Een film zeven keer zien neigt al naar fetisjisme, hoe moet je dan het groupiegewijs geprogrammeerd volgen van de Deense muziekgroep Efterklang noemen telkens ze in de buurt ronddwalen? Is dat gedisciplineerd stalken of gewoon een gezonde interesse in het opmeten van hun evolutie?Tenzij de directors extra cutten in hun beeldmateriaal blijft zo'n film wel steeds hetzelfde. Bij een optreden echter varieert vaak de groepsbezetting die voortdurend voor andere klemtonen zorgt. Bovendien brengt zo'n artiestencollectief regelmatig nieuw materiaal uit dat via concerten gepromoot moet worden. De mix van de herkenbare deuntjes met het recentere werk levert een veranderlijke invalshoek op.
Le big bang d'Efterklang (11-04-2005), bang Efter Klang (02-12-2007), Efterklang de derde (11-04-2008) en spot niet met de Spot on Denmark (24-11-2010) zijn de neergeschreven verslagen, terwijl ze ook het Koninklijk Circus samen met Coco Rosie vulden (15-05-2010) en de Feeërieën opvrolijkten (27-08-2008).
Is trop niet te veel? Wanneer jou een ticket wordt geschonken, zeg je natuurlijk niet nee. En maar goed ook, want dit was de beste uitvoering van de Morning drift-tournee.
Het begon een beetje smeuïg met Efterklangs variant op Sigur Ros' schitterende concertdocumentaire Heima. De band projecteerde een uur lang diens roots en gaf hiermee het weer weer van het eiland dat hun leven tekende. An Island bevat ijzersterke elementen, wanneer ze twee maal in hun school optreden met dan eens de jongste leerlingen en dan eens de oudste als achtergrondmuzikanten, en het schurend samenspel in de schuur, maar is beeld- en geluidskwalitatief niet indrukwekkend. Misschien was het kader niet optimaal en moet je zoiets in de huiskamer savoureren.
Het concert daarentegen werd wel op de juiste plek uitgevoerd. Kleiner dan de AB, voller van geluid. Soms zelfs iets te luid.
Het voordeel van alleen op te treden, is de afstelling van de instrumenten. Terwijl anders vlug vlug de ene groep opgevolgd wordt door de andere, kon nu op voorhand alles mooi op elkaar afgestemd worden. En dat waren ze: gefinetuned. Geen verzopen klanken waarbij de ene alle aandacht opeist en het geheel naar zich toetrekt. De bas, de viool, de drum, de trompet, allen kwamen ze tot hun recht met enkel Casper Clausen die overstemde. Bovendien was er dit keer wél die extra troef -Peter Broderick genaamd- bij. Zijn bijdrage is wel degelijk aanvullend en verrijkend, zowel in klank als in beeld.
Efterklang, het blijft steeds een spektakel, nu meer dan voorheen.
Efterklang. Botanique.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten