De film van Ome Willem: kwatschie, die Naqoyqatsi

Niet tevreden, geld (5) terug. Zou Steven Soderberg daarop kunnen beroep doen na de inspanning te hebben geleverd om fondsen bijeen te sprokkelen voor Godfrey Reggio zodat deze Naqoyqatsi van zijn geplande drieluik toch kon afwerken? Hoe memorabel de Koya- en Powaqatsi-voorgangers beelden in je geheugen wisten te branden, dit slot wekt een enorme verveling op en vraagt om een vroegtijdige beëindiging. "A visual montage portrait of our contemporary world dominated by gobalized technology and violence." Gemanipuleerd archiefmateriaal, nieuwsfeiten digitaal onderworpen aan filters of andere technische vervormingen (in negatieffilm), welke conceptuele inval Reggio ook had, het goedje hangt met haken en ogen aan elkaar en laat je koud.
De plastische transformatie van schilderen, alsof ze in de vlammen opgaan en na hervorming weer tot leven te komen, leuk. De parallellen tussen realiteitsgeweld (iemand die in het wilde weg op straat mensen afknalt) en videogamesgeweld (een identieke situatie) naast elkaar geplaatst, ook leuk. En zo vind je wel enkele flitsen. Maar om te zeggen: gedenkwaardig? Neen. De spielerei van Reggio heeft lang genoeg geduurd. Zo saai.
Naqoyqatsi. Godfrey Reggio. 2002. *