Nog geen zes maanden verder en toch weer eroverheen gezapt. Be kind, rewind, iets dat in elke dvd-rek thuishoort. Met als basiselement één van de grondleggers van de moderne jazz, helemaal anders dan dat Igort hem portretteert in de gelijknamige strip Fats Waller. Gondry maakt een mooie cirkelbeweging te beginnen met de onbegrijpelijke generiek waarin de essentie van de film vervat zit. Het verhaal van de typische buurtwinkel die bedreigd wordt door een grote keten of projectontwikkelaars is herkenbaar.Heb jij ook zo'n hekel aan Jack Black en Def Mos, de windmakers van dienst zijn irritant opdringerig. Het voelt alsof de acteurs voortdurend freewheelen en vrij spel hebben om te improviseren en dat de film enkel enkele basisscènes bevatte waarrond gewerkt moest worden (de sabotage van de stroomcentrale, het sweden van Ghostbusters, Rush Hour, Robocop, The Lion King, When we were kings, 2001, King Kong, Carrie, Men in black, Driving Miss Daisy). Gezweedst? "It's a country. Not a verb!" Mia Farrow daarentegen is schattig. En Dany Glover iets te goedgelovig.
De sterkte van Be kind, rewind is dat Gondry heden ten dage een zeer menselijke screwball comedy maakt die in de lijn ligt van Frank Capra's klassiekers. Een voel-je-goed-prent à la A wonderfull life en je op het einde toch weer gelooft in de mensheid. Een grootse finale met het uiteindelijke resultaat van hun eigen film met fantastische pianomuziek op de achtergrond. Gondry en de cast vegen alle irritaties van tafel en ontroeren met een superclimax.
Be Kind, rewind is een ode aan de creativiteit, opoffering, waardigheid en vriendschap. Warmhartig.
Dit was het eerdere oordeel: Be kind, rewind.
Be Kind, rewind. Michel Gondry. 2008. ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten