Laatste strips van het jaar er doorgedraaid, met als tip Het bloed van de Porphyres: "herelijk is het, wanneer op de wijde diepte het zeevlak opgezweept wordt door de winden, om dan van het land-af het zware zwoegen te zien van een ander, maar niet omdat het genoegen andren gepijnigd te zien zo aangenaam is, maar omdat het herelijk is om te zien dat wij zelf die ellende niet lijden..."
- Alex 8
- Alex 11
- Alex Avonturen-bundel 1
- Alex Avonturen-bundel 2
- Bloed van de Porphyres 2
- Fire 1
- Kuifje A5 19
- Kuifje A5 20
- Kuifje A5 21
maandag 31 december 2007
zondag 30 december 2007
Gebroken beloftes: Eastern promises
De man die horror een extra gruweldimensie gaf, heeft dat juk al een tijd van zich afgeworpen. David Cronenberg past sinds jaar en dag de splash & splatter-techniek niet meer toe waarmee hij in de beginfase menig fan met rondspattend bloed wist te overstelpen. Eén ding blijft wel constant weerkeren: het diepmenselijke in een vervreemdende maatschappij. Op zoek naar warmte en geborgenheid verliezen de 'onschuldige' personages zich in een kille, moordende omgeving.
Oppervlakkig lijkt alles rustig ten huize Semyon, een Russische restaurantuitbater in het Londense, die na zijn uren er andere hobby's op nahoudt. Het gedrag van zijn buitenissige zoon Kirill bezorgt hem een maagzweer en wanneer verpleegster Anna bij hem komt informeren over een dagboekje dat ze bij een overleden patiënt heeft meegepikt, wordt het tijd om orde op zaken te stellen. Rustig gaat alles zijn gangetje tot pion Nikolai bepaalde grenzen moet overschrijden om zijn machtspositie in de organisatie te verstevigen. Het geweld spat uiteen en Cronenberg heeft er een aards plezier in om er iets stripachtigs van te maken. Zo overdreven dat je zelfs het kokhalzen overslaat en gniffelt om de miserie weg te lachen. Bijna als een doorn in het oog daagt Cronenberg ons uit. Waarom zo expliciet terwijl het suggestieve zo krachtig is?
Viggo Mortensen -die menig vrouwenhart in de zaal deed verzuchten met zijn afstandelijke charme- is de coolheid zelve. Als man in black is hij de doorleefde ex-gevangene die zijn plaats verovert in een gangsterwereld: bescheiden en onderdanig. Of toch niet?
De moraal van het verhaal: opgepast voor loze beloftes, van welke kant ze ook komen.
Eastern promises. UGC. Brussel.
Oppervlakkig lijkt alles rustig ten huize Semyon, een Russische restaurantuitbater in het Londense, die na zijn uren er andere hobby's op nahoudt. Het gedrag van zijn buitenissige zoon Kirill bezorgt hem een maagzweer en wanneer verpleegster Anna bij hem komt informeren over een dagboekje dat ze bij een overleden patiënt heeft meegepikt, wordt het tijd om orde op zaken te stellen. Rustig gaat alles zijn gangetje tot pion Nikolai bepaalde grenzen moet overschrijden om zijn machtspositie in de organisatie te verstevigen. Het geweld spat uiteen en Cronenberg heeft er een aards plezier in om er iets stripachtigs van te maken. Zo overdreven dat je zelfs het kokhalzen overslaat en gniffelt om de miserie weg te lachen. Bijna als een doorn in het oog daagt Cronenberg ons uit. Waarom zo expliciet terwijl het suggestieve zo krachtig is?
Viggo Mortensen -die menig vrouwenhart in de zaal deed verzuchten met zijn afstandelijke charme- is de coolheid zelve. Als man in black is hij de doorleefde ex-gevangene die zijn plaats verovert in een gangsterwereld: bescheiden en onderdanig. Of toch niet?
De moraal van het verhaal: opgepast voor loze beloftes, van welke kant ze ook komen.
Eastern promises. UGC. Brussel.
Met wc-papier in de aanslag
Michiel van de Pol zit met de platte, lees zijn Cartoondiarree er maar eens op na. Toch gaat de voorkeur uit naar de Zoo-trilogie.
- Archie, de man van Staal 10
- Boeddha 3
- Cartoondiarree
- Geronimo Stilton HC 1
- Hauteville House 4
- Hauteville House Box 1
- Vallende ziekte 2
- Zoo 3
- Archie, de man van Staal 10
- Boeddha 3
- Cartoondiarree
- Geronimo Stilton HC 1
- Hauteville House 4
- Hauteville House Box 1
- Vallende ziekte 2
- Zoo 3
zaterdag 29 december 2007
De wegen van de Magiër
Na jaren terug opgevist én opgefrist, Malefosse. Een romanbewerking van Feist en Nero in een nieuw-oud-jasje:
- Linkerhanden 2
- Magiër 1
- Nero Klassiek 4
- Nero Klassiek 5
- Nero trilogie 8
- Urbanus 10
- Wegen van Malefosse 1
- Linkerhanden 2
- Magiër 1
- Nero Klassiek 4
- Nero Klassiek 5
- Nero trilogie 8
- Urbanus 10
- Wegen van Malefosse 1
Arcadiaans jubileum
Onlangs feestelijk gevierd tijdens een Putse receptie, de tiende verjaardag van uitgeverij Arcadia, waar ook Het B-Gevaar mee aan de basis lag.
- 10 Jaar Arcadia
- 10 Jaar Arcadia Luxe
- Bud Broadway 6
- Elsje 1
- Hemel boven Brussel 2
- 10 Jaar Arcadia
- 10 Jaar Arcadia Luxe
- Bud Broadway 6
- Elsje 1
- Hemel boven Brussel 2
donderdag 27 december 2007
Geronimo in wolvenvacht
Een kinderstrip, een drugstrip en een dodennootboekje als begrip. Valt dat te rijmen?
- Death Note 5
- Geronimo Stilton 1
- Grote Toveraar 1
- Lambada 22
- Lupus 1
- Manara Collectie 14
- Death Note 5
- Geronimo Stilton 1
- Grote Toveraar 1
- Lambada 22
- Lupus 1
- Manara Collectie 14
woensdag 26 december 2007
Will Smith is een legende: I am Legend
Het bewijs dat je weinig nodig hebt om te griezelen. De schrikkeljacht is eenvoudig: de wereld volledig uitgedund door een virus, één man tracht op zijn manier een antidotum te vinden. Voor wie het ook moge dienen, want in zijn balboekje staat hij als enige overlevende genoteerd.
De plot is slechts een voorwendsel om New York indrukwekkend desolaat voor te stellen. Een ruïne, welhaast tot jungle volgroeide wildernis. Waar je als jager uitgekiend een prooi moet proberen vast te krijgen. Eet of gegeten worden, dat illustreert de leeuwin die het vlees voor zijn neus wegkaapt. Eerste verrassingselement. Daarna zijn het de monsterlijke zombies die op je gevoelige zenuwen werken. Met scherpe nagels krassen ze op het bord, je niet onberoerd latend. Niet dat je meeleeft met hun leed, gewetenloos scheuren ze erop los, smachtend naar die ene overlevende. Hoe legendarisch kan je zijn?
Actie, spanning en sensatie. Het melige einde neem je erbij.
I am Legend. Kinepolis. Brussel.
De plot is slechts een voorwendsel om New York indrukwekkend desolaat voor te stellen. Een ruïne, welhaast tot jungle volgroeide wildernis. Waar je als jager uitgekiend een prooi moet proberen vast te krijgen. Eet of gegeten worden, dat illustreert de leeuwin die het vlees voor zijn neus wegkaapt. Eerste verrassingselement. Daarna zijn het de monsterlijke zombies die op je gevoelige zenuwen werken. Met scherpe nagels krassen ze op het bord, je niet onberoerd latend. Niet dat je meeleeft met hun leed, gewetenloos scheuren ze erop los, smachtend naar die ene overlevende. Hoe legendarisch kan je zijn?
Actie, spanning en sensatie. Het melige einde neem je erbij.
I am Legend. Kinepolis. Brussel.
Versassen van grenslijnen
Parras heerst met De verborgen genslijn 2, op jacht tijdens de steampunkperiode.
"In een victoriaans Engeland waar stoomenergie een spectaculaire ontwikkeling heeft doorgemaakt, is de stad Londen onder de invloed van de terreur van een moordenaar die zichzelf 'de slager' noemt."
- Aldegonne 1
- SAS 4
- Verborgen grenslijn 2
"In een victoriaans Engeland waar stoomenergie een spectaculaire ontwikkeling heeft doorgemaakt, is de stad Londen onder de invloed van de terreur van een moordenaar die zichzelf 'de slager' noemt."
- Aldegonne 1
- SAS 4
- Verborgen grenslijn 2
dinsdag 25 december 2007
Een duistere zandkorrel
"Brüsel, 21 juli 784. Geduldig inventariseert Constant Abeels de stenen die zich op geheimzinnige wijze materialiseren in de verschillende vertrekken van zijn appartement. Allemaal hebben ze precies hetzelfde gewicht: 6793 gram, een priemgetal... In een naburige flat heeft een jonge moeder te kampen met een soortgelijk verschijnsel: zand hoopt zich in haar woning op, tot grote vreugde van haar kinderen. Een eindje verderop bemerkt de eigenaar en chefkok van de beroemde brasserie Maurice dat hij gewicht verliest, hoewel hij niet slanker wordt..."
- Bankgeheimen 3.1
- Caroline Baldwin 13
- Duistere Steden: Theorie van de zandkorrel 1
- Bankgeheimen 3.1
- Caroline Baldwin 13
- Duistere Steden: Theorie van de zandkorrel 1
zondag 23 december 2007
Voor mistige en gotische avonden
Slechts één ding telt: Fog, FOg, FOG! Het oer-engelse woordje 'smog' is beter dan 'fog' om typisch Engelse slecht-weer toestanden (zicht minder dan 10 m waarbij indertijd paardenkoetsen in Londen voorafgegaan werden door fakkeldragende gidsen) te beschrijven zou ik als volgt willen verklaren: SMOG = SMoke en FOG. Meteorologisch: ontstaat bij zeer hoge relatieve vochtigheid en sterke luchtpolluering onder een inversielaag. Het is een echt typisch Engels woord en fenomeen: een beschrijving van dichte mist niet alleen als gevolg van de weersomstandigheden maar ook door antropogene invloeden: slechte verbranding van steenkool en andere produkten in open haarden, later ook industrie en verkeer. Reeds in de middeleeuwen werd door koning Edward I in 1273 een wet uitgevaardigd tegen het overmatig ontwikkelen van rook en in 1307 een wet op het gebruik van kolen als brandstofmateriaal. In steden zoals Londen was rachitis onder kinderen wijd verbreid (gebrek aan vitamineD). Ook in andere industriesteden zoals Manchester, Birmingham en Glasgow was smog een bekend fenomeen dat vele mensenlevens heeft gekost. De grootstse katastrofe gebeurde in 1952 in de eerste helft van de maand december in de Groot-Londense regio waarbij ongeveer 4 tot 6.000 mensen er het leven bij inschoten. Dit leidde tot de uitvaardiging van de 'Clean Air Bill' die uiteindelijk in 1956 geratificeerd werd." Bonin en Seiter blijven een buitengewone detectivethriller maken.
- Avonden Integraal
- Fog 8
- Gothic Girl 1
- Avonden Integraal
- Fog 8
- Gothic Girl 1
zaterdag 22 december 2007
Niet uitnodigend, maar wel ch-emotisch
"Chemogirl is een bijzonder verslag dat door Marisa's getuigenis en moed ongetwijfeld een inspiratie vormt voor andere vrouwen? Ze huilt, lacht en ruziet wat af met haar moeder, vrienden en, niet te vergeten, God. Maar ondertussen gaat Marisa op haar design pumps naar chemo, want ze moet en zal die kanker het leven zuur maken met haar dodelijke hakken van 15 cm hoog!"
- Chemo girl
- Dragonball 82
- Nana 4
- Chemo girl
- Dragonball 82
- Nana 4
vrijdag 21 december 2007
Strips met veel aftrek
Manara uit de periode van HP en Guiseppe Bergman, lekker trippend in eroland.
- Lambada 21
- Manara Collectie 12
- Manara Collectie 13
- Lambada 21
- Manara Collectie 12
- Manara Collectie 13
Nävisstaarderij
"Rennend, stampend, buitelend, briesend en snuivend. Miljoenen dieren bevolken de dichte tropische wouden die zich op de planeet bevinden. Er bestaat een natuurlijk evenwicht dat nog nooit door iets is verstoord. En dat komt vooral omdat er een bepaald 'iets' op deze planeet ontbreekt: de mens." Nävis, een interessant specimen voor Het Konvooi!
- Alex 12
- Konvooi Jeugdjaren van Nävis 2
- Orphanimo!! 12
- Alex 12
- Konvooi Jeugdjaren van Nävis 2
- Orphanimo!! 12
donderdag 20 december 2007
Wedden op de twaalfde tafel
Zo werd het eerste deel van De Wet van de 12 Tafelen gelezen: Da's leuk om een verlengstuk aan de reeks Affodil te breien zonder daarbij nadrukkelijk van de lezer te eisen deze ook te moeten aanschaffen. Corbeyran spit een ander aspect uit en doet dat op een creatieve manier met een interessante heksenzaak met boeiende ontwikkelingen. Het is eerder tekenaar Defali die de magie van de strip wegneemt. Diens weinig oogstrelende capaciteiten reiken niet ver genoeg om het spannende verhaal te versterken. Gekunsteld en stereotiep. Goed, maar een betere afwerking graag. Hoe zit het met de vervolgen?
