De fillem van Ome Willem: de pion in Intermission

Soms klinkt iets in 't Engels ondoordringbaar. "A variety of losers in Dublin have harrowingly farcical intersecting stories of love, greed and violence." Wat dacht je van "Intermission is een hedendaags liefdesverhaal over de verschillende paden die we bewandelen in onze eeuwigdurende zoektocht naar geluk."
Sukkelaars, daar loopt het hier vol mee. Om nu te veronderstellen dat ze op zoek zijn naar geluk, dat komt alvast niet volledig tot uiting. Ambitie, hebzucht, verlangens (relationeel) of zelfs gewoon baldadigheid, elk personage heeft wel zijn menselijke karaktertrek uitvergroot. Met een mengelmoes aan hoofdpersonen mixt regisseur Crowley de subplotjes tot één geheel. Eindigend in een ironische noot bad.
Herkenbaarheid troef met al die scènes uit het leven gegrepen. De midlifecrisis. De scheur in het ogenschijnlijk gezonde huwelijksleven. De onbeantwoorde liefde. De ontevredenheid met het werk. De spiegel komt wel erg dicht bij. Gelukkig zit er dat element van overdrijving in waardoor je je net op veilige afstand kan plaatsen.
De climax versmelt met een glimlach op het gelaat.
interMission, een leuke, tijdelijke breuk van het dagdagelijkse.
interMission. John Crowley. 2003. ***