De film was al fantastisch (en dringend aan herziening toe), voor dit bedrag hoef je niet te klagen wanneer het een miskoop betreft.
John Murphy weet sfeer te scheppen, ook op plaat. De ene keer sacraal (track 13, In paradisum), dan duister en intrigerend, afschrikwekkend zelfs (openend met de radioruis in het eerste 'nummer') om over te gaan naar andere ambient toestanden. Het opgewekte van Grandaddy had er zelfs niet bijgemoeten, maar Brian Eno daarentegen, zijn An ending (Ascent), da's pure melancholie die een zekere desolaatheid kan versterken.
28 days later, the soundtrack album? Een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten