Tex Willer 7 - Penelope - Kitty Beaufort 1 - De grote zeeslagen Texel - Exile 3

Tex Willer 7 Kleur

Cinnamon Wells wordt opgeschrikt door een brute bankoverval. De killers maken zich snel uit de voeten. Dus roept de voormalige hulpsheriff - nu de sheriff - een posse bij elkaar voor de achtervolging. Al snel blijkt de bende heel bewust een krachtige troef uit te spelen: de meedogenloze woestijn!

Rauw, woest en meedogenloos, je ziet Tex Willer niet zo vaak in deze rol. Zijn rechtvaardigheidsprincipe blijft het uitgangspunt, maar een opponent uitschakelen, daar deinst hij niet voor terug. Veel valt er niet over Cinnamon Wells te vertellen. Chuck Dixon schrijft een traditioneel posse-verhaal, met de nodige lafaards en de eeuwige doorzetter, terwijl Mario Alberti de beginwoorden tekent van deze paragraaf: rauw, woest en meedogenloos.
23-09-2019
7/10

Penelope HC - LX

Dit is het indringende verhaal van een krachtige vrouw die huis en haard achterlaat om in Syrië medische bijstand te verlenen. Maar na elke missie wordt het thuiskomen moeilijker. Zowel voor haar, als voor haar naasten.

In BRUZZ verscheen een eulogie die de nieuwste beeldroman van Judith Vanistendael op een voetstuk plaatst. Het is zo'n ongezond ons-kent-ons-principe waarbij alles wat voortkomt uit de Vlaamsche (alternatieve) school als kunst bestempeld dient te worden. Enige trots op eigen producties mag er gerust zijn, gelieve dit dan wel in een internationaal perspectief te plaatsen. Vergelijk de ogenschijnlijke zwaarwichtigheid (de Homeros' invalshoek moet natuurlijk ter sprake komen) met het 'lichtvoetige' Melvile en je begrijpt dat beeldverhalen meer zijn dan inspelen op politiek correcte insteken. Vanistendael probeert wederom in het vel te kruipen van een weltschmerz-dragende protagoniste die telkens weer met emotioneel zwaar beladen bagage thuiskomt. De offergave om elders levens te redden, terwijl net dat leven (van het leven dat ze creëerde) ook dient gered te worden. Het is allemaal zo vrijblijvend en anekdotisch, even vluchtig als de tekenstijl die ze hanteert. Veel moeite getroost visueel 'verteller' Vanistendael zich niet om zich grafisch uit te sloven. Geef haar daarom een werkbeurs om een roman te schrijven, hoeft ze zich niet in te spannen om vlekken op papier te zetten. Penelope doet pennen vloeien, helaas niet in positieve zin. Tenzij je enkel Penelope gelezen hebt.
23-09-2019
5/10

Kitty Beaufort

Haar eerste aanstelling is op het politiebureau van Limoges, wat je noemt een mooie start! Toch ziet Kitty dat anders. Want de tengere, pas afgestudeerde politie-inspecteur met het korte haar en de scherpe blik zoekt op dit moment vooral een plek waar ze zich op haar gemak voelt.

Knap van uitgever Erik van Helvoort om zijn uitgeversgrenzen te verleggen, op zoek naar interessant vertaalbaar materiaal. In een periode waarbij de retrostrip relatief furore maakt (kijk naar de vele heruitgaves van 'klassiekers gebundeld', genre Baard en Kale en recent nog Tillieux' Paul Panter) lijkt dat stukje nostalgische Dupuis-klare lijn interessant om verder uit te buiten. Helaas reikt Kitty Beaufort niet veel verder dan een doorsnee Kari Lente. Eenzelfde amateuristische sfeer wordt opgewekt, Eric Alberts tekeningen missen persoonlijkheid en accuraatheid. Enkel de inkleuringen brengen je in de juiste thriller-gemoedstoestand. De drie onderzoeken die Kitty Beaufort in zoekt 't uit bouwen voort (of eerder kopiëren) op hetgeen je in de jaren zestig las. Nostalgici vergapen zich er zich aan. In welke val trap jij? Zoek het maar uit.
23-09-2019
5/10

De grote zeeslagen 9 Texel

Een ware held zorgt voor een ultieme reddingsboei: Jan Bart. Hij was zeerover, maar is nu een officier bij de Marine. Hij staat aan de vooravond van een van zijn beroemdste wapenfeiten, dat zich afspeelt voor de Hollandse kust, ter hoogte van het eiland Texel, in juni 1694.

Niemand durft Delitte – De officiële schilder van de Marine – natuurlijk meer tegenspreken. Ondertussen heeft hij immers een succesvol maritiem oeuvre opgebouwd vanuit een luie zetel, iets te comfortabel zelfs, waarbij niemand hem iets strobreed in de weg wil leggen omdat zijn historisch uitgangspunt om grote zeeslagen in beeld te brengen kopers aanspreekt. Nochtans blijf je veelal met een hongerig gevoel achter omdat de uitdieping van de context nihil is en de auteur de confrontatie fragmentarisch-minimalistisch uitdiept. De opwinding komt dan eerder van die indrukwekkende dubbelpagina's (14-15, 32-33 en hoezee op 38-39 nog eens) terwijl je geschiedkundige passie al lang is weggevloeid.
09-09-2019
5/10

Exile 3

Op aarde is de mens erin geslaagd de natuur te bedwingen. Hier is het eerder omgekeerd.

Een hermetische trip met Eric Stalner die zich dit keer laat bijstaan door Cédric Simon, een slechte keuze, om een futuristisch beeld te scheppen waarbij de lezer verbannen wordt naar de achtergrond. Van affiniteit is geen sprake, de synergie van de twee entiteiten kan nooit boeien. Je verwacht een Logan's Run of Soilent Green-achtige ontknoping, tenminste naar de 21ste eeuw getransponeerd, uiteindelijk is het niet meer dan een stinkende scheet in een fles. Sonntag, op zondagen zijn er interessantere dingen te lezen.
09-09-2019
4/10