Terwijl de Kerken leeglopen, leek het toch eens een uitdaging om zelf in levende lijve na jaren afwezigheid een mis mee te maken. Stel je voor dat door de huidige crisis de beheerders erin geslaagd zijn een compleet nieuwe weg in te slaan om de verloren zielen terug te winnen. Helaas, paashaas, zelfs met de thematische Hoogmis en het begeleidende koor blijkt weer hoe de oude garde de bal misslaat en zich distantieert van enige zielsbeleving en modernisering. Dat terwijl er in de Bijbel zovele passionele verhalen terug te vinden zijn, met morele waarden om U tegen te zeggen. Alleen moet je die dan in een ietwat actuelere context plaatsen. Neem nu Guérineau en Meunier met hun sublieme "Tertia die resurrexit a mortuis". Op de derde dag is Hij verrezen uit de doden. Vrolijk Pasen!
Net als bij de verschillende albums gerealiseerd door verschillende teams die onder de noemer Zeven werden ondergebracht, werkt de Casus-collectie volgens hetzelfde principe. Niet verwonderlijk dat je dan ook wisselvalligheid aantreft in de opeenvolgende creaties. In plaats van meteen uit te pakken met een topstrip kiest de oorspronkelijke Franse uitgever voor een ruwe Diamant. De tweede zaak is gelukkig van een totaal ander kaliber. Guérineau is de visuele uitvoerder, hoe valt een klassiek kamerspel te rijmen met diens dynamische, actiegerichte stijl in
De zang van de Vampiers? Perfect, zo blijkt. Met een andere, lossere aanpak vol karakterkoppen (een uitgemergelde Judas) overtreft hij alle verwachtingen. De mimiek, het gesticulerende qua acterende vermogens enerzijds en de strakke pagina-opbouw anderzijds. De magistrale lijdensweg, gesymboliseerd door de kruisiging op de pagina's 27 tot en met 29,
is een sublieme weergave van een pijnlijk Bijbels tafereel. Terwijl bij De zang Guérineaus beelden aan kracht moeten inboeten door de fletse computerinkleuring (het veelgeplaagde cliché: 'vroeger was het beter'), is de tandem artiest-inkleurder (Delf) tiptop op elkaar ingespeeld. Qua sfeer is dit ongeëvenaard, genre Dodier-Cérise in Jerome K Jerome Bloks. Wat dan met Meuniers scenario? Houdt het stand? Absoluut. Al heb je voortdurend het gevoel naar een georkestreerd toneelstuk te kijken, de dialogen zijn vaak hilarisch en/of uitermate intelligent, alsof de spelers bij wijlen fragmenten uit Wachten op Godot declameren. 
Ontkrachten de auteurs van de uiterst zwakke De Bijbel-strip de Heilige Schrift, Meunier, Guérineau (co-auteur) en Delf delven dieper en raken doelgerichter in de zielenroos van de Goddelijke ideeën. Een verhaal waarin Jezus amper in voorkomt en dat toch vol waarden steekt, wat een hemels instrument. Een meesterwerk met hoge morele waarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten