyclus, op korte tijd uitgegeven. Positief van Arboris. De kwaliteitskeuze daarentegen valt tegen. Ordas en Cothias werkten al vaker samen met vooral naar het einde toe een bedenkelijk resultaat. Moses Rose is compleet verschillend van de andere meer traditionele 'westernstrips'. Ze teert niet op het klassieke revolverheldavontuur, Ordas en Cothias zoeken naar een manier van geschiedschrijving met de verweesde overlever van de Alamo-slachting als kapstok. Wie er achter de schermen aan de touwtjes trekken, weten we ondertussen, nu is het hopen op gerechtigheid. Slapjes en matig is het scenario, even gewoon zijn de hoekige tekeningen van Christelle Galland. Strips fabriceren, het is een vak apart."
23-03-2019

5/10

vrijdag 5 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (109-110-111): Streamliner 4 HC - LX - DLX

Het inhoudelijke hoofdstuk: iedereen is tot op het bot gemotiveerd om er een spektakel van te maken, dat het er zachtzinnig aan toe zou gaan was niet te verwachten, maar dit gaat wel heel ver.
Laat onze bespreking jou helpen: "In volle vaart snelt 'Fane doorheen de race, alles in functie van de woestijndynamiek. Met daartussen het menselijke aspect van de ontmenselijkingn van hoe je als collega-vrienden kan overgaan tot aartsvijandschap.
Streamliner leest als een manga, alleen doet 'Fane nog te veel moeite om elke pagina met meer dan het noodzakelijke te vullen waardoor het ritme wordt vertraagd. Misschien dat één gebundelde editie van het vierluik meer voldoening zou geven, ook qua evolutie van de karakters. In Death Talk wordt er eerder over lijken gegaan, dan erover spreken!"
23-03-2019

6/10

donderdag 4 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (107-108): Angel Wings 5 HC-LX

Het inhoudelijke hoofdstuk: WASP-pilote Angela McCloud kreeg van de OSS de opdracht de tournee door de Pacific te begeleiden van de behoorlijk opgefokte pin-up Betty Lutton, die het moreel van de troepen moet versterken. Die degradatie tot taxichauffeur zint onze heldin allerminst, tot ze erachter komt dat die schijnbare routineklus als dekmantel dient voor een geheime operatie die, als ze slaagt, een massale afslachting van Amerikaanse soldaten kan voorkomen bij een mogelijke landing op de Japanse kusten.

Laat onze bespreking jou helpen: "Babes, boobs and brains, de heilige drievuldigheid volgens Yann en Hugault. Mooie luchtplaatjes kijken is de boodschap met hier en daar
ook uitdagendes pose op de grond. Kan het explicieter op pagina 24? Yann haalt soldatenfeitjes (de short snorter) aan om de authenticiteit te verhogen en wil natuurlijk ook niet voorbijgaan aan belangrijke sleutelelementen die het verloop van de geschiedenis zullen bepalen (eg de atoombom). Ga met Black Sands nog eens goed van de grond. De semi-luxe heeft wat extra prulletjes erbij."
23-03-2019

6/10

woensdag 3 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (105-106): De vuurpoel 1 SC-HC

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Arboris boezemt de laatste tijd weinig vertrouwen in met bedenkelijke uitgave-keuzes. De Vuurpoel doet wederom middelmatigheid vermoeden, de inhoud breekt vrij makkelijk je vooroordelen. Montaillou wordt niet gehinderd door complexiteiten en vertelt een eenvoudig gestructureerd avonturenverhaal over ambitieuze jongeren die zich als ridder willen manifesteren, zeer tegen de zin van het ouderlijke gezag. Het tempo klopt, de karakters kloppen en de vlotte tekenstijl vormt evenzeer het kloppend hart van deze opwindende strip. Leest als een trein en schreeuwt meteen om een vervolg."
23-03-2019

8/10

dinsdag 2 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (104): De Orde van de Drakenridders 22

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Met de Poort van het Noorden heeft Ange leentjebuur gespeeld bij George RR Martin, het volk dat à la Game of Thrones zich opoffert om de rest van de wereld van het dreigende gevaar te vrijwaren. Hier niet enkel mannen, wel een florissante gemeenschap. Er is een dreiging, alleen weten de spelers de oorzaak er niet van te vinden. Tot blijkt dat er toch meer aan de hand is en drastische maatregelen genomen moeten worden. De poort van het Noorden is minder hoogdravend, rechttoe rechtaan en vooral 'poëtisch'-dramatisch. Hoe ver moet je gaan om een volk te redden?"
23-03-2019

6/10

Gewikt en gewogen 2019 (103): Hélène Boucher

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Weer een van de vele biostrips over vliegeniers (zie ook Aéropostale) met als opvallende nieuweling Didier Quella-Guyot, een scenarist die zich met De post- en liefdebezorger positief liet opmerken. Hij probeert het klassieke stramien te doorbreken door de verteltechniek te wisselen van journalistieke weergave tot indringing in het privéleven. En hoewel emotioneel gesloten, geeft Hélène toch een beetje prijs (heeft ze een lesbisch kantje?). Het voordeel is de tijdsspanne die de autobiografie beslaat, een viertal jaren, niet overdreven om mits enkele passages uit de jeugd gepropt te worden in de koffer van 48 pagina's. Olivier Dauger lijkt op de cover een estheet met smaak, het best voorgezette voetje is echter geen voorbode van klassevol tekenwerk. Daarvoor is hij te onevenwichtig. De vallende ster eindigt met een mooie tekst van Antoine de Saint-Exupéry."
23-03-2019

5/10

maandag 1 april 2019

Gewikt en gewogen 2019 (102): Zeven broeders

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Wie anders dan Didier Convard valt de eer te beurt om een Zeven-kroniek te schrijven wanneer het een Loge-verhaal betreft. Zeven mannen die elk worstelden met hun mogelijk verraderlijke verleden, wie heeft de makkers verraden om het eigen vel te redden. De opbouw volgt opgesplitst de verschillende personages met hun eigen karakter, toont dat elk wel beweegredenen heeft om toe te geven. Erg duidelijk is de ontknoping niet, uiteindelijk delft de dader toch het onderspit. Had jij ook het gevoel dat het eender wie kon zijn? Met Hervé Boivin vindt Convard (bijgestaan door Jean-Christophe Camus) een betere tekenaar dan zijn gebruikelijke partner in de Geheime Driehoek-crime Denis Falque. Zeven Broeders, aardig."
23-03-2019

6/10