Gelezen op HLN.be, gepubliceerd op 16/08/2010 om 16u48:Huidige superhelden geven verkeerd signaal aan jongens
"De moderne superhelden zijn slechte rolmodellen voor jongens. Ze zetten aan tot geweld en gebruiken wraak als een manier om door het leven te wandelen. Volgens de Amerikaanse psychologe Dr. Lamb schetsen ze geen fraai beeld.
Superhelden die schurken tot moes slaan, zijn niet de manier om naar een vriendelijkere en minder machogerichte maatschappij te evolueren. In tegenstelling tot de striphelden uit het verleden die er een gewone baan op nahielden en sterk in sociale rechtvaardigheid geloofden, houdt het nieuwe ras van superhelden er meer agressieve, sarcastische en minder mensvriendelijke gewoonten op na.
Vroeger en nu
Volgens Dr. Sharon Lamb van de Universiteit van Massachusetts, worden moderne superhelden afgeschilderd met playboy-allures en zelfzuchtige manieren. De huidige superheld is een actieheld die deelneemt aan non-stop geweld. Hij is bovendien agressief, sarcastisch en wil zelden het goede voor de mensheid. Ze gebruiken vrouwen, pronken met blingbling en gebruiken geweren als teken van mannelijkheid. De helden van toen waren eerder echte mensen met echte problemen en kwetsbaardheden.
Rolmodellen
Volgens de Amerikaanse psychologe dringen marketinglui de vertekende en vernauwde versie van de mannelijkheid op aan de huidige jongens. Lamb wilde achterhalen hoe de media en marketinglui hun verkeerde opvattingen over mannelijkheid verpakken en ondervroeg 674 jongens tussen de leeftijd van 4 tot 18 jaar. Daaruit blijk dat er 2 rolmodellen ontstaan: de 'actieheld' en de 'luilak' die zelfs nooit probeert om zijn gezicht te redden. Denken jongens dat ze geen superhero kunnen zijn, opteren ze daardoor maar voor de luilak. Meestal zijn deze grappig, haten ze verantwoordelijkheden en gaan ze niet graag naar school. Kortom, eigenschappen waar jongens niet naar horen te streven.
Leugens
Nog volgens de psychologe dienen jongens van jongsaf te leren om zich te distantiëren van deze beelden of kunnen ouders helpen om de leugens erin te ontmaskeren. (lvl)"
Mevrouw de truttebel komt het eens even verkondigen aan de hand van geïnterviewde kinderen. En dan kopt zo'n krant, mijn favoriete sensatiebron, natuurlijk pronkend met deze Grote Waarheid.
Het stoort zelfs niet dat ze uitpakt met "het verkeerde signaal dat de superhelden geven aan de jongeren". Alleen de toevoeging van het bijvoeglijk naamwoord "huidige" maakt duidelijk waarom deze professor meteen aan credibiliteit inboet.
Volg sinds het begin der tijden de commentaren geschreven op superhelden en je zal merken dat hun invloedssfeer ALTIJD bekritiseerd werd. De verderfelijke bende die in hun belachelijke spandexpakjes de misdaad bestreed, wie heeft het recht om het recht in eigen handen te nemen? Of het nu een strip was of een film, in hoeverre kunnen kinderen fictie van werkelijkheid onderscheiden. Zijn wij, de volwassenen, niet degenen die hen jarenlang voor de gek houden met de gebaarde mijterdrager die op zes december kadootjes komt brengen als de kindjes tenminste een jaar lang braaf zijn geweest?
Niet om kwaad te spreken over één of alle onderzoekers, maar waar zit de nuance in het geheel? Welke criteria hanteerde ze? Waar legde Lamb de klemtoon op? Het ruikt hier eerder naar de middelen die het doel heiligen.
Als co-auteur van Packaging Boyhood: Saving Our Sons from Superheroes, Slackers, and Other Media Stereotypes is het aanvaardbaar wanneer ze alles op één hoop gooit en de goegemeente waarschuwt voor ALLE invloeden buitenaf. Dat we onze kinderen moeten beschermen voor het kwaad dat verkondigd wordt via alle media (muziek, film, tv, reclame, literatuur), creëer al maar het ideale vacuüm: de isoleercel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten