Nadat Juillard zijn sporen verdiende met historische stripklassiekers waagde hij zich twee keer aan eigen verhalen. Gek genoeg heeft hij sindsdien het kwaliteitsniveau van deze twee -eerder door middelmatige scenaristen- niet meer geëvenaard. Vooral Het dagboek is daarbij een mooi, intimistisch, krachtig verbeeld verhaal. De sterkte zit 'm vooral in de dingen die niet gezegd worden. De constructie suggereert immers herhaalde hetlezingen om alle puntjes netjes op de i te kunnen zetten. Verfijnde melancholie, zo kan je Het dagboek het best omschrijven. En hoewel Juillards tekeneningen koel en afstandelijk zijn, de elegante esthetiek en vooral de warme kleuren zuigen je mee in de pathos. In tegenstelling tot Juillards latere kaskrakers is Het dagboek niet enkel een mooi prentjesboek, inhoudelijk beklijft de schrijver en zuigt je mee in het liefdesrelaas van Louise. Zeer mooi. De twee direct erna toegevoegde pagina's zijn schitterend, echter ze ontwrichten de lezer. Casterman had best een pauze ingelast om deze extra's beter te kunnen kaderen. Nu leest het als het definitieve eind. Na de regen is visueel weliswaar nog mooier, toch heeft het niet dezelfde kracht als diens voorganger. Na de regen is immers slechts een 'gewoon' misdaadverhaal met iets te veel hiaten (de uitdieping van de verschillende relaties, het zeer kortstondig weerzien na de langdurige zoektocht) om eenzelfde voldoening te bieden als bij Het dagboek. Op de achterflap is onbegrijpelijk sprake van twee delen uit een trilogie. Nochtans heeft Juillard hier vooralsnog geen derde deel aan toegevoegd. Het schutblad vooraan is levensecht fantastisch.- Dagboek ****
- Dagboek - Na de regen ***½
- Showman Killer 1 **½
- Urbanus 84 *½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten