Als je je nu nog afvraagt waarom de reeks Jommeke zo populair blijft bij de jongeren, dan moet je eens de erfenis van Jef Nys grondig overschouwen. Ondanks de (vele) medewerkers die aan de verhalen hebben gewroet, is de identiteit van de serie nooit echt veranderd. Het gehanteerde draaiboek bevatte de opgelegde regeltjes waaraan elk Jommekes-album moest voldoen. Zowel vroeger als nu. De eenvoud van de verhalen samen met het sexloze en enkele basisstramienen van waaruit zich de plot kon ontwikkelen. Jommeke krijgt een document in handen dat verwijst naar een schat, Gobelijn vindt iets uit dat de wereld op stelten zet of Jommekes hulp wordt ingeroepen door vrienden. Steeds roept het avontuur waarbij de onvervaarde jongeling door weer en wind de gevaren trotseert. Zo ook hier in De koningin van Onderland, het is Flip die hem op de vingers tikt en duidelijk maakt dat de boude Jommeke niet bij de pakken mag blijven zitten. Stoutmoedig gaat Jommeke in het verweer tegen die duistere dame, een Marc Dutroux avant la lettre! Toch is het Flip die de kastanjes uit het vuur haalt en dat levert een sublieme scène op (pagina 29, Flip wordt achtervolgd). Toch is er één element dat toegevoegd moet worden aan het succes. Door de actualisering en hertekening van de oudere verhalen is er immers geen discrepantie meer tussen oud en nieuw, iets wat je bij Suske en Wiske wel als hindernis kan beschouwen.
- belevenissen van Jommeke Luxe 1 ***
- belevenissen van Jommeke Luxe 2 ***
- Jommeke 3 ***½
donderdag 20 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten