Ongetwijfeld om niet in het vaarwater van de echte Ronde van Vlaanderen te belanden werd de climax van Jan Eelens felbesproken tv-reeks gepland een week na de realiteitenfeiten.
Benoît vertelde me nog met trots dat hij vorig jaar bij de start van de prestigieuze dagkoers aan 't (Brugse) Zand wel opmerkte dat d'r zoveel acteursvolk stond te paraderen, zonder te beseffen dat de gemaakte ophef rondom het rennerspark eveneens diende als startschot voor het uitzonderlijke feuilleton.
Wat blijft er na negen afleveringen over? Voor velen de frustratie dat de reeks nu pas volledig op gang komt. Terwijl je ingeburgerd raakt in de levens van die verschillende zielen, wordt het contact door dramatische ontknopingen afgesloten. Net nu het kijkersvolk smacht naar méér Familie in de Thuis-kamers van de hoofdpersonages, vindt de regisseur het welletjes. En terecht. De Ronde mag immers niet wegglijden naar het ordinaire en moet diens ingenieus opgebouwde plotreputatie hooghouden.
Wat te onthouden? Het uitzonderlijke acteerwerk van Tom van Dyck (ontroerend sterk), Stefaan Degand (hilarisch eerlijk), Sien Eggers (misleidend door in het begin dementerend over te komen) en talrijke andere andere coryfeeën, ja zelfs Jaak van Assche. De verstrengeling van de fictie met de realiteit (de winnaars en de verliezers in de koers en in het echte leven). En de prachtige bijhorende muziek.
De Ronde, da's een te koesteren reeks waar Vlaanderen trots op mag zijn. Je hoopte vorige week stiekem toch cameraploegen te zien tijdens de Ronde, er moest maar eens een vervolg op komen!
zondag 10 april 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten