Onbegrijpelijk de keuze om dossieredities uit te brengen van Corto Maltese zonder dat ze iets wezenlijks aan het oeuvre toevoegen. De introducties zijn langdradig, zweverig en oninteressant, al dienen ze met kunstonzinnige foto's om in de juiste Pratt-sfeer te belanden. Het gouden huis van Samarkand opent op pagina 33 spectaculair met een schitterende aquarelpagina waarvan je hoopte dat Pratt het gehele album ermee zou vullen. Da's pure poëzie in kleur omgezet. Meteen daarna staat de artiest terug met beide voeten op de grond met een zwartwitspel in een voornamelijk gekalibreerd motief (twaalf even grote kadertjes animatiegewijs vertellend). In deze reduxversie natuurlijk ingekleurd. Ook hier twijfel je aan de meerwaarde. Hoe minimalistisch ook, Pratt verliest aan intensiteit eens het papier en de tekeningen overschaduwd worden. Het maakt de lezer lui en laat hem het summiere lijnenspel van Pratt niet zelf ontdekken. Wars van literaire referenties (Kipling, Byron, Shelley, Edward John Trelawny) en cultuur-historische achtergronden (militaire interventies) doorspekt de auteur de zoektocht naar de ultieme illusie. Aan jou om je eventueel verder in te graven. Het zorgt alvast voor een afleidende verzwaring die je nietig maakt. Voor Corto heb je bagage nodig. Veel bagage. "Als je gevonden hebt wat je zoekt, raak je het weer kwijt" (pagina 44), de onrust van de mens die niet stil kan zitten met zijn honger naar meer. Liefst (her)ontdekken met geestesverruimende middelen (74): "Vandaar de naam Het Gouden Huis van Samarkand, want je kunt er alleen uit ontsnappen via de gouden dromen van de hashish". Uitdagend.
- Corto Maltese kleur 9 Het gouden huis van Samarkand ***½
- Corto Maltese Redux - Kleur 11: Het gouden huis van Samarkand ***½
- Corto Maltese zwartwit 9 Het gouden huis van Samarkand ***½
- Psyren 1 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten