Een absurde titel (De Teenloze Adelaar) met een al even absurd sportonderwerp (wielrennen), wat mag je van zo'n album verwachten? En bovenal: hoe zou dit verhaal je -ondanks het voorbijrazend geweld- in hemelsnaam in vervoering kunnen brengen? Eén oplossing: zet een gemotiveerde Christian Lax achter de schrijf- en tekentafel en je bent als uitgever verzekerd een uitzonderlijk boek in handen te krijgen. Natuurlijk ben je sceptisch wanneer je De Teenloze Adelaar openslaat. In het begin vloeken alle beelden met jouw perceptie van hetgeen Lax voorheen presteerde in De Kraai. Geen voice-over die je meevoert in het kluwen van weldoordachte misdaden. Geen zwart-witte Franse polar. Erger nog, Lax stelt je geduld danig op de proef en laat je met een strak trainingsritme gestaag ontwikkelen in de wielersport. Geleidelijk aan het métier leren kennen. De droom wordt een hobby. De hobby een verlangen. Het verlangen een passie. Zonder pathetisch te worden, portretteert Lax het personage van Amédée in een reële wereld, gekenmerkt door talloze tegenslagen. Met vallen en opstaan, als een reflectie van de menselijke levensloop, geeft hij zich niet gewonnen. De ware coureur Lax beklimt de koninginnenwedstrijd. Opwaarts naar de climax. Een climax die niet eens eindigt in mineur. Want ondanks het dramatische karakter, is De Teenloze Arend een prachtige ode aan het leven. Geef nooit op!- Jaren van de olifant 2.1
- Severin 6: Don't be afraid
- Severin 7: Little book in a box - Harry sauve la planète - La conquête
- Vinkenbrood
- Wachters 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten