De moederkillers van Barataria

Speel met vuur en je verbrand de vingers. Dat geldt zowel voor de meiden die een beroep doen op wraakengelen als voor Zidrou en het duo Ers-Borecki. Natuurlijk heeft de scenarist behoorlijk wat verwachtingen gecreëerd in het eerste deel.

Hoe ver mag je gaan en kan je een gedane misstap stopzetten of omkeren? Het leek allemaal zo onschuldig om je ouder te laten straffen voor hetgeen ze jou allemaal voor ergs aandoen, al was het maar spruitjes eten. Zidrou gaat ver en maakt de reeksnaam waar: slachtoffers zullen en moeten vallen, dat in een jeugdreeks. Vehlmann deed het in Alleen veel subtieler en dat leverde straffere spanning op. Hier struikel je vooral over de daden. Je denkt na een paar speeltjes dat de tienermeisjes hun grenzen wel kennen, nee hoor. Ze voelen zich zelfs geroepen om lekker stoer in het verweer te gaan. Moederkillers 2 mist afwerking. Niet omdat het slot open eindigt en de poort opengaat voor vele vervolgen. Wel door het gebrek aan opbouw, gebalanceerde continuïteit om daarna toe te slaan in een grandioze climax. Net zoals de personages meer 'gezicht' mochten krijgen. Deze potpourri van figuren mist diepgang. Ers en Borecki tekenen cartoonesk en zwakken de sérieux af met een lichtkomische stijl. Ondanks overeenkomsten met Bruno Alleen Gazzotti doet deze laatste het vooral met stijl.
- Berck Klassiekers 3 **
- Berck Klassiekers Integraal Box **½
- Gierenclub, De ***
- Moederkillers 2 ***
Het duo Bourgne-Bonnet gecombineerd met inkleurder Patrice De Havik Pellerin, dat zou pas gensters breken. Bourgne schrijft de perfecte actiethriller in een historisch decor met complotten (Napoleons opdracht), intriges (Duits-Frans-Engels-Egyptisch) en romance (wie is niet verlekkerd op Artémis Delambre?). De verschillende partijen bekampen elkaar en dat zorgt voor militair getouwtrek. Zelfs nu het speelveld ver van Barataria is verplaatst, begeeft de scenarist je met een zweem Angélique naar exotische oorden. Franck Bonnet tekent mensen van vlees en bloed en schuwt miniaturistisch detailwerk niet. De 'rustige' momenten in het eerste gedeelte krijgen een apotheose in een nieuwe overdonderende zeeslag (pagina's 40 tot en met 43). Je hoort de kanonnen bulderen. Siwa, gevarieerd en groots. Opwinding alom want Artémis blaast Rani zo van het stripschaakbord.
- Piraten van Barataria, De 6 ****
- Prof Oja-Aha 4 ***½

De bijgelezen oudjes:

Een man of een vrouw voor of achter de tekentafel, het maakt toch altijd een verschil. Het onderwerp is sensueler, de psychologie anders uitgediept, de aanpak minder grotesk. Kortom intimistischer van aard. Dieter helpt Viviane Nicaise om die sfeer te bewaren in dit Amerikaanse boerengat waar een minirevolutie op til is. De dreiging en vernieuwing hangen in de lucht, lukt het Loranne Clover eindelijk vaarwel te zeggen? De jongedame wil immers buiten het vertrouwde kader treden waarbij een nobele onbekende zich opwerpt om haar te begeleiden. Er broeit iets, genre The Hot Spot, Kalifornia of zelfs een vleug David Lynchs Wild at Heart. Nicaises vult dat desolate uitstekend aan. Een intrigerende opener.
- Al en Brock 17 **
- Brokkenmakers, De 17 **
- Loranne 1 HC ***½
- Loranne 1 SC ***½