dinsdag 31 juli 2012

Roodbaards jeugdjaren

Een mooi, soepel team, die Perrissin en Redondo. Met een losse stijl gaat de artiest gezwind te keer, weliswaar niet zo elegant als een Juillard of een Pellerin, hij brengt eveneens dynamiek in het oubollige karakter dat rond Roodbaard hangt. Perrissin zet de tanden in de jongere jaren van de gehaaide Kaper (iets later dan de jeugdjaren, een piste om verder te bewandelen) en bijt zich niet stuk. Verfrissend is zijn kijk met de nodige achtergrondinformatie. Jammer genoeg verspringt hij al te vaak in de tijd, de ellipsen worden niet vanzelfsprekend ingevuld. Steekjes vallen. De Broeders van de Kust is een aangename herkennismaking met een stuk stripgeschiedenis op een modernere manier ingevuld.
- jonge jaren van Roodbaard 1 ***
- Prins Valiant - Bibliofiele deluxe editie 11 ****
- Robbedoes en Kwabbernoot 30 **½

maandag 30 juli 2012

Twee handen op een Suikerbuik

Hoewel ze (vooral meneertje Suikerbuik) er erg Frans uitzien, is Binets humor universeel herkenbaar. De mistoestanden omtrent het bouwen waarbij geslepen vertegenwoordigers met gehaaide contracten hun onwetende klanten prachtige paleizen voorspiegelen worden weerspiegeld op de voorkaft. Alsof de bouwheren symbolisch op het schavot staan, gereed om gehangen te worden. Binet gaat traag vooruit en laat veel mogelijkheden onbenut. Het geval met de buitenlandse bouwvakkers sleept aan met een pointe die er haast geen is. Binet specialiseert zich in de problematiek van het herkenbare alledaagse, de ergernissen van de simpele ziel. De auteur haalt met deze babbelzieke strip niet het onderste uit de kan.
- Familie Suikerbuik (Yendor-Arboris) 2 **½
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 1
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 5

zondag 29 juli 2012

Hawker J Bruce

Vance en boten, dat zijn twee handen op één buik. Met een vanzelfsprekend gemak plonst de auteur de lezer in een waterig bad met majestatische schepen. Het helse leven aan boord, nu eens vanuit een ander standpunt gezien. Knap en informatief zijn de passages over het dekse leven. Om echter meer te bieden dan enkel historische fictie haalt Vance er de nodige romantiek bij. Zigeunerin Rowena waakt met haar hokus pokus-kunnen over Hawkers lot, een pathos die de geloofwaardigheid keldert. Af en toe haalt Vance, de schrijver, lyrisch uit (pagina 24): "De dolle dans is begonnen. De zeekastelen bestoken elkaar genadeloos." Dat dan tegenover de teleurstellende herhalende schrijfsels (het bevestigen van wat reeds verteld werd). Boeiend knap.
- Bruce J. Hawker 3 ***½
- Bruce J. Hawker 4 ***
- Bruce J. Hawker 7 **½

zaterdag 28 juli 2012

(K)Oude Kunstjes

Een eerste bedenking die je maakt: hoe kunnen twee auteurs het gegeven van een vrijbuiter, kaper, piraat interessant blijven houden? Wetende dat er nog minstens dertig avonturen volgen, ben je wel erg benieuwd naar de verschillende invalshoeken. Vooral omdat in deze eerste episode reeds eenzelfde ontsnappingsplan (het lozen van alle ballast om de vijand te vlug af te zijn) nu reeds twee keer gebruikt wordt. Hubinons tekeningen zijn strak en toch rond door de glooiende, variabele inktlijnen. Ze komen helemaal niet oubollig over en tonen gedegen vakmanschap. Alleen jammer dat de inkleuring (gebruikmakend van de beperkingen van de toenmalige technieken) de tekeningen niet optimaal ondersteunt. Dit in schril contrast met de schitterende voorkaftillustratie van Yves Thos. De schepen verdwijnen in het boek steeds in een irreëel (haast surreëel) decor van rose of geel (pagina 12, kaders 4 en 5). De groene zee (pagina 10) lijkt door wier overwoekerd. Bij heruitgave heeft de uitgever er dan ook alle belang bij om deze te actualiseren zonder de geest van het origineel te besmeuren. Gek dat Hubinon en Charlier na de vreedzame Buck Danny kiezen voor deze woeste piraat die er lustig op los moordt.
- Biebel 3 *
- Fenix Collectie 77 Flipke en de rakkers 1 ***½
- Roodbaard 1 ***½

vrijdag 27 juli 2012

Nicolas kan emmeren

Een hermetische strip die het inquisitieproces nauwkeurig in kaart brengt. Wie staat hierin voor het ergste kwaad? Inspecteur Eymerich of degene die hij (letterlijk) op de rooster legt. Wreedheden alom vol bijgeloof waarbij het makkelijk is voor een kerkelijke machthebber om iets naar zijn hand te zetten. Je manipuleert de vergaarde info gewoon zoals het jou het best uitkomt. En dan executeer je gewoon de 'schuldige(n)'. Wat Zentners bedoeling is van de parallelvertelling met het heden, de manifestatie van de definitieve apocalyps, het gaat je petje te boven. Het ontkracht alvast de strafrechterlijke geschiedschrijving. Het is de schoonheid van Sala's tekeningen die gelukkig voor wat soelaas zorgt. Anders viel je geheid in slaap.
- Archie Cash 8 **½
- Nicolas Eymerich 4 **½
- Nicolas Eymerich Compleet Box **½

donderdag 26 juli 2012

Jezus' highway to heaven

Met een titel die weerklinkt als een georkestreerde Led Zeppelin zingen Anderson en Maddox hun inspirerend lied over de geboorte en de dood van de ware messias, één van de belangrijke voedingsbodems voor het Christelijke geloof. De levensweg wordt smaakvol en kleurrijk uit de doeken gedaan, de 'fabeltjes' die je als kind leerde kennen, passeren de revue: de mirakelen, de ongelovige Thomas, de barmhartige Samaritaan, de verloren zoon... Getrouw van het begin tot het eind verkondigen de auteurs het ware woord, neutraal weergegeven, onoverdreven en zonder dat ook de dogmatische pap gedwongen wordt ingelepeld. Respect voor het geschilderde titanenwerk van Anderson. Vaak is zo'n religiestrip amateuristisch in elkaar geflanst, deze roerganger mag er gerust zijn met de verblindende beelden. Mooi.
- Michel Vaillant anno 2012 HK 3 **½
- Michel Vaillant 3 **½
- R 777 - The highroad to heaven ***

vrijdag 13 juli 2012

Helse avonturen

Met evenveel zorg voor detail vult Danker Jan Oreel de overvolle decors met massa's tierlantijntjes en een klarelijn-realisme, de Nederlandse stripscène waardig. Een beetje in de voetsporen van zijn scenarist Henk kuijpers lijkt de auteur met Hel een kopie te maken van Franka.
Een babe in een kunstenaarsmilieu, ondernemend en vrijgevochten, eentje die haar plan kan trekken, al dobbert ze aan de rand van de maatschappij met haar vagebondbestaan. Het verschil zit 'm in twee zaken. Je hebt de bewust aangebrachte spikkeltjes die hier en daar de klare lijnen doorbreken en het resultaat ruwer doen uitschijnen. En ten tweede de minder gestileerde figuren, karikaturaler met volume in het gezicht. Ze passen minder natuurlijk in de te cleane (soms bewuste design-) achtergronden. Dat zo'n dame als Hel in zo'n affaire terechtkomt, je kan moeilijk anders verwachten. Alleen verloopt alles iets te vanzelfsprekend waardoor de verrassingen steeds wegebben. Desalniettemin heeft Hel potentieel.
- Hel, De avonturen van 1 SC ***
- Hel, De avonturen van 1 Dossiereditie ***
- Victor Sackville 15 **1/2

donderdag 12 juli 2012

Dit boekje mag niet onopgemerkt blijven, want naast de toeristische waarde om ook Engelssprekenden kennis te laten maken met het Vlaamse stripicoon, mag beklemtoond worden dat dit boekje uitstekend dienst kan doen in de lessen Engels. Het taalgebruik is fris en frivool. Weliswaar Brits getint, maar dat kan geen kwaad in deze tijden van platvloerse taalverloedering. Het past gek genoeg bij het 'poshy' karakter van de latere bourgeois Nero's. Straffer zelfs, het Zandstraatverhaal wordt des te leuker! Alleen jammer dat de uitgever zich van zijn beste kant toont en reproduceert op basis van lamentabele scans. Alle tekeningen zijn flou afgedrukt, dat terwijl de geïntegreerde tekst loepzuiver is. Anno 2010 staat vooruitgang voor achteruitgang. Wederom krijgt Brussel een centrale rol toebedeeld. Een spook wordt ex-spook wanneer het de fakkel overgeeft aan Nero. En Nero? Die zoekt een album lang naar de gepaste remedie om zijn ware identiteit terug te vinden. En ondertussen klist hij nog het grote roversgenootschap: de Bende van de Witte Kous. Let op de affiches in het politiekantoor: afwisselend Willy Claes en Herman de Croo. In een gastrol: Stan Laurel en Oliver Hardy. Leuk de herkenning, flauw het verhaal. Eind goed, al goed. Toch voor Nero.
- Adventures of Nero The ghost of Sand street ***1/2
- Herinneringen aan de Grande Armée 4 **1/2
- Meesters van de Gerst 8 ****
Acht jaar zat er tussen de delen 2 en 3, het lezersgeduld mag dan wel hartelijk beloond worden met een climax die deze trilogie explosief moet beëindigen. Helaas, helaas, de ondertussen 'volwassen' geworden Cécil neemt de touwtjes in eigen hand en heeft geen behoefte meer aan scenarist Corbeyran.
Meteen stuikt het fantastisch opgebouwde geheel ineen. De ontknoping is zo onbevredigend dat je mistroostig afscheid neemt. En da's niet vanwege hetgeen gebeurt op het eind, wel vanwege de niet ingeloste verwachtingen. Het is zelfs zo erg dat je de kwaliteiten van de eerste twee albums in vraag begint te stellen. Wat mankeert er dan? De voeling met de personages, de overzichtelijkheid, de invulling van de pionnen, de spanning én eveneens ook het tekenwerk. Hoewel de inkleurder zich goed inleeft en Cécils palet hanteert, mis je toch de finesse. Ongetwijfeld ook omdat Cécil zelf vlugger tekende om het geheel alsnog te beëindigen. Het was moedig van Cécil om de lezer niet verweesd achter te laten, jammer genoeg evenaart hij zichzelf en Corbeyran niet alleen.
- Vlindernetwerk 3 ***

woensdag 11 juli 2012

De demonische zen van Fred de Heij

Voor wie de albums ook individueel kent en leest van Rechter Bao en Alison Bechdel is dit slechts repeterende bladvulling.
Indien hierdoor echter anderen in aanraking komen met vooral de eerste reeks, dan ben je voorstander dat uitgeverij Xtra hun materiaal uitwisselt. Pulpman versus Conan, wie is de grootste barbaar? Fred de Heij wekt de nieuwsgierigheid en laat je achter met een (verl)open gevoel. Het sterkste kortverhaal in deze verzameling is de samenwerking van de Heij met Ger Apeldoorn. Een goede raad: dreig niet zo maar met een lijst, je zou het wel eens kunnen bekopen. De lijst is grappig met een goeie pointe. Het Aart Clerckx-fragment Onder water vraagt om meer. Pim Bos is duidelijk nog niet klaar voor het grote werk, gelukkig kreeg hij begeleiding en/of ondersteuning van de Heij. Anneke van Steijn is wel erg macaber. En Ger van Wulften houdt nog steeds van underground en plukt hier en daar uit andere landen. Pulpman 14, zoals steeds een onevenwichtige, edoch amusante mix.
- Boek van de demonische katten 1/2
- Fred de Heij presenteert Pulpman 14 ***
- Zen van Steve Jobs *

dinsdag 10 juli 2012

Donningtons nacht van het luipaard

Stevige politieke thriller met heel wat spelers die ervoor zorgen dat de wendingen in het verhaal heel wat rake en rare kronkels maken.
Scenarist Richelle treedt in de voetsporen van Graham Greene, weliswaar niet Havana, maar wel Leopoldville als decor voor de mysterieuze moorden verstrengeld met een vleug van de plaatselijke mythes (de luipaardmannen) als drijfveer. Donnington rolt in de materie en merkt dat het beter is zelf een onderzoek in te stellen met al de onbekwame politieinspecteurs die er rondlopen. Wij mogen meegenieten. Complexiteit troef. De jonge snaak Jean-Yves Delitte is geknipt en bijt zich vast als een heuse Hermann-adept in het sfeervolle Kongo. Vooral Leopoldstad wordt heel accuraat weergegeven. Sterke opener.
- Donnington 1 (Lombard) ***1/2
- Donnington 1 (Talent) ***1/2
- Tempelier van Notre-Dame 1 **

maandag 9 juli 2012

Gezakt in de stad: Sackville

Anton (aus Tirol?) is meer dan de sidekick in dit verhaal.
Hij draagt het avontuur, ongetwijfeld met enige verliefde gevoelens in het achterhoofd of het hart. Hij daagt voortdurend de manschappen van de keizer uit. Rivière en Borile strijden op drie fronten tegelijkertijd (Anton, Victor en de Russen) met daartussenin ook nog eens fragmenten uit het Duitse kamp. De verspringingen in het scenario zijn niet altijd even duidelijk. Op zoek naar logica in Baden Baden zou een betere titel zijn.
- Victor Sackville 10 **1/2
- Victor Sackville 11 **
- Victor Sackville 12 **

zondag 8 juli 2012

Voor Philippe Francq succes verwierf met Largo Winch

De Léo Tomasini die zich verdiept in een Raymond Chandler (Farewell, my love, pagina 5) wordt in het echte leven eveneens ongewild meegesleurd in een 'willekeurig' web van intriges.
Als rechercheur moet hij mee een moordzaak oplossen die hem in Zaïre (Belgisch Congo) brengt, alwaar hij de pech heeft met revolutionairen in contact te komen. Delvaux verschuift de plaats van gebeuren van België naar donker Afrika, een zwoele sfeer verhit de gemoederen. Leo weet er zich uit te redden met hulp uit onverwachtse hoek. Complotterend onderhoudend met vooral de opvallende grafiek van het jonge broekventje Philippe Francq (ondertussen zijn vierde volwaardige album). Een weg zoekend tussen de tekenlijnen van Hermann en Vance vindt de getalenteerde semirealist geleidelijkaan een eigen stijl. Deze Komplot in Zaïre wordt de definitieve springplank voor één van de belangrijkste succesreeksen, Largo Winch.
- Brougue 1 (Blanco) ***1/2
- Chelsy 2 HC **1/2
- Chelsy 2 SC **1/2
- Léo Tomasini 2 ***

zaterdag 7 juli 2012

Is Victor Sackville een bedrieger?

Een dubbelganger voor Sackville? Met de stereotiepe hoofdjes die francis Carin tekent, is het niet zo moeilijk iemand te vinden die op hem lijkt.
Rivière en Borile houden je geruime tijd aan het lijntje en pakken dan uit met een verrassing van formaat. Iets te snel zelfs, het ambiguë van de bedrieger had gerust langere tijd volgehouden mogen worden. Carin dompelt ons onder in het Biarritz van 1913. Ook daar worden snode plannen gesmeed om spionerende vijanden te verschalken. Broekventje Sackville lijkt het onderdeurtje dat steeds achter de feiten aanholt. De stoere spion laat zich immers nog altijd verrassen door vrouwelijk schoon (pagina 47), kinderspel.
- Victor Sackville 7 **1/2
- Victor Sackville 8 **1/2
- Victor Sackville 9 **1/2

vrijdag 6 juli 2012

De juiste Partners kiezen

In het begin verlekker je je aan al die gastoptredens van sterren. Carry Brugman laat ze plechtig paraderen of plaatst ze opvallend in het decor terwijl Danny MacDonald van het kastje naar de muur wordt gestuurd in de Pussypal Mansion van Bob Beffner. Brad Pitt, Angelina Jolie, Mike Tyson, Jack Nicholson, Ringo Starr, Tom Hanks, Mick Jagger, je raakt zelfs gefrustreerd omdat je al die andere figuranten niet kan thuisbrengen. Het verschaft alvast puzzelplezier terwijl je het kan beschouwen als een storende factor die afleidt. Onterecht, want eens de plot openbarst en Dick Richards het Roswell-verhaal op eigengereide wijze invult, verlang je naar afleiding. Het plezier zit hem dus eerder in het herkenbare, in plaats van het erkenbare. U.F.O., een lauw weglezertje. U.F.O., een leuk kijkboek.
- Partners 17 HC **1/2 news
- Partners 17 SC **1/2 news
- Prometheus 4 ***

donderdag 5 juli 2012

Druïde zet de puntjes op de i

Ongetwijfeld succesvoller dan Aspis omdat de doelgroep fantasyliefhebbers groter is dan de lezers van het fantastische detective-genre. En dat terwijl je net hoopt dat Lamontagne zich meer bezighoudt met voornoemde reeks waarin hij uitblinkt. De indrukwekkende voorkafttekening wordt niet geëvenaard binnenin, Lamontagne zet slechts vooraan zijn allerbeste beentje voor. Het scenario van Istin en Jigourel blijft verder kwakkelen, nu zelfs over de grote plas. Een pientere invulling van het druïdengegeven, maar echt overdonderend is het niet. Goed in het genre.
- Brom & Vlieg 3 **
- Druïden 6 ***
- MAD magazine 5 **

woensdag 4 juli 2012

Zeven overlevenden

Een regelrecht filmscenario geknipt om naar het witte -hoewel, in deze context eerder rode rekening houdend met het vergoten bloed- doek om te zetten. Een psychologische trip die een hallucinante, psychedelische 'bestemming' oplevert. Eigenlijk zijn de vierenzestig pagina's nog niet genoeg om helemaal in de huid van de protagonisten te kruipen en mis je een stuk extra diepgang. Toch is de balans goed en wordt de spanning netjes verdeeld. Zeven overlevenden: een kruising tussen Walking Dead en Doubt.
- Kuifje anderstalig De biezjoes van Bianca Castafiore (Gents) ***
- Tristan's voyages: Bruges (in English) ***
- Zeven 8 ***

dinsdag 3 juli 2012

Drakende dynastie

Civiello blijft in hetzelfde bedje ziek. "Zouden we het echter niet veeleer moeten hebben over het eerste jaar van het Gonghua-tijdperk van de heerschappij van Li Liangzuo, de keizer van de Xia, de zoon van Li Yuanhao?" Qua duidelijke leesbaarheid hoef je bij hem niet aan te bellen. Oké, dit valt eerder onder de verantwoordelijkheid van Herbeau, maar ook Civiello's vorige reeksen leden aan eenzelfde bombasme. En die overdaad vol bijzinnen reflecteert ook in de tekeningen waardoor je eveneens de visuele overzichtelijkheid verliest. Gelukkig compenseert zijn schilderkunst en geniet je op dat vlak. Bestempel Drakendynastie daarom eerder als mooie kijkboeken met een dramatische inslag. Het oog wil immers ook wat.
- Drakendynastie 2 ***
- Suske en Wiske vakantieboek
- Zomer 2012
***
- Uier 5 **

maandag 2 juli 2012

Batman staat niet buiten de wet

"Batman gets pulled over by the police for not having a license plate on his Batmobile"
Apparently in Gotham City you don’t need proper tags on your vehicle, as this “Batman” learned when he got pulled over by the police outside of Baltimore, Maryland, which apparently requires it. Lame.
The local superhero, aka Lenny B. Robinson, was on his way to a children’s hospital to bring some happiness, but forgot to make sure that his license plate was affixed to his black Lamborghini. Apparently the caped crusader had a tag with nothing more than the Batman logo on it. The gent had his real plates in the car with him and got himself out of a ticket, according to one of the officers on the scene:
The car was registered, and the man explained that he goes to hospitals and does work with kids (while in costume),’ Capt. Stark explained.
The police department even tweeted about it, which confirms this wasn’t a hoax of super proportions.
Voor meer info: thenextweb.com.

Vandersteens archief

Peperduur, exploitatief, bibliofiel boekje dat op de noden van speculanten inspeelt (nochtans geen vermelding van het 'beperkte' oplagecijfer) of dat verstokte Vandersteen-verzamelaars nog extra wil uitpersen. De gedane inspanningen van de samenstellers (het restaureren van gedrukt materiaal bij gebrek aan originelen) lonen de moeite, al mocht het achtergrondaspect van Danny de Laet (de plaatsing in een historische context) breder uitgesmeerd zijn. Het realisme gaat Vandersteen minder goed af, de handvastheid zit er voorlopig niet in. Waar hij wél enorm veel indruk mee maakt, is de pagina-opbouw. Met een enorme dynamiek stuwt hij via de kadrering het verhaal letterlijk voort. Je voelt het water neerwaarts stromen op pagina 4. Alsnog je bijna mee de afgrond in duikelt. Striplabyrinten die telkens verrassen en die het traditionele ritme doorbreken. Dus ja, duidelijk was het toen al dat het een getalenteerd verteller betrof. Deze De Zwarte Luipaard, een interessante realisatie in Vandersteens oeuvre.
- Republiek 4 ***
- terugkeer van Dorian Gray 1 **1/2
- Uit de archieven van Willy Vandersteen 4 **1/2

zondag 1 juli 2012

Ontluizen

Vrank en vrij, vrolijk en vriendelijk kwamen de behulpzame dokters of verplegers jou vroeger aan huis ontluizen. Ach, dat was in de periode dat roken nog gezond was, kernenergie ongevaarlijk en politici eerlijk. Hoe ontluizen? Het linkje maakt het duidelijk.
Ga je een stap verder en pak je het grootschaliger aan,

dan krijg je van die North by Northwest-toestanden. Logisch toch dat Cary Grant even een kuchje opliep toen hij door dat maïsveld kroop! Gelieve de bijsluiter eerst te lezen alvorens toe te passen.
Ach ja, wanneer je speurt naar gevarieerde vragen, kom je wel hele bizarre foto's (en links) tegen.

Fantasyverstripping

Je kan ontevreden zijn vanwege de lichtheid van het verhaal, je raast zo door de plot heen. Da's nu juist een verdienste van Tiburce. Geen zinnenovergoten pagina's die verzuipen onder de woordenstoom. Het gaat er meer bescheiden aan toe. Tiburce neemt de tijd om de mystiek rond de Smaragdridders verder uit te diepen, op het eind een vlammetje laten branden om het vervloekte vuur verder aan te wakkeren. De aanzet voor een derde deel is gezet. de beproeving: simplisme versus ontluisterend. Dat in tegenstelling tot de vele bombastische fantasyreeksen die met veel bombardie een wereld recreëren die je in 48 pagina's nauwelijks kan vatten. Een gemodereerde Tiburce is dubbel zo veel waard. Kijk naar de voorkaft. Technisch kraakhelder en overzichtelijk. Zelfs in de eenvoud heel het verhaal samenvattend, knap. Binnenin kan hij het niet laten om zijn ouderwetse stempel door te drukken. Je raakt er aan gewend. Je verwacht niets anders meer van de artiest. Mooi!
- Smaragdridders 2 HC ***
- Wereld van Lucie 4 **1/2
- Wereld van Lucie 4 + Box **1/2