- Reiziger 2
- Wet van de 12 Tafelen 5
- Wet van de 12 Tafelen 6
- Reiziger 2
- Wet van de 12 Tafelen 5
- Wet van de 12 Tafelen 6
dinsdag 18 december 2007
Een smoes voor een Kuifje-roes
Oké, het is veelal hetzelfde album, telkens in een andere uitvoering. Een Kluifje voor de bankrekening van Moulinsart.
- Kuifje Roemeens 7
- Kuifje A5 22
- Kuifje A5 23
- Kuifje 23 HC
- Kuifje Kleurenfacsimilés 23
- Kuifje 23 SC
- Kuifje Roemeens 7
- Kuifje A5 22
- Kuifje A5 23
- Kuifje 23 HC
- Kuifje Kleurenfacsimilés 23
- Kuifje 23 SC
maandag 17 december 2007
Hagen-Dazs-ridder
De ridder in je komt terug boven dankzij Hagen Ridder. "Dabel Brothers en Marvel Comics zijn een uniek project gestart: het bewerken van klassiekers uit de fantasy, sciencefiction en horror tot graphic novels. De Hagen Ridder speelt een eeuw voor de gebeurtenissen in Het lied van ijs en vuur, de romans waarmee George R.R. Martin doorbrak naar een wereldwijd fantasypubliek."
- Alex 26
- Hagen Ridder
- Isabelle Avondrood 9
- Alex 26
- Hagen Ridder
- Isabelle Avondrood 9
zondag 16 december 2007
zaterdag 15 december 2007
Smelten als sneeuw voor de zon
Rond Gine is het lange tijd stil geweest. Weinig succes na het stopzetten van zijn populairste, afgeronde reeks, zorgde ervoor dat er alsnog een vervolg aan gebreid werd!
- Shaman King 11
- Sneeuw 13
- Suske & Wiske 298
- Shaman King 11
- Sneeuw 13
- Suske & Wiske 298
vrijdag 14 december 2007
Aan-Monster-en
"Karl, een student aan de universiteit van Munchen, bezoekt wekelijks een oude blinde miljonair om aan hem voor te lezen. Op een dag ontmoet hij een jongeman dat ook blijkt te doen en die zichzelf voorstelt als Johann. Niet lang na die ontmoeting beginnen er vreemde dingen te gebeuren in Karls omgeving... Is die Johann dezelfde als Monster?" Over dit Monster, niets dan goeds!
- Manara Collectie 11
- Monster 6
- Motor Boys 1
- Manara Collectie 11
- Monster 6
- Motor Boys 1
donderdag 13 december 2007
Landelijke winkel in uitverkoop?
"Het is maart in Notre-Dames-des-Lacs. Overal ontwaakt de natuur, energie doorstroomt de levende wezens, de mensen evengoed als de dieren. Het is ook de tijd waarin de mannen van het dorp terugkeren van hun ‘wintercampagne’. Hoe zullen ze reageren op de komst van Serge Brouillet, die ‘Fransman uit Frankrijk’, die zich heeft voorgenomen een restaurant in hun dorp te beginnen, nadat hij aan het begin van de winter zijn intrek heeft genomen bij Marie, de weduwe van de dorpswinkel?" Niet iets wat je meteen in de Manara-collectie zou verwachten. En terecht.
- Manara Collectie 10
- Magasin General 3 HC
- Magasin General 3 SC
- Manara Collectie 10
- Magasin General 3 HC
- Magasin General 3 SC
woensdag 12 december 2007
Van Halen maakt strip: Jump
I get up, and nothing gets me down. You got it tough. I've seen the toughest around. And I know, baby, just how you feel. You've got to roll with the punches to get to what's real. Oh can't you see me standing here, I've got my back against the record machine. I ain't the worst that youve seen. Oh ca'nt you see what I mean? Might as well jump. Jump! Might as well jump. (van Halen)
- Jump 1
- Jump 2
- Kiekeboe 115
- Jump 1
- Jump 2
- Kiekeboe 115
dinsdag 11 december 2007
En daarmee strippasta
Een dag van weinig woorden. Hoe zou dat komen?
- Dragonball 81
- En daarmee Basta 6
- FC De Kampioenen 50
- Dragonball 81
- En daarmee Basta 6
- FC De Kampioenen 50
maandag 10 december 2007
De laatste noten van Severin
zondag 9 december 2007
Vechtengel Alita
"Daisuke Ido woont in Kuzutetsu, de afvalstad onder het onbereikbare Zalem. In het puin dat Zalem in Kuzutetsu stort, vindt hij een intact gebleven cyborg die hij de naam Alita geeft." Battle Angel Alita is een manga-klassieker.
- Battle Angel Alita 1
- DN Angel 3
- Rode Ridder 216
- Battle Angel Alita 1
- DN Angel 3
- Rode Ridder 216
zaterdag 8 december 2007
Gekke namen: Shandy & Ratafia
Het lijken wel allemaal superhelden: wat ze ook voor verschrikkelijks, opzienbarends of astrofysisch meemaken, de hoofdpersonen komen er steeds ongeschonden uit. Shandy, Ratafia en de Fantastische Vier! En met Gutsman en Poje? Die hebben een vrouw met superkrachten...
- Gutsman comics 10
- In d'environs van bij Poje 18
- Ratafia 1
- Shandy 2
- Ultimate Fantastic Four 2
- Gutsman comics 10
- In d'environs van bij Poje 18
- Ratafia 1
- Shandy 2
- Ultimate Fantastic Four 2
vrijdag 7 december 2007
Viva Arcadia
In de Plaatselijke Openbare Bibliotheek van Putte heerst tegenwoordig een ongewone stripbedrijvigheid. Naast het opstarten van een leesclub voor het beeldverhaal, werd ook een tentoonstelling georganiseerd rond de Beerzelse uitgeverij Arcadia. Met tal van illustratiewerk, drukproeven, luxe-uitgaven en het obligate overzicht van wat reeds geproduceerd werd. Naast de plaatselijke politici ook bekend auteursvolk dat voldoende te vertellen had over heden en verleden. En slinks maakte Enigma van de gelegenheid gebruik om één der aanwezige auteurs nog 's te polsen naar een tweede Under the Ink...
woensdag 5 december 2007
Con voce soave
Soms kan je zelf al voor een verrassende wending zorgen nog voor het spektakel begint. Omdat tickets aan de balie afgehaald dienden te worden, in volle kuddestemming gekozen voor de plek waar iedereen postvatte. Zonder probleem als genodigde twee kaarten in de handen gestopt gekregen. Strop- en vlinderdassen, lange kleedjes, mantelpakken, kortom tenue de soirée waar een nonchalante jeans al vlug opviel. De vermelding op het ticket des te minder: Remise des Prix Caïus 2007. Een prijsuitreiking rond mecenaat, bedrijven die geld geven zonder returnverwachting, worden alsnog beloond. Het BCBG-cabaret leek me uitdagend, toch vlug voor een andere façade gekozen in de zaal ernaast...
Virtuositeit is inderdaad het kenmerk van cellist Peter Hens en pianist Bart Van Caenegem. Samen combineren ze hun talenten met een speelse noot zonder uit de toon te vallen. De Frivole Framboos plukte hun rijpe karakter eens te meer en maakte er tijdens Con voce soave een fruitig sapje van, een mengel-moes van klassiek met rock, chanson met pop. Een minder praatgrage versie dan Hans Liberg, zonder politiek en sociale allusies maar zich eerder in de bindteksten concentrerend op het thema: ETEN. De feestdis was rijkelijk gevuld en bracht worstenversies van bekende melodieën. Of ze offerden menig ingrediënt aan het altaar des heilige MacDonalds. The final countdown, Billy Jean, de Marseillaise, de bouillabaise, de Brabançonne, Bohemian Rhapsody, Richard Clayderman, We are the Champions, Je viens vous apporter des bonbons, overgoten met een saus klassiek. Het charmante accent van Hens kwam des te beter tot zijn recht in het hilarische eigen nummer Trop de paroles, waarin de chanteur in koeterwaals de taalkundige liefde bedrijft met het Frans. De apotheose vervoerde het publiek en zorgde slim uitgekiend voor de staande ovatie.
De Frivole Framboos. Bozar. Brussel.
Virtuositeit is inderdaad het kenmerk van cellist Peter Hens en pianist Bart Van Caenegem. Samen combineren ze hun talenten met een speelse noot zonder uit de toon te vallen. De Frivole Framboos plukte hun rijpe karakter eens te meer en maakte er tijdens Con voce soave een fruitig sapje van, een mengel-moes van klassiek met rock, chanson met pop. Een minder praatgrage versie dan Hans Liberg, zonder politiek en sociale allusies maar zich eerder in de bindteksten concentrerend op het thema: ETEN. De feestdis was rijkelijk gevuld en bracht worstenversies van bekende melodieën. Of ze offerden menig ingrediënt aan het altaar des heilige MacDonalds. The final countdown, Billy Jean, de Marseillaise, de bouillabaise, de Brabançonne, Bohemian Rhapsody, Richard Clayderman, We are the Champions, Je viens vous apporter des bonbons, overgoten met een saus klassiek. Het charmante accent van Hens kwam des te beter tot zijn recht in het hilarische eigen nummer Trop de paroles, waarin de chanteur in koeterwaals de taalkundige liefde bedrijft met het Frans. De apotheose vervoerde het publiek en zorgde slim uitgekiend voor de staande ovatie.
De Frivole Framboos. Bozar. Brussel.
De Pro- of Contraclaimers?
Omdat me een plaatsvervangingsavondje Clouseau uiteindelijk toch ontzegd werd, legde ik 500 symbolische mijl af om in de AB te genieten van de broertjes Reid. Kort en krachtig dreunden ze anderhalf uur het ene liedje na het andere af met natuurlijk meezingende swingers als I'm gonna be en I'm on my way. Ik bleef wél ter plekke staan, toekijkend hoe krijsend zanger Craig uit de hoek kwam en met veel bombardie de aandacht opeiste, terwijl het de gitaartokkelende Charlie was die hem overstemde en dat typische Proclaimers-geluid toevoegde. Samen waren de eeneiige broertjes trouwens op hun best, liefst zonder al te veel geruggesteun van de band. Het volume dat hun stembanden produceren, heeft immers geen versterking nodig. Sean, Letter from America, Sunshine on Leith: pure folklore en Ierse ritmes die je moeilijk onbeweeglijk lieten staan. Was je vergezeld, je inhouden leek onmogelijk door de aanstekelijke Let's get married, een aanzoek had zich kunnen voordoen! Ongebonden verliet ik de zaal...
The Proclaimers. AB. Brussel.
The Proclaimers. AB. Brussel.
maandag 3 december 2007
Op de pijnbank
Gelezen en gekeurd, wisselvalligheid troef:
- DN Angel 2
- Swamp Thing 2
- Verder
- Yu-gi-oh 11
Met als opmerkelijke uitschieter, zeker het bekijken waard: Ulf K's Hieronymus B. Verfijnde esthetiek, Kafka in een notendop.
- DN Angel 2
- Swamp Thing 2
- Verder
- Yu-gi-oh 11
Met als opmerkelijke uitschieter, zeker het bekijken waard: Ulf K's Hieronymus B. Verfijnde esthetiek, Kafka in een notendop.
zondag 2 december 2007
Bang efter klang
Muziekgoeroe Dirk, nu ook vereeuwigd als Sus & Wis-held, doet je herhaaldelijk watertanden met zijn verse CD-aanwinsten. Paraderend kwam hij showen met de nieuwste Efterklang Parades, achter wiens naam zo waar nog betere kritieken stonden geschreven.
Je krijgt niet elke dag een verhoopte CD cadeau. En plots lag ze daar, nog voor die sublieme Heima overhandigd werd, om je verjaardag te vieren. Ter voorbereiding van Efterklangs afzakken naar Brussel, ideaal om hun nieuw bewandelde paden te verkennen. Zo ben je op z'n minst klaargestoomd en weet je welk vlees je in de kuip haalt. Een overdonderend rijke multivocale reis waarbij het eerder kenmerkende technische aspect van weleer terzijde werd geschoven. Blazers, strijkers, koren, slagwerk, piano, meerstemmige stemmingmuziek. Hoe krijg je dat in hemelsnaam naar een podium verplaatst, toch zeker wanneer dertig gastmuzikanten aan je studioalbum meewerkten?
Met zijn negenen stonden ze op de planken van het Pathé Palace, een Vaartkapoen-organisatie op een andere, heerlijke locatie. Deze oude filmzaal leek geknipt voor dit theatrale optreden. Toch hadden Mads Brauer en bende het liever anders gezien. Het publiek -hoewel enthousiast- swingde niet ten volle uit de pan en bleef rustig weggedoken in de comfortabele zitjes. Het lag niet aan de gedrevenheid van Efterklang, hun enthousiasme was enorm aanstekelijk en deed je gewillig meetokkelen op ritmes, je voet constant bewegend alsof je zelf het drumstel wou (ver)slaan. De op elkaar afgestemde kledij zorgde voor uniformiteit die zich melodieus voortzette in hun krachtige samenspel. Ieder puurde het beste uit zichzelf en stootte krachtige vibes de zaal in. Doldrammende drums, taterende trompetten, gierende gitaren en de veelzijdige multiinstrumentalisten werden extra versterkt door samenhangende samenzang. Ambiance troef. Terecht eiste Casper Clausen dan ook om tijdens het bisnummer Cutting ice to snow tóch recht te staan en mee feest te vieren. Toen pas had je echt spijt er niet anderhalf uur eerder aan te zijn begonnen. Want plots was het feest voorbij en wou je slechts één ding verderzetten: dansen op hun aanstekelijke cadans.
Efterklang, ofte hoe ontwapenende charme een zenuwslopend weekend uiteindelijk vol hoop en warmte laat eindigen. Dan voel je je pas verliefd!
Efterklang. Pathé Palace. Brussel.
Je krijgt niet elke dag een verhoopte CD cadeau. En plots lag ze daar, nog voor die sublieme Heima overhandigd werd, om je verjaardag te vieren. Ter voorbereiding van Efterklangs afzakken naar Brussel, ideaal om hun nieuw bewandelde paden te verkennen. Zo ben je op z'n minst klaargestoomd en weet je welk vlees je in de kuip haalt. Een overdonderend rijke multivocale reis waarbij het eerder kenmerkende technische aspect van weleer terzijde werd geschoven. Blazers, strijkers, koren, slagwerk, piano, meerstemmige stemmingmuziek. Hoe krijg je dat in hemelsnaam naar een podium verplaatst, toch zeker wanneer dertig gastmuzikanten aan je studioalbum meewerkten?
Met zijn negenen stonden ze op de planken van het Pathé Palace, een Vaartkapoen-organisatie op een andere, heerlijke locatie. Deze oude filmzaal leek geknipt voor dit theatrale optreden. Toch hadden Mads Brauer en bende het liever anders gezien. Het publiek -hoewel enthousiast- swingde niet ten volle uit de pan en bleef rustig weggedoken in de comfortabele zitjes. Het lag niet aan de gedrevenheid van Efterklang, hun enthousiasme was enorm aanstekelijk en deed je gewillig meetokkelen op ritmes, je voet constant bewegend alsof je zelf het drumstel wou (ver)slaan. De op elkaar afgestemde kledij zorgde voor uniformiteit die zich melodieus voortzette in hun krachtige samenspel. Ieder puurde het beste uit zichzelf en stootte krachtige vibes de zaal in. Doldrammende drums, taterende trompetten, gierende gitaren en de veelzijdige multiinstrumentalisten werden extra versterkt door samenhangende samenzang. Ambiance troef. Terecht eiste Casper Clausen dan ook om tijdens het bisnummer Cutting ice to snow tóch recht te staan en mee feest te vieren. Toen pas had je echt spijt er niet anderhalf uur eerder aan te zijn begonnen. Want plots was het feest voorbij en wou je slechts één ding verderzetten: dansen op hun aanstekelijke cadans.
Efterklang, ofte hoe ontwapenende charme een zenuwslopend weekend uiteindelijk vol hoop en warmte laat eindigen. Dan voel je je pas verliefd!
Efterklang. Pathé Palace. Brussel.
Le Big Bang d'Efterklang
Als voorbereiding op vanavond de volgende Deense ode bovengehaald. Na een wonderbaarlijk optreden schreef ik in een roes twee en een half jaar geleden het volgende verslag: De verlevendiging van een betoverende plaat
Af en toe krijg je zo’n CD in handen gestopt om je gezichtsveld te verruimen. De reden: Efterklangs (Tripper) programmatie op het Domino-festival van de AB op maandag 11 april 2005. Al worden ze in één adem genoemd met Sigur Rós en Múm, hun vermenging van de gevoeligheden uit de klassieke muziek met de hedendaagse esthetiek van cybertechnologie laten je via een andere opzwepende manier magisch wegdromen met ritmische repetitieve muziek. Zoals Björk deed op Vespertine en waar McKean en Muth deels in slaagden op Adrift & Salient.
Hoe kan je zo’n bezwering overbrengen op het podium? Met de idee van twee computernerds achter een Appletje te zien, voortdurend geluiden samplend, verwacht je niet meteen een bevestiging van hun orchestrale kunnen. Twee toetsenisten, waarvan één de zang op zich nam, een drummer annex trompettist, een violiste, een schuiftrompettist en een sampler, vormen bijna het volledige ensemble. Samen recreëerden ze de soms speelse, soms melancholische sfeer van Tripper. Zelfs zonder de live bijdrage van de twee Amina-leden of het koor waarmee ze Tripper opnamen, leek het alsof je je huiskamer vol hightech materiaal niet verlaten had. Maar dan wel aangevuld met het jeugdige enthousiasme van de band en de ambiance in de zaal. Het plezier waarmee Mads Brauer en co hun ziel voor een tachtigtal minuten met een verrast publiek deelde, werd duidelijk geapprecieerd. Waardoor de jonge garde licht gegeneerd verder trakteerde met hoogtepunten als prey & predator, swarming en step aside.
Eén bendelid visualiseerde de geluidenstroom: Karim Ghahwagi. Deze filmmaker werkt tegendraads in vergelijking met Philip Glass en The Photographer. Niet het componeren van muziek op filmarchiefmateriaal staat centraal. Omgekeerd projecteert hij op een repetitieve manier beelden die je in de ban houden. Pantserkruiser Potemkin. Metropolis. Georgio Moroder mag concurrentie verwachten. Helemaal te gek werd het toen andere vormen van beeldcultuur passeerden: stripverhalenfan Ghahwagi selecteerde op flarden uit Clive Barker-comics, V for Vendetta en zeer nadrukkelijk Signal to noise van de grote multimedia-artiest Dave McKean.
Efterklangs optreden was allesbehalve droog en saai. Twijfelde ik voordien nog om Tripper daadwerkelijk aan de verzameling toe te voegen, na de voorstelling de verzorgde limited edition met twee extra video’s aangeschaft.
Bravo Domino.
Efterklang. 11 april 2005. Domino Festival. Ancienne Belgique. Brussel.
Af en toe krijg je zo’n CD in handen gestopt om je gezichtsveld te verruimen. De reden: Efterklangs (Tripper) programmatie op het Domino-festival van de AB op maandag 11 april 2005. Al worden ze in één adem genoemd met Sigur Rós en Múm, hun vermenging van de gevoeligheden uit de klassieke muziek met de hedendaagse esthetiek van cybertechnologie laten je via een andere opzwepende manier magisch wegdromen met ritmische repetitieve muziek. Zoals Björk deed op Vespertine en waar McKean en Muth deels in slaagden op Adrift & Salient.
Hoe kan je zo’n bezwering overbrengen op het podium? Met de idee van twee computernerds achter een Appletje te zien, voortdurend geluiden samplend, verwacht je niet meteen een bevestiging van hun orchestrale kunnen. Twee toetsenisten, waarvan één de zang op zich nam, een drummer annex trompettist, een violiste, een schuiftrompettist en een sampler, vormen bijna het volledige ensemble. Samen recreëerden ze de soms speelse, soms melancholische sfeer van Tripper. Zelfs zonder de live bijdrage van de twee Amina-leden of het koor waarmee ze Tripper opnamen, leek het alsof je je huiskamer vol hightech materiaal niet verlaten had. Maar dan wel aangevuld met het jeugdige enthousiasme van de band en de ambiance in de zaal. Het plezier waarmee Mads Brauer en co hun ziel voor een tachtigtal minuten met een verrast publiek deelde, werd duidelijk geapprecieerd. Waardoor de jonge garde licht gegeneerd verder trakteerde met hoogtepunten als prey & predator, swarming en step aside.
Eén bendelid visualiseerde de geluidenstroom: Karim Ghahwagi. Deze filmmaker werkt tegendraads in vergelijking met Philip Glass en The Photographer. Niet het componeren van muziek op filmarchiefmateriaal staat centraal. Omgekeerd projecteert hij op een repetitieve manier beelden die je in de ban houden. Pantserkruiser Potemkin. Metropolis. Georgio Moroder mag concurrentie verwachten. Helemaal te gek werd het toen andere vormen van beeldcultuur passeerden: stripverhalenfan Ghahwagi selecteerde op flarden uit Clive Barker-comics, V for Vendetta en zeer nadrukkelijk Signal to noise van de grote multimedia-artiest Dave McKean.
Efterklangs optreden was allesbehalve droog en saai. Twijfelde ik voordien nog om Tripper daadwerkelijk aan de verzameling toe te voegen, na de voorstelling de verzorgde limited edition met twee extra video’s aangeschaft.
Bravo Domino.
Efterklang. 11 april 2005. Domino Festival. Ancienne Belgique. Brussel.
zaterdag 1 december 2007
Dak miu mai shing
Avondvertier: Jackie Chan in Dak miu mai shing ofte The accidental spy. Alsof je naar een slechte Duits nagesynchroniseerde film kijkt en Chan al zijn mondhoeken beweegt om toch ogenschijnlijk een Engels brabbeltaaltje uit te schallen. Ongeduldig wacht je op de hilarische bloopers waarbij stuntman Jackie onderuit gaat. Gezond leedvermaak.
Miniemen op het veld
Handig een cafetaria dat dienst kan doen als loge voor de koulijdende bezoeker. Van daaruit kan je evenzeer het supportersleed ondergaan, zij het onder een warmer gesternte. Met oplaaiende emoties voel je de euforie kenteren: scoren, tegenscoren, incasseren, om terug op gelijke hoogte te komen en uiteindelijk toch te verliezen. Warme choco en warme soep leveren troost. Kampenhout-Kortenberg: 3-2.
Abonneren op:
Posts (Atom)