In hoeverre de grap van de Joker dodelijk is, laten de auteurs suggestief in het midden. Worden de twee protagonisten op het eind mogelijks aangereden, een antwoord krijg je niet. Alan Moore diept het personage van de Joker uit,
de verwrongen psyche gecreëerd door gebeurtenissen uit het verleden. Niet alleen het trauma liet hem overhellen naar de criminele zijde, ook bepaalde omstandigheden verergden de situatie. De Joker wil bewijzen dat ook andere oprechte burgers hun moraal verliezen en de dunne lijn tussen goed en kwaad overschrijden, commissaris Gordon is zijn instrument. Het geval Batman, da's andere koek. Hoe is die zo ver gekomen om in een even gek pak zijn gevoelens bot te vieren op de tegenstanders. Te gek, da's Alan Moores filmische scenario. Met een propere, netjes afgeronde Brian Bolland die strak de waanzin accentueert. Een waanzin die trouwens voortgezet wordt in de inkleuring.
-
Achter de Sterren ***½
-
Batman De killing joke ****
Niet meteen het interessantste, wel het imposantste stripwerk van het moment. De verwaterde, wazige uiting van hervertelde herinneringen zijn niet noodzakelijk fotografisch loepzuiver, maar als een objectieve observator vanop afstand toekijkend. Geordend zijn de anekdotes niet, hoewel vaak chronologisch. Je voelt weinig affiniteit met hoofdpersoon Alan. Meer dan een getekend verslag is deze
Herinneringen van Alan Ingram Cope niet. De woelige oorlog die Alan intrinsiek beleeft, vindt met moeite vrede.
De oorlog van Alan is afstandelijk scoon, maar mist de poëzie om literaire genoegdoening te verschaffen.
-
oorlog van Alan Herinneringen van Alan Ingram Cope 3 ***½
-
Prins van de nacht 6 ***
-
Urbanus 150 **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten