Eind juni schreef de VGC een graphic novel-wedstrijd uit in samenwerking met Het Beschrijf - Passa Porta.
Schrijvers en artiesten werden uitgenodigd om elk een persoonlijk kortverhaal van twaalf pagina's rond Brussel te realiseren (één locatie moest er specifiek in voorkomen, om tenminste een overkoepelende link te hebben). Eerst volgt een voorstellingsronde waarbij het voorbereidende dossier van de deelnemers gekeurd wordt door een vakjury (Ever Meulen, uitgever Oogachtend Johan Stuyck, Willem De Graeve, Charles Dierick, Linda Torfs en Annelies Verbeke). Word je geselecteerd dan heb je tussen januari en september 2012 de tijd om het daadwerkelijk uit te werken.Al een hele tijd liep ik met de idee rond om zelf tien verhalen te verzinnen die volledig met elkaar verbonden zijn door weerkerende locaties, het kruisen van paden, samenbeleefde evenementen, familie-, recreatieve- of professionele banden. Da's natuurlijk risicovol, want dat riskeert een alles-of-niets-beoordeling. Maar je moet toegeven: het is als lezer toch interessanter om een geheel te lezen dan allemaal losse flodders die slechts door een bepaalde locatie elkaar kruisen.
De boodschap was dus om tien verhalen te bedenken die volledig los te lezen zijn, maar die ook aan impact vergroten eens ze na(ast) elkaar geplaatst worden. Aan de jury om te kiezen voor een één-, twee-, drie-... tienluik. Maar dan moet ik wel in ijltempo die dossiers uitwerken en dat in een tijdspanne van een goeie twee weken.Al lang ervoor had ik verschillende artiesten op het oog, het kwam er echter niet van om ze daadwerkelijk te vragen. Totdat de echte deadline zich opdrong. Uiteindelijk ben je dan meer organisatorisch bezig dan creatief.
Vooral de eerste bevalling was moeilijk. De uitdagende reactie van Simon Spruyt (wat een getalenteerde krak) bevatte al meteen (terechte) kritiek.
Zonder zijn medeweten had ik het verhaal geënt op diens schitterende manifest S.G.F.. Voor hem is dat echter afgesloten materie en daardoor niet bruikbaar. Een avondje rond de tafel, wat brainstormen en de opzet werd bijgeschaafd. Nummer 1 had enkele dagen om er een geschikte illustratie bij te verzinnen.Nummer 2 -Charel Jump Cambré- inspireerde me met enkele schilderijen die ik van hem gezien had. Met de bokser centraal gaf dat voldoende materie om een verhaal rond te breien. Gezien de sprongen tussen heden en verleden moest Cambré enkel een karakterstudie doen van de huidige 'vervallen' bokser.
Morgen meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten