Insidersinfo maakte me jaren terug al duidelijk dat er een zeker ongenoegen was bij de redactie ten opzichte van deze kenner, maar gezien ze lieten betijen en hem in de stripmodder liet aanpappen, leek het onwaarschijnlijk dat de krant ooit daadwerkelijk stappen zou ondernemen om hem aan de kant te schuiven.Op zoek via het net om het 'gerucht' volledig te bevestigen of de kop in te drukken, sprong deze site verwijzend naar Kempeneers' naam vanzelfsprekend in het oog: Wanneer overlijdt Michel Kempeneers? Rekening houdend met de einddatum kan je schatten dat Kempeneers nu 41 is, wat ongetwijfeld niet ver uit de buurt ligt van diens ware leeftijd. Zelf waag ik me er niet aan om de eigen noodlottige datum uit te vlooien. Je moet het lot ook niet tarten, hè?
Om te vermijden dat hij volledig uit het geheugen gewist wordt voor vrijdag de 19de februari 2038, hier alvast een getuigenisrequiem.
"Ik herinner me nog een signeeractie van André Juillard. In Het B-Gevaar. Een eeuwigheid geleden (1996?). Na een marathon van enkele uren eiste je als doorgedreven journalist enkele luttele seconden van Juillards tijd op, ongetwijfeld om een sluitend artikel klaar te stomen. Jouw grondige aanpak nam de artiest volledig in beslag en de signeerwachtenden wachtten geduldig tot Juillard weer beschikbaar was. Seconden werden minuten. Minuten werden een uur. Het diepzinnige interview werd afgesloten met de uiterst professionele vraag of er voor de interviewer een boek gesigneerd kon worden. Natuurlijk liefst met tekening erbij. Doordacht deed je dat ongetwijfeld zodat de illustratie dienst kon doen bij het artikel. André Juillard beseft het belang en zet zijn beste beentje voor. Jij aanvaardt goedkeurend en besluit vervolgens met het doorschuiven van het Franse persexemplaar van Le cahier bleu. Niet om hierover na te keuvelen, daar ben je te gewiekst voor. Juillard begrijpt de boodschap meteen en haalt de tekenpen wederom boven. Ongetwijfeld eveneens ter illustratie dienend bij het artikel.
Zelf heb ik daarna de kans niet meer gehad om met Juillard te babbelen. Het was sluitingstijd, het hekken naar beneden, de zaak afgerond.
Niet getreurd, want uiteindelijk heb ik jou voorrang gegeven. Jij, de journalistiek. En extra exposure voor de strip is toch altijd meegenomen.
Jouw artikel zelf heb ik jammer genoeg nooit gezien. Ofwel heb ik net die dag een De Standaard overgeslagen. Ofwel ben je in al je naijver nog volop aan het stuk aan het schrijven. Ongetwijfeld wachtend tot Juillard je weer een bijpassende illustratie ervoor maakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten