Met Greta Scacchi en John Malkovich heb je al stevige funderingen die een film kunnen onderbouwen. Meer dan een commercieel uithangbord zijn ze niet. De vertelling van twee verdwaalde schapen (oa een pre-Deadwood Molly Parker) die zich hebben laten overmeesteren door manipulerende gigolowolven is zo theatraal dat het inlevingsvermogen ver-der reikt dan de afzijdige bed-show. En zelfs al spuwen de dames heel wat levenswijsheden, wat zeg je, levenswaarheden, de verpakking is zo banaal dat de vorm het geheel lachwekkend ondermijnt. Malko maakt zich ronduit belachelijk terwijl de anderen als etalagepoppen hun ongenoegen uiten. Regisseuse Gabriella Cristiani heeft geen kaas gegeten van het cinematografische potentieel. Meer dan een toneelstuk opvoeren, doet ze niet. Ladies room: flush it or put it down the drain!
Een rommelmarktmiskoopje (1).
Ladies room. Gabriella Cristiani. 2000. **
zondag 2 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten