Ray Liotta, Robert de Niro en Harvey Keitel. Hoe kan zo'n typische actieheld als Sylvester Stallone zich manifesteren tussen deze acterende zwaargewichten? Logisch, zelf zien dat je over de nodige kilo's beschikt om met een gezond postuur het grootste deel van het scherm in te palmen. Veel moeite hoeft Stallone er niet voor te doen. Zelfs zonder fysieke inbreng blijft de losersheriff overeind. Da's niet de enige grote verdienste van Stallone. Hij doet je vergeten dat daar de ex-Rocky staat, de ex-Rambo, maar wel de sullige lokale agent die gedoogd wordt in dat residentieel politiemilieu net omdat hij alles behalve ballen heeft. Tot er zich die plotse ommekeer voordoet.
Het is vooral de ingetogenheid die je meesleept. Geen grootspraak, spektakel of superactie. Neen, een rustig compromitterende enquête die uitmondt in een definitieve clash. Stallone wordt niet weggespeeld en staat zijn mannetje.
Copland. James Mangold. 1997. ***½
woensdag 12 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten