Artificieel en theatraal, een Hitchcock ten voeten uit. Niet verwonderlijk in Hitchcocks filmspel waar nu net het acteren op het voorplan komt te staan.
Stage Fright is het toonbeeld van doen alsof waarbij ieder elk voor de gek houdt. Zo ook zelfs de regisseur die ervoor zorgt om jou met een kwinkslag op het eind op het verkeerde been te zetten. Gedateerd en traag, maar de finale confrontatiescène is er eentje om van te snoepen. Jane Wyman amuseert zich bij het inleven. Echter het prijsbeest is vader Alastair Sim als Commodore Gill. Hij heeft niet alleen de scherpste dialogen vol dubbelzinnigheden, ook diens expressieve inlevingsvermogen zorgt voor een verbazingwekkende komische noot. Marlène Dietrich daarentegen, zou over het algemeen menig man in vuur en vlam kunnen zetten, hierin is ze de ijskoningin met onderkoelde, statische acteerprestaties.
Stage Fright. Alfred Hitchcock. 1950. ***
donderdag 20 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten