Een versplinterde cell

Na Assassin's Creed en World of Warcraft een nieuwe titel in de Dark Dragon Books Games Collection. Hoewel, het moet gezegd, gebaseerd op de romans van Tom Clancy. Deze Splinter Cell is er eentje die voor een keer wel meteen kan bevestigen. Je zit meteen in het oorlogsgeweld en volgt deze 'super'mens op de voet. Met een onmetelijke kracht en voldoende extra levens baant annex schiet hij zich een weg doorheen de terroristen. Ondertussen wantrouwig genoeg heb je zelfs weinig op met al Sams partners. Wie speelt er immers géén dubbelspel in dit spionagespel? De missie 2 geeft antwoorden op de vragen die je je voorheen stelde. Vooral omtrent Sarah ben je gerustgesteld. En terwijl de opdracht definitief is uitgevoerd, een slimme zet om het na driekwart terug open te gooien, wordt meteen een steen gelegd voor het volgende verhaal. Wat als een opponent de kans krijgt om zich te wreken? Wordt vervolgd. Efficiënt.
- Berck Klassiekers 1 **
- Berck Klassiekers 8 **½
- Captain Sir Richard Francis Burton 2 ***
- I.R.$. Team 1 **½
- Splinter Cell Echoes 1 ***
- Splinter Cell Echoes 2 ***½
- Succubus 3 SC ***

De bijgelezen oudjes:
Jaguars is de verrassende en intrigerende intro van een nieuwe actiereeks. De spelers worden geïntroduceerd waarbij een zekere kleurgevoeligheid al duidelijk maakt dat er onderliggende spanningen zijn. Het Amerika van de nabije toekomst heeft het zwart-blank-juk nog steeds niet kunnen afleggen. Sommigen willen maar al te graag terugkeren naar het slavernijtijdperk. Wolf Pearce, is het nu goed of slecht? Je veronderstelt het eerste, gaandeweg merk je dat ook hij beïnvloed wordt door verleidingen allerhande. Dat het moeilijk is neutraal te blijven. Alleen jammer dat een goeie maat van hem het moet ontgelden. Chauvel voert personages op die even snel verdwijnen. Wat bijvoorbeeld met de dokter die Wolf onder de hoede neemt? De hiaten (Wolf getuigt van betrokkenheid, toch wordt hij afgestraft, pagina 47) storen in eerste instantie niet, naarmate de plot vordert heb je meer bedenkingen. Bedenkingen waar Chauvel geen antwoord op geeft. Verrassend is vooral Fred Simons aanpak. Terwijl je de plot eerder zou koppelen aan een rauw realisme, hanteert hij een ronde karikaturale stijl. Zonder komische impact gelukkig. Hij schuwt de uitdaging niet om uitgewerkte decors te tekenen (de stad, de imposante kruisvaarderstreinen). Sterk.
- Pedro de Neusbeer 1 **½
- Rails 1 HC ***½
- Rails 1 SC ***½