Günter Wallraff eigende zich het recht toe om zich zo te noemen, maar Cassius Clay wierp het slavenjuk van zich af toen hij officieel erkend werd binnen de moslimbroederschap als Mohammed Ali. Michael Mann mag dan enorm gefascineerd zijn (geweest) door de figuur van Ali, het levensverhaal dat hij vertelt is ongecontroleerd, weinig coherent en vooral niet overtuigend genoeg. Waarschijnlijk omdat je er amper een touw aan kan vastknopen aangaande diens bedoelingen. Een thriller? Een politiek statement? Een religieuze rechtzetting? Of is het de mens Ali zelf waar alles om draait? Het wordt een allegaartje dat in de bokswereld één belangrijk element mist: punch!Geen Will Smith die de ondergang kan verhelpen. Sterker nog, hij is de zwakke schakel in het geheel. Dan mag hij nog zo hard schreeuwen in een poging Ali te imiteren, hij is de boksgod niet.
Ali. Michael Mann. 2001. **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten