Maak een film over een indoor corrupte flik die misschien wel een heldhaftige daad verricht, verwijs dan met de gelijknamige titel niet nadrukkelijk naar Ferrara's cultklassieker, de prent die indertijd een stempel markeerde. Je gaat immers automatisch vergelijken. Met Nicolas Cage als drager verwacht je persoonlijkheid en daadkracht. De acteur is behoorlijk ongeloofwaardig. Met een overdreven, hysterische lach negeert hij de pijn. Je vraagt je af of die komt door het druggebruik of door Cages dramabeperlkingen. Hij speelt een typetje met een bepaalde pose (door het lijden van de gekraakte rug) om zich te manifesteren. Werner Herzog heeft moeite om hem te kadreren, toch zeker als hij met zijn karakter wil uitpakken in een filmnoir context. Het houdt amper steek. Het interessants is Mark Isham. Die brengt wel sfeer in het na de rampspoed overgelopen New Orleans door de juiste instrumenten te gebruiken bij de samenstelling van de muziek.
The Bad Lieutenant Port of call New Orleans. Werner Herzog. 2009. **
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten