Suggestiviteit alom. Is het verhaal nu daadwerkelijk gebeurd of speelt het zich in Raouls verbeelding af? Bonin laat het giswerk aan de lezer over met die allerlaatste dubieuze zin. Natuurlijk kan je je vragen stellen bij Raouls onwaarschijnlijke relaas (een fractie van een seconde?), maar wanneer een auteur zo veel tijd en ruimte neemt om er aandacht aan te besteden, kan het toch moeilijk anders dan dat het echt beleefd werd. Prachtig is het spel wanneer er zich in een mensenleven nieuwe mogelijkheden voordoen. Wat als je ineens iemand anders bent of je je toch een andere identiteit kan aanmeten dankzij een niet te verklaren transformatie. Welke mogelijkheden biedt dit wel niet. De protagonist maakt er een leep spelletje van door zijn eigen vrouw te willen verleiden. Het zou hem wel eens zuur kunnen opbreken. Schijn bedriegt is een mooie oogopener die ons verplicht toch voor de spiegel te gaan staan en vragen te stellen bij ons eigen geluk. De tevredenheidsfactor en het besef dat niet enkel bij de ander (of door de ander) verveling in een relatie kruipt. Misschien heb je zelf geen benul van wat avontuur inhoudt (wat niet gelijk staat aan avontuurtjes) waardoor je niet het beste puurt uit je samenzijn. Ook hierin hanteert Bonin een luchtiger en vluchtiger stijl die contrasteert met de Fogse somberheid. Met monotone kleuren creëert hij een retrosfeer die het universele verhaal plausibeler maakt. De schijn mag dan misschien hierin hoog gehouden worden, bedrogen kom je niet uit.
- Schanulleke in de dierentuin (tweede gewijzigde druk) ***
- Schijn bedriegt ****
- Suske en Wiske Plus 146 ****
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten