Voor verloren zieltjes is dit ongetwijfeld de geslaagde uiting van de ultieme romantiek. De nooit aflatende strijd om diens verloren geliefde terug te vinden en daaraan gekoppeld de hoop die je nooit, maar dan ook nooit mag opgeven. Honderddriëndertig minuten is Jeunet gul met fotografische plaatjes, lyrisch in kleurtonen alles schikkend. Toch boeit de zoektocht minder fel dan die in Jeunets fabuleuze voorganger Amélie Poulain. Om zichzelf in te dekken, tempert de regisseur de dynamiek uit voornoemde parel, ongetwijfeld om de beschuldigingen van het zichzelf kopiëren te vermijden. Het levert minder frisheid op en is langdradiger uitgevoerd. Hoe onderhoudend en mooi ook, de film stokt als een sous-Amélie, met Tautou als een tweederangs Amélie.Un long dimanche de fiançailles. Jean-Pierre Jeunet. 2004. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten