Rommelmarkt(mis)koopje: Vitalogy

Wat een verbaal geweld. Niet alleen de snoeiharde gitaren breken alle stiltegolven, ook Eddie Vedders stem doorklieft de ruimte met een ongepaste agressie in spin the black circle. Nodigt de beginfase van not for you je nog dichter bij de geluidsinstallatie uit, het klinkt haast profetisch dat dit niet voor ondergetekende bestemd is. Wie dacht even rust gevonden te hebben, komt bedrogen uit. Insgelijks voor het unitair geëxperimenteer van tremor christ. Wat ben je blij even op adem te kunnen komen met nothingman, meer dan een nietszeggend persoon. De lyricus Vedder ontwaakt. Een pak slaag krijg je via whipping. Hoopte je op room als ijstopping, dan heb je pech. Na een korte stilte kom je in de tweede devisie van de Vitalogy terecht. Een voorbode van de wegzinkende boot met het speelse pry, to als ondermijnend drijfzand. Waartoe geestesverruiming kan leiden: incoherentie. Daarna onderga je lijdzaam. corduroy blijft overeind. In bugs zit de band duidelijk met heel wat ongedierte opgezadeld. Zoiets produceer je in gesloten kring, je zet het niet op plaat. Geluidsklanken op een bedje van satan, satan's bed is niet de plek om je zachtjes neer te vleien en er te slapen. Gegarandeerd vol nachtmerries. Om zich te rehabiliteren zingt de artiest dat je geen better man zal vinden. Rustgevend. aye davanita met als ondertitel the song without words bevestigt de ongecontroleerde chaos die Pearl Jam opwekt. Zonder coherentie een plaat ontbindend. Onsterfelijk worden ze met songs als immortality. Is het verwonderlijk dat stupid mop een domme grap is ter afsluiting. Eerder een aanfluiting.
En toch zal ik het amper over mijn hart krijgen om dit mooie hoesje (met boekje) van twee euro toch uit de CD-kast te banen.
Vitalogy. Pearl Jam. 1994.