Doorgaans zijn kolonistenverhalen vastgeroest geschreven rond het Amerikaanse pioniersleven. Nathalie Sergeef kiest andere horizonten en brengt ons richting Down Under, zijnde Australië. Haar cast is uitgebreid, zelfs iets té, waardoor het moeilijk wordt om je als lezer te identificeren. Wat met Abigail die Lonan toch enigszins helpt? Lonan zelf die op een zijspoor wordt geplaatst. McFarlane en het familiale gekonkelfoes. Allen hebben ze wel een interessante achtergrond waar de scenariste voorlopig weinig mee doet. Dat biedt natuurlijk voldoende stof om ettelijke albums te vullen, problematisch is haar keuze wil je een band met de figuren opbouwen. Je verwacht een invulling van hun betrokkenheid in dit eerste deel. Gelukkig is dat slechts een beperkte stooorzender. Want het avontuur zelf prikkelt de nieuwsgierigheid.
De man van Kenzie's River wordt bovendien uitstekend in beeld gebracht door Fabio Pezzi. In het begin hinderen diens iets te kortgebeende figuurtjes (pagina 3, kader 2), het vleselijke striprealisme zuigt je in de plot. Progressief antikolonialisme met voor een keer niet de uitgebuite zwarten als kerngroep, wel de weggedreven aboriginals die lijdzaam moeten toezien hoe hun land compleet door vreemden wordt ingepalmd. Wat de 'beschaving' al niet te bieden heeft.
-
A Game of Thrones 3 SC **½
-
A Game of Thrones 4 SC **½
-
Down Under 1 ***½
-
F.C. de Kampioenen 77 **
-
glimlach van Mao, De **½
-
vervloekte kind, Het 1 ***
-
vervloekte kind, Het 2 ***
De bijgelezen oudjes:
Toeristen, zelfs voor een rover met beperkte talenkennis kan dit een pest zijn. Sheriff zijn is geen geschenk. Zelfs al heb je de indruk baas over iedereen te kunnen spelen, dan moet je nog met één iemand rekening houden: moeder de vrouw. Is dat meneertje Suikerbuik die opdaagt voor Robin (651). Kansberekening kan je heel wat kopzorgen bezorgen, de sheriff mag het ondervinden. Tegenwoordig is er heel wat te doen om het pesten op school of op het werk. Zelfs in de Middeleeuwen sloegen pestkopjes toe. Kunegonde heet hierin dus Hillegonde (664), dat krijg je wanneer je van uitgever verandert en er geen goede vertaalopvolging is. Hoe toch je zin krijgen: steeds tegenspreken, de ander volgt automatisch tegendraads (668). Vergiffenis, het is niet iedereen gegund (674). Sokken stoppen bij Teutoonse Ridders, een helse klus (678). Weerkundigen kunnen zich ook wel eens vergissen. Wie was eerst? Turk en de Groot of Jeff Smith van
Bone (687)?
Nek even uitscheren bevat heel wat sterke gags.
-
Dodelijk Venetië 1 HC **
-
Dodelijk Venetië 1 SC **
-
Robin Hoed 14 ***½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten