opvangen via illustratieopdrachten met Petits Papiers als intermediair. Lijdzaam luisterde ik naar diens opmerkelijke verhaal dat hij wel degelijk nog aan een eenvoudig, woordloos stripje werkte enkel voor het eigen plezier. Elke avond, zichzelf amuserend voor het slapengaan. Zonder restricties, zonder verplichtingen.Vandaag was ik bij Alec om één van die 'bestellingen' op te volgen. Naar aanleiding van Indiana's eerste communie wouden diens ouders net als bij haar geboorte een souvenirboekje produceren dat dienst zou doen als uniek geschenk voor familie en vrienden. Origineler kan haast niet.
Zeven jaar geleden bokste ik een verhaaltje in elkaar, gebaseerd op dé ware feiten, met de ontstaansgeschiedenis van de nieuwe boreling als uitgangspunt. Gekoppeld aan de (strip)voorkeuren (Urbanus, Wiske, Nero en c°) en het werk van papa en mama was het zelfs niet moeilijk om bepaalde helden te integreren. En met Alec Severin als illustrator in het achterhoofd had ik een extra troef achter de hand. Hij vulde de afgebakende ideeën rijkelijk aan. Misschien de ouders toch eens vragen of het complete verhaal hier niet gepubliceerd mag worden?
Dus bij Severin thuis om verder af te stemmen of alles vlekkeloos verloopt op het vervolg van Indiana Stevens & the Shrine of the Holy King. Zij het met vertraging, het zal tijdig afgeraken. Een echte verrassing bij Severin is dat niet. Op hem kan je rekenen. Maar wonder boven wonder. Geen twee colaberen die broodjes konden smeren, wel een Alec Severin die -ondanks zijn nonuitgeefverdrag- toch een nieuw boek uit de kast haalt. Van zijn voorlopig 100-pagina-tellende hobbystrip heeft hij immers de helft gebundeld en er veelvouden van vervaardigd. In zeer beperkte oplage, niet voorzien om via winkels verdeeld te worden, minutieus afgewerkt. Ik heb alvast mijn exemplaar besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten