Michel Vaillant (Seizoen 2) 8 SC - HC
De algemene directeur van Renault F1 kreeg net te horen dat een van zijn coureurs is uitgevallen voor de Grote Prijs van Frankrijk. Hij vraagt Michel om deel te nemen en het F1-toneel weer te betreden. Michel weigert de opdracht, vooral omdat hij maar dertien dagen heeft om zich mentaal en fysiek voor te bereiden, maar laat zich door Françoise toch overtuigen.
Michel Vaillant is al aan zijn achtste race toe in dit 'nieuwe' seizoen en komt verrassend genoeg terug op de plek waar je hem het meest wil zien, die op de banen waar de grote prijzen te behalen vallen. Je gebeden worden aangehoord, het zitje bij de F1-stal is verzekerd. 13 Dagen is een race tegen de klok, de hectische strijd om iemand klaar te stomen voor een zenuwslopende gebeurtenis. Zal Michel erin slagen om zijn uitgebluste reputatie hoog te houden? 13 Dagen, psychologische adrenaline.
09-09-2019
7/10
Kinderen in het verzet 5
François, Lisa en Eusèbe zetten hun gevecht voort. Het Lynx-netwerk krijgt de opdracht een ‘pianist’ te beschermen. De pianist is in feite een spion die de apparatuur moet plaatsen om het lokale Verzet met Londen te laten communiceren.
Zeemzoet door de zachte tekeningen van Benoît Ers en toch hard door de ontwikkelingen die Vincent Dugomier uitschrijft. De combinatie blijft zijn vruchten afwerpen. Met dit keer zeer interessant het aspect van de demarcatielijn, het verdeelde Frankrijk met enerzijds de bezette kant naast anderzijds de vrije zone (het Vichy-regime) in het Zuiden. Didactisch en toch spannend, het kan.
09-09-2019
7/10
Dokus de leerling 24
Lezen of rijden, een moeilijke keuze! Als Meneer Peeters besluit dat het tijd is voor verkeerslessen, zet je je best schrap. Zeker als Dokus het vooral leuk vindt zoveel mogelijk uit de bocht te springen... Wie zegt dat tennisles in het klaslokaal onmogelijk is? En wat gezegd van een tapkraan? Het belooft een spannende strijd te worden tussen Leonie en Dokus op weg naar de eindmeet.
Net als vele andere gagstrips, ideaal om fragmentarisch in stukjes te lezen tijdens een wekelijkse ontdekkingstocht doorheen de nieuwe Zonneland, als boek te verorberen met mate, gezien het repetitieve karakter van de grollen. Dokus teert op een der hoofdzonden, het hoofdkussen des duivels, nochtans sloven Zidrou en Godi zich wel uit om telkens weer de slechtste leerling van de klas in een positief daglicht te stellen, met als ultieme rivale übermensch Leonie die al de punten voor Dokus' voeten wegkaapt. Opgelet, school!, in dit genre goed.
09-09-2019
5/10
Het kruispunt (2018)
José Manuel Casañ is de zanger van Seguridad Social, een bekende Spaanse popband. Hij is bevriend met Paco Roca. Samen praten ze regelmatig over muziek, strips, creativiteit en commercie. Paco Roca raakte hierdoor zo geïnspireerd dat hij besloot hun conversaties uit te werken tot strips. Al die gesprekken samen vormen dit boek. Paco en José bespreken de verschillen en overeenkomsten tussen het maken van strips en muziek. Ze nemen ‘het wereldje’ onder de loep, gaan terug in de geschiedenis, proberen te begrijpen waarom de mens überhaupt zo gedreven is om te creëren en amuseren zich over wat er bij komt kijken als je je brood ermee wilt verdienen.
Het Kruispunt in Paco Roca's leven wordt in dit 'album' door de muziek bepaald. De verschillende richtingen die hij uitgaat om het uiteindelijke doel te bereiken in samenwerking met Seguridad Social levert een gevarieerde trip op. Het Kruispunt mag dan wel inhoudelijk minder interessant zijn, de bloemlezing van muziekstijlen heeft op papier minder impact, de vormelijke invulling maakt het ter compensatie een stuk boeiender. Alsof je Understanding Comics aan het lezen bent, vanuit een ander perspectief. Telkens er een andere muziekstijl wordt opgerakeld (blues, funk, psychedelic), past Roca sfeervol de tekeningen aan. Niet enkel refererend naar Robert Johnsons Faust-thema (het verkopen van de ziel aan de duivel), het gamma doorloopt een groot deel van het melodieuze spectrum. Een aanvullende CD had dit boek extra kunnen ondersteunen. Die moet je apart kopen.
08-10-2019
7/10
Verhalen uit de binnenstad (2018)
Nergens heeft de mens de natuur zo onder controle geprobeerd te krijgen als in het centrum van de moderne stad. Maar zelfs daar, tussen asfalt, beton en torenflats, laat zich onverwacht wel eens een kikker of een roofvogel zien. En haaien en tijgers duiken op in de dromen en nachtmerries van de mensen die er wonen en werken. Waar staan bijvoorbeeld de kinderen op het dak van het hoogste gebouw met hun hengels 's nachts naar te vissen?
Beeldend verteller Shaun Tan plaats de mens in de stad, een stuk overwonnen natuur. Maar in die stad blijkt ook de natuur zich te kunnen standhouden of toch op zijn minst pogingen ondernemend om zich wederom te manifesteren en de plek op te eisen die haar toekomst. Illustratief zeer interessant, toch zeker de eerste passage al wandelend op 'dezelfde' weg die steeds van kleur, toon en drama verandert. Daarna ben je verplicht het poëtische geschrift ter hand te nemen als begeleidende tekstuele muziek. Een metaforische, surreële trip. Van Tan ben je niet anders gewoon.
08-10-2019
6/10
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten