word je pardoes de deur gewezen. Het feit dat Philippe met lege handen achterblijft is in deze graaicultuur onwaarschijnlijk, toch besef je dat de kleintjes slechts pionnen zijn die zonder weerwerk voor het spel 'geofferd' mogen worden. De neerwaartse spiraal duwt Philippe verder de dieperik in. Toch wordt 'de val' een halt toegeroepen en komt er het keerpunt waarbij de zon na de regen toch schijnt. Die begint trouwens zo hard te stralen dat je je afvraagt wat Gibrat en Durieux nog in een vervolg kunnen vertellen. Eerlijke lui doet denken aan het familiale uit Etienne Davodeaus schitterende De val, met onderlinge spanningen de plot extra voedend. Waar Davodeau echter grondiger en explecieter de materie aanpakte, gaan Durieux en Gibrat lichtzinniger over. Veel wordt gesuggereerd, weinig uitgeklaard annex uitgesproken. Die vrijblijvendheid nekt de strip, want wie zich wentelt in de miserie moet toch de juiste katalysator vinden om uit het slop te kruipen. Die is hierin te simplistisch voorgesteld. In ieder geval ben je toch benieuwd wat de auteur nog in petto hebben.- Eerlijke lui 1 ***½
- Michel Vaillant 51 ***½
- Michel Vaillant stelt voor: Onuitgegeven Toppers 3 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten