Andreas vleit zich naast M. Night Shyamalan. Niet dat het ooit anders is geweest, hierin voel je een (letterlijk) geestelijke verwantschap met The Sixth Sense. De auteur wentelt zich graag in de wereld van het bovennatuurlijke. Een man die met geesten kan praten, komt Rorks hulp inroepen omdat hij sinds jaar en dag dat contact verloren is. En gezien Rorks voorgeschiedenis vermoed je wel dat hij hem kan helpen. De reis die wordt afgelegd lijkt metafysisch en ongrijpbaar, haast onbegrijpelijk. Maar Andreas brengt ons met de nodige hints en knipoogjes naar een bevredigend einde dat minder ruimte laat voor interpretaties die je bij de auteur anders gewoon bent. Het gebruikelijke streven naar iets dat er niet meer is, blindstaarderij zonder te beseffen dat het voor je neus toch gebeurt. Of het nu geesten of mensen betreft, ga bewust met je omgeving om en zie ze vooral staan. Naast het openbarende en verlossende ontknopingselement (iets wat bij Andreas niet altijd even kraakhelder overkomt, charmeert de artiest met een andere extra troef. Hij grijpt terug naar de gedetailleerde Cromwell Stone-stijl. Verbluffende scènes (de eerste kaders van de platen 9 en 15) laten je langer stilstaan door hun illustratieve waarde. De ingekleurde versie heeft als voordeel dat je je hierdoor niet laat afleiden en je dus beter gefocust blijft op het verhaal. Vandaar best beide versies (zwatwit uit de eerste integrale bundel en kleur) in huis halen.
- Rork 0 ****
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten