De film van ome Willem: een strijdvaardige An Empress and the Warriors

Siu-Tung Ching mag dan zijn voetsporen verdiend hebben als filmende choreograaf van de actiescènes in Hero en Curse of the Golden Flower, nu hij het alleen moet rooien, gaat de cineast ten onder.
Wat maakt die andere roemrijke voornoemde films zo compleet? Is die bijdrage van Yimou Zhang dan zo essentieel? Ongetwijfeld.
Allereerst is het flutverhaaltje rondom de keizersdochter niet krachtig genoeg. De clichés van het drama en de romantiek overstijgen de gekende vooroordelen niet. Ten tweede heb je de haaks geprogrammeerde muziek die banaal de beelden doet wegzinken. En ten derde schort er ook behoorlijk wat aan de actiescènes zelf, de dragers van zo'n film. Je merkt dat er vanalles te weinig in zit, of vooral ongecoördineerd. Alsof het budget te krap was om het script verder te polijsten, de acteurs bij te sturen en de choreografie verder af te stemmen. Zwak op het vervelende af.
Een rommelmarktmiskoopje (1).
An Empress and the Warriors. Siu-Tung Ching. 2008. *½