Sagen en legenden De pad - De weg van het leven - Melior - Star Wars: Filmspecial The last Jedi - Drenkelingen Caféverhalen

Sagen en legenden De pad HC - LX

De jacht is na De pad het tweede album dat van de Luikse striptekenaar Marc-Renier onder de noemer Sagen en legenden verschijnt bij vzw Arcadia. De originele Franstalige versie, La traque, werd in 1988 door Les Editions du Miroir uitgegeven.

Marc-Renier kan beter, veel beter zelfs, als het gaat om het realiseren van een aantrekkelijke cover. Met deze De jacht heeft de artiest er zich compositorisch wel erg makkelijk vanaf gemaakt. Ogenschijnlijk sfeervol, als geheel behoorlijk teleurstellend, kijk naar de uitdrukking van de jongedame, de wisselwerking tussen de vrouw, de bouw, de paddenstoelen en de vogel. De aanstormende honden buiten beschouwing gelaten. Hou je van de ondertussen enorm overroepen Jean-Claude Servais, dan moet je je zeker een keer verdiepen in de Sagen en legenden die Marc-Renier opdist. Bovendien is het sluitstuk De opgehangen wolf anders van uitvoering dan de eerdere kortverhalen, waarbij Marc-Renier ook grafisch bij voornoemde aanschurkt. In de andere legenden is het de typische rauwe, krasserige stijl die duidelijk nood heeft aan kleuren om de leemtes op te vullen. Drama ten top op je middeleeuws bord met steeds een wrange nasmaak door de tragische afloop. Tenzij dat je de uiting van een ultieme liefde nastreeft. Bedankt, Arcadia, om dit te bundelen.
31-07-2019
6/10

De weg van het leven

Sovjet-Unie, 1941. Het leven van Olenka verandert radicaal als Nazitroepen de Sovjet-Unie binnenvallen en de stad Leningrad belegeren. Het kleine meisje van acht verliest haar ouders en haar broer en houdt zich schuil in hun geruïneerde appartement met alleen haar hond. 

Vooral een mooi magisch-realistisch sprookje dat helaas inhoudelijk niet helemaal kan bekoren. Dat Marco Nizzoli kan tekenen, is meteen duidelijk. Het jonge meisje, een kind, een voortdurend moeilijk te illustreren onderwerp, komt met een natuurlijke souplesse tot leven. Mede door de eigen inkleuring zorgt Nizzoli voor leven in de doodse brouwerij. Iets te kleurrijk zelfs. Het mythologisch spel om mensenlevens kan helaas niet bekoren. Furio's afstandelijkheid weerspiegelt dan wel de kou, je blijft als lezer letterlijk in de kou staan, vanop afstand toekijkend hoe het allemaal misloopt met de Leningradse wereld. Nizzoli heeft zich met De weg van het leven op de kaart gezet. Furio niet.
21-05-2019
6/10

Melior HC - LX

Speciaal voor deze uitgave hebben Jan Vervoort en zijn vaste inkleurster Mieke Somers alle pagina’s opnieuw ingekleurd, en er nog enkele andere korte verhalen uit dezelfde periode aan toegevoegd.

Van opmaak heeft uitgever Arboris weinig kaas gegeten, het dossier voorin getuigt van weinig compositorisch inzicht. Inderdaad, grote lettertypes zorgen voor een makkelijke bladvulling. Bovendien is de keuze van de covertekening ook niet meteen gelukkig. Granaten die gegooid worden? Een robot met een enorme penis? Je fantasie slaat op hol. Nochtans is deze gebundelde 'klassieker' een aangename kennismaking met één van de vele Nederlandse klarelijntekenaars die in de jaren tachtig opdoken. Dat komt het sterkst tot uiting in de minieme portfolio achterin. Ook daar weer een staaltje van lay-out-verkrachtingen. De muurschilder merkt zich op door een atypische hoofdrolspeler. Antiheld Melior wordt holderdebolder in het avontuur gezogen en bewijst zich voornamelijk door een ongeziene lafheid. Hij ondergaat vooral in overlevingsmodus. Vervoorts invulling als Kuifje-adept is op zijn Sjef van Oekels krakkemikkig, toch heeft en behoudt het zijn charme. De bundel haalt er enkele kortverhaaltjes bij om zijn naam toch waardig te dragen, de proloog verduidelijkt Meliors aan lager wal-karakter. Midlife crisis staat er volledig los van, maar slaat zwartgallig perfect in als een bom. Een leuke herontdekking.
23-09-2019
6/10

Star Wars: Filmspecial The last Jedi

Nadat de Republiek is vernietigd, heerst de kwaadaardige Eerste Orde. Nu wil opperbevelhebber Snoke de restanten van het Verzet verpletteren en zijn grip op het sterrenstelsel verstevigen. Maar er leeft nog hoop: Rey heeft Luke Skywalker gevonden, een legendarische Jedi-meester die de loop van de oorlog kan veranderen.

Een episode uit de Star Wars-reeks die helaas ook letterlijk episodisch wordt verteld, fragmentarisch moet je met de kennis verworven uit de films de hiaten opvullen. Dan hapert er toch iets aan het scenario, niet? Wel blijft het steeds genieten van de visuele interpretatie door Stefano Simeone, hier zit steeds vaart achter. Best te lezen ná het zien van de cinematoscopische ervaring.
26-08-2019
7/10

Drenkelingen Caféverhalen

Een barman kijkt naar zijn café in het hart van de stad. Het café heeft oude tafeltjes en een jukebox, hijzelf draagt een wit overhemd. Zo begroet hij zijn gasten die iedere dag komen, of iedere week. Of één keer in hun leven, met een rugzak of een geleende bos sleutels.

Voor wie cursiefjes graag leest, mag zich drenken in de caféverhalen van Piet Oomes. Uitgever Concerto heeft er vlug wat bekende en minder bekende illustratoren en stripauteurs bijgehaald om het geheel wat sexier in te 'kleuren'. Een meerwaarde is het niet, slechts een enkeling slooft zich uit om zijn of haar grafisch kunnen te tonen. Jammer dat stripdistributeurs misleidend zo'n non-beeldverhalen in hun fonds opnemen, tenzij je dit met recht van retour mag uittesten op potentiële kopers die een stripwinkel normaal zelfs niet bezoeken. Duur voor wat het is. Dus laat je niet misleiden, Erik Kriek, Aimée de Jongh, Typex, Milan Hulsing, de namen klinken welluidender dan de illustratieve muziek die ze spelen.
21-09-2019
4/10