De dag waarop de bus zonder haar vertrok - Aquablue 16 - Man van het jaar 11 - Orakel 9 - De dag waarop ze haar vlucht nam

De dag waarop de bus zonder haar vertrok

Clementien loopt in het leven een beetje verloren. Zij is de richting kwijt en zoekt bijgevolg naarstig naar een antwoord op al haar existentiële vragen. Gelukkig zit het leven ook vol verrassingen, wijze lessen en toevallige ontmoetingen, als je er maar voor openstaat.

Een niet goed geplaatst eerbetoon op de eerste bladzijde: De meeste verhaaltjes in dit album zijn gebaseerd op bekende zenverhaaltjes. Deze antenne wekt achterdocht, want dacht jij niet een gewone coming of age te zullen lezen? Wanneer Clementien op pagina 8 in de contemplerende houding gaat zitten, vrees je al een eerste ontsporing. 'Gaat het die kant op, oei.' En dat de persoon in de knoop ligt met zichzelf wordt snel duidelijk wanneer ze zich aanmeldt voor een therapeutische uitstap. De dag waarop de bus zonder haar vertrok sputtert telkens wanneer filosofische intermezzo's al belerend in de maag gesplitst worden. Iets te ostentatief worden de levenslessen Clementien opgedrongen om haar leven weer op het juiste spoor te krijgen, waardoor het drammerig leest, alsof ook jij je innerlijke ziel moet zuiveren. De natuurlijkheid valt daardoor weg, net als dat je sympathie wegdeemstert. Het boek zit nochtans vol goede wil, alleen kennen Beka (auteursduo) geen maat. Winnares van het geheel is inkleurster Maëla Cosson. Haar zachte, dromerige aanpak zorgt telkens voor de juiste sfeer. De dag waarop de bus zonder haar vertrok straalt veel goedheid uit die door de overdaad verschroeit.
29-09-2019
7/10

Aquablue 16 HC - SC

Inmiddels is Carlo terug op Aarde waar hij tracht Maurice Dupré terug te vinden. Dupré, die een onderzoek deed naar de banden tussen Texec en een bepaalde groep (lees: sekte) van aardbewoners op Aquablue, laat al een hele tijd niets meer van zich horen.

Wil je dit wel lezen? De zoveelste afspiegeling van het magnaatimperialisme waarbij de stok geniepig in het hoenderhok wordt gegooid om de publieke opinie te beïnvloeden wanneer een onderdrukte gemeenschap met geweld in opstand komt en wij dit dus vanuit moreel standpunt veroordelen. De geopolitieke manipulaties vormden de grondslag van de eerste Aquablue-cyclus, Hautière blijft er in Rakahanga! op voortbouwen. Reno zorgt ervoor dat de werkelijkheid er griezelig echt uit ziet. Paradijselijk schoon, helaas is de mens dat niet.
23-09-2019
7/10

Man van het jaar 11

Het Vrijheidsbeeld is een symbool dat heel de wereld kent, en het is het levenswerk van Bartholdi, zijn ‘grote werk’! Hij begon in 1865 maar het werk werd pas twintig jaar later ingehuldigd... Terwijl zowat alles bekend is over deze faraonische constructie, over de metalen constructie van Gustave Eiffel, blijft er een vraag over: wie heeft haar gezicht geschonken aan het beroemdste van alle beelden?

Ontdek dit personage dat echt heeft bestaan, helaas blijft het bij speculaties en kan je door het identiteitsloze uitzicht van The Statue of Liberty moeilijk de persoon erachter achterhalen. Céka's scenario bezielt niet, mist overtuigingskracht, even plat geïllustreerd door Andronik en Mavric. Twee voor de prijs van geen! Geen kwaad woord over de artiesten, hun tekenwerk past in de historische context en zou voor een verhaal tijdens de secessieoorlog uitstekend passen (knap ook hun arceringstechniek). Echter om de schoonheid van een vrouw te capteren die zelf vereeuwigd werd in brons, zijn ze te statig. Als je de ziel van een figuur wil achterhalen, heb je bezieling nodig. Misschien toch de verkeerde muze opgerakeld?
23-09-2019
6/10

Orakel 9 HC - SC

Als dochter van een koningin rest Thalystri niets meer, behalve de haat die ze koestert voor Ares, de god die haar volk uitroeide. Hij voert het bevel over een Spartaanse stam en blijft meedogenloos moorden. Thalystri stelt langzaam maar zeker een leger samen dat het de indringers moeilijk maakt. Hoewel ze een vrouw is, slaagt ze er dankzij haar intelligentie, haar behendigheid en haar kracht in om duizenden manschappen op de been te brengen. Zo ontstaat de legende van een gevaarlijke en innemende krijgster met de bijnaam de Wolvin.

Een raamvertelling is altijd interessant om een band te bewaren met de voorgaande delen. Hier is het Homeros die met zijn verhalen zijn metgezel of gastheer (meer concreet: de lezer) amuseert of verblijdt om een bepaalde situatie in de juiste context te kunnen plaatsen. Met als onderwerp heroïsche strijders en goddelijke disputen en interventies, iets waar de rondtrekkende 'troubadour' ook vaak mee af te rekenen krijgt. Homeros' intermezzo's zijn niet altijd even geslaagd, ze zijn dan wel de motor, vaak laat hij die geregeld sputteren door even te interveniëren. In plaats van gewoon het relaas van De wolvin te vertellen. In de voorgaande episode verweet je de artiest nog niet volwassen genoeg te zijn om zoiets monumentaals te illustreren, nu ben je overtuigd dat het niet alleen aan de tekenaar lag. Deze tweede op rij van scenarist Lesparre is maar matig. Orakel, een conceptreeks zonder visie.
29-09-2019
5/10

De dag waarop ze haar vlucht nam

Sinds ze kruidenier Antoine ontmoet heeft, heeft Clementine heel veel dingen veranderd in haar leven. Maar ze heeft nog steeds niet gevonden waarnaar ze op zoek was: geluk en verzoening. Wanneer ze terugkeert naar de supermarkt, is Antoine er niet meer. Simon, een biologische imker, nam zijn plaats in.

En dan denk je dat Clementien na haar wonderlijk avontuur de juiste vlucht heeft genomen, zien Beka en Marko zich genoodzaakt om de sleur van dit nieuw verworven geluk ook weer te doorbreken zodat het levenspad van de protagoniste verder gezet kan worden. Wederom volgens dezelfde formule, al is haar standplaats dit keer niet beperkt tot één decor. Nu reist Clementien de wereld rond om zich innerlijk verder te verrijken. Je mist vooral die natuurlijkheid die de stukjes touw aan elkaar dient te knopen. Beka gebruikt opzichtige tape en braakt de levenslessen uit. Zal dit onstuimige leven ooit verzadigd worden?
29-09-2019
6/10