Vervloekt zij het moment dat je niet aanwezig kan zijn wanneer dat bescheiden groepje uit IJsland een kleine gemeenschap verovert met vrijgevige emoties. Vier artiesten die multifunctioneel met of zonder elektronische versterking de ziel uit hun lijf zingen, tokkelen, drummen of vingertoppend pianospelen.Hoe inspirerend werkt hun muziek? Kan je iemand ontroerend inpalmen met noten op een balk? En moet je hun teksten daadwerkelijk in een verstaanbare taal kunnen encoderen?
Ieder creëert voor zich een beeld rondom de melodieuze droomwereld die Sigur Rós uitschalt. Des te choquerender zijn dan ook hun videoclips die compleet haaks staan met de wegmijmerende, vredelievende en rustgevende impulsen. Ook met beelden kunnen ze intelligent overweg.
In tegenstelling tot doorsneegroepen die voor de roem eveneens de wereld afschuimen en daar een videodoorslagverslag van projecteren, opteerden de vier leden om op een eigenzinnige manier beelden met hun ten tonele opvoeringen te verstrengelen. De IJslandse thuiskomst werd gevierd met gratis concerten overal te lande. Op visite in een parochiezaaltje. Het verleden heroplevend in een verlaten visfabriek. Voor enkele milieuactivisten in een open veld skanderend, een plek die dra door een stuwdam overspoeld zal worden. Tijdens een theekransje met straffe streekgerechten. Of de plaatselijke fanfare die geïntegreerd meer succes oogst dan de band zelf. De ene keer een kamerconcert, de andere keer een oorverdovend gevecht aangaand met de weergoden.
Artisanaal nodigt de kalligrafe sierlijk schrijvend je uit voor een reis doorheen een wonderbaarlijk natuurgebied, Sigur Rós’ thuishaven. Een gevarieerd desolaat landschap, af en toe verkapt door pittoreske dorpjes. Een zinneprikkelend plakboek van geisers, stromende beekjes, zwarte Kuifje-rotsen en vluchtige wolken met hemelse muziek op de achtergrond.
HEIMA geeft je nu al heimwee naar een plek die je niet eens bezocht hebt. Maar hartstochtelijk omarm je reeds diens inwoners. Als ze evenveel warmte en genegenheid uitstralen als de ukkies van Sigur Rós, kan je moeilijk anders dan wegsmelten als eeuwige sneeuw voor hun gloed.
Hoera weze het moment dat je aanwezig bent wanneer dat bescheiden groepje uit IJsland een kleine gemeenschap verovert met oprechte emoties. De vier multifunctionele artiesten stelden hun docuconcertfilm voor op 17 oktober tijdens het Filmfestival van Gent en gaven eerst een akoestisch setje weg. Kippenvelmomenten die nadien ook tijdens de vertoning herhaaldelijk opspeelden. De herbeleving van een liveverovering mist zijn effect niet, zelfs op het grote doek in een theaterzaal. De beelden spreken in alle stilte.
En nu, een maand later, thuis, met de DVD nagenietend. Nazinderend in alle toonaarden.
Al wil je Sigur Rós met de hele wereld delen, een glimps van verstandhouding, intiem en gebonden, geeft nog een grotere kick...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten