Wat een spielerei van Trondheim. Atypisch volgt hij de richtlijnen van het westerngenre niet en haspelt de tradities dooreen. Hoewel eenvoudig uitziend, is de constructie complex.
De scenarist werkt ontwrichtend. Ogenschijnlijk de indruk wekkend met een krantenvertelling te maken te hebben. Elk voorplat van een nieuw 'feuilleton' annex hoofdstuk ziet eruit als een
Texas Cowboys-magazine ondersteund door één grote (actie)illustratie. Je verwacht binnenin dan een uiteenzetting of opheldering die niet als vanzelfsprekend volgt. De uitdaging ligt er in het spel van de karakters te ondergaan om uiteindelijk te begrijpen hoe de vork in de steel zit. Net als bij neergeschoten outlaws komt er final een einde met leesbeloning, de puzzel past netjes in elkaar. Ondanks de vele verschillende acteurs is het Matthieu Bonhomme die in een glansrol schittert. Hij portretteert het bonte, karaktervolle gezelschap en brengt ze tot leven. Die man kan je alles laten tekenen. Hoewel de inkleuring past bij de pulpachtige retro-intentie, vraag je je toch af wat het effect zou zijn indien het op zijn
de Ster van de Woestijns was ingevuld? Nog levensechter.
Texas Cowboys, een opmerkelijke strip.
-
Berck Klassiekers 7 **½
-
Hoe Molletje aan zijn auto kwam ***
-
Hoe Molletje aan zijn broek kwam ***
-
Lucky Luke 24 ***½
-
Lucky Luke 25 ***
-
Suske en Wiske Lx 17 De coole Kastaar **½
-
Texas Cowboys ****
De bijgelezen oudjes:
Typisch, zoiets kan alleen in Talent-land. Dan bouw je een reeks op naar een climax en dan ben je als uitgever te ongedisciplineerd om het tijdig af te ronden. Volgelingen van Wolf Pearce zijn er dus aan voor de moeite en zullen niet meteen weten hoe het met hem uiteindelijk vergaat. Overleeft de man, is hij de redder van de twee werelden of kiest Chauvel alsnog voor een donker pessimisme waarin alles ten onder gaat.
Rails moet het vooral hebben van de inherente dreiging en de spectaculaire actie. Je hebt de confrontatie blank-zwart, de ku klux clan is nooit ver, met moderne treinmastodonten als landelijke schepen voor deze moderne kruisvaarders. Chauvel neemt nooit een standpunt in, al had je dat na het opstartende deel wel verwacht. En het er binnenin de gemeenschap stuift, mag duidelijk wezen. De 'broeders' beseffen misschien wel dat eendracht macht maakt, toch zijn er de onderlinge vetes die dat dwarsbomen. Trefzeker is Fred Simons 'komische' stijl. Zijn oog voor detail en karaktersmoelen maken van
Rails iets speciaals. Alleen lukt het Chauvel niet om alle vertakkingen tot een mooi geheel te vormen. De toevalligheden en het geluk slaan je om de oren. Hopelijk komt er toch ooit een bundel met het niet vertaalde vierde deel (je bent al tevreden in zwart-wit) ter afsluiting.
-
Lucky Luke Integraal 8 ***
-
Rails 3 HC ***
-
Rails 3 SC ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